Bók Habakkuks spámanns samanstendur af þremur köflum og er í áttunda sæti meðal bóka hinna minni spámanna. Bókin var skrifuð eftir eyðileggingu Assýríuveldis af Kaldeum árið 612 f.Kr. e. og nær yfir tímabilið frá stofnun yfirráða Babýlonar undir stjórn ríkjandi Kaldeaættar og þar til Nebúkadnesar tók Jerúsalem í fyrsta sinn árið 597 f.Kr. e. Bókin er tileinkuð þeirri aldagömlu spurningu sem trúaðir spyrja sjálfa sig í gegnum tíðina – hvers vegna leyfir Guð rándýru og vondu fólki að sigra? Fyrir trúleysingja er spurningin skýr – sérhver manneskja, sem og hver lifandi vera, gengur út frá eigin hagsmunum, sem eru kannski ekki í samræmi við hagsmuni annarra, lifandi vera.
