Қадр кечасидаги қотиллик. Комил Ойдинович СиндаровЧитать онлайн книгу.
ид қиламан.
Қўлингиздаги асар ҳам муқаддам нашр этилган «Қимматга тушган хато ёки қасоскор қалб исёни»(2013), «Темурийлар кутубхонасининг сири» (2015), «Кечиккан қасос» (2017), «Амирликнинг олтин тахти изидан» (2018), «Тунги қотиллик» (2019), «Ўғирланган болалик» (2020), «Дорихонадаги қотиллик» (2020), «Сўпоқсойдаги сирли қотиллик» (2021) каби детектив асарларимизнинг мантиқий давоми ҳисобланади. Бу асарда ҳам прокуратура терговчилари ва уларнинг ёнида камарбаста турган ички ишлар ходимлари – изқуварларнинг Қадр кечасида содир этилган мудҳиш жиноятини фош этишдаги касбий маҳорати, сермашаққат меҳнати, қатъияти ва фидойилиги тасвирланган.
Асар номи кимгадир эриш туюлиши мумкин. Бунда биз икки жиҳатни назарда тутдик: биринчидан, қотиллик чиндан ҳам Қадр тунида содир бўлади; иккинчидан, кейинги пайтларда одамлар орасида қадр-қиммат каби муқаддас тушунчалар йўқолиб кетаётгани, меҳр-оқибат оти оқсаётгани, инсоф, диёнат, садоқат шевалари кундан кунга бегоналашиб бораётганига писанда қилинади.
Асар асримизнинг биринчи ўн йиллиги ўрталарида содир этилган реал воқеликка асосланган бўлиб, қаҳрамонларнинг исм-шарифлари, жой номлари ўзгартириб берилган. Шунингдек, асарнинг жонли ва таъсирчан чиқишини таъминлаш мақсадида бадиий бўёқлардан, адабий фантазиядан кенг фойдаланишга ҳаракат қилдик.
Асар детектив жанр ихлосмандлари, ҳуқуқшунослик таълим йўналиши талабалари, магистрлари, прокуратура, Ички ишлар ходимлари, судьялар, илмий тадқиқотчилар ва кенг китобхонлар оммасига мўлжалланган бўлиб, соҳа мутахассисларининг касбий маҳоратини оширишга, аҳолининг ҳуқуқий онги ва маданиятини юксалтиришга хизмат қилади.
Ҳар галгидек, бу сафар ҳам асарни ёзишда ўзларининг маслаҳатлари, таклиф ва тавсияларини аямаган бош маслаҳатчимиз – прокуратура фахрийси Мамасали Исомиддиновга, юридик фанлари доктори Беҳзод Мўминовга, Ўзбекистон Республикаси Олий суди масъул ходими Азизбек Ярашевга, мухлисимиз – Зуҳра Абдуллаевага, шунингдек, китобларимиз юзасидан холисона фикр-мулоҳаза билдирган барча китобхонларга ташаккур айтишни жоиз билдик.
Асарларимиз юзасидан қимматли таклиф ва мулоҳазаларингизни электрон манзилим (sindarov60@gmail. com), фейсбукдаги саҳифамга (komilsindarov) ҳамда 90 187 94 40 телеграм каналимга юборишларингиз мумкин.
Каллаи саҳарлаб бозорга чиққан Санжарбек соат ўнларга яқин Бекободга кириб келди. Шаҳарга кираверишда уни курсдоши – туман прокурори ўринбосари Ўктам Туропович кутиб олди. Қучоқлашиб кўришиб, ҳол-аҳвол сўрашдилар.
– Раҳмонов, келинг-да, дўстим, қандай шамол учирди. Туя сўйиб чақирсак келмайдиган кўп ишли одам… – ўпкалаган бўлди Ўктам.
– Эй, ошна, ишиям қуриб кетсин, кишини одамгарчиликдан ҳам чиқариб юборади. Ўтган ойда ўғлингнинг тўйига айтган экансан, хизмат сафарида эдим, келолмадим… Республиканинг ишини биласан-ку, ярим умримиз мусофирчиликда ўтади.
– Тушунаман, дўстим, жонинг соғ бўлсин, – «сенлаш»га ўтди Ўктам. – Бир гинахонлик қилмоқчи эдим, бўлмади. Ўпкалаган қариндошдан умид, дейдилар-ку! Сен билан ҳаммадан кўра яқинроқ эдик. Ҳеч бўлмаса, тўй-маъракада учрашиб турмасак… узоқлашиб кетишимиз ҳеч гап эмас.
– Тўғри айтасан, ўртоқ, – маъқуллади Санжарбек, – меҳр – кўзда дейдилар, кўз-кўзга тушиб турмаса, қариндош ҳам бегонага айлашиб қолиши мумкин.
– Майли, хизматчилик-да, ҳозир айни ишлайдиган пайтимиз.
– Иш, иш, деймиз, ҳамма айбни ишга тўнкаймиз. Нима, аввалги одамларда иш бўлмаганми? Айб ўзимизда, оқибат оқсамоқда, меҳр булоғининг кўзи ёпилиб бормоқда.
– Тушунмадим, ким кимни танқид қиляпти? – Ўктамнинг юзи тиришди.
– Нима қилай, ўзим ўзимни танқид қиляпман! Айбимизни оқлашнинг бошқа йўли бормикан?
– Ҳааа, оласан-да, ошна! – кулди Ўктам. – Кетдик, уйга ўтамиз, ҳақингни токчага олиб қўйганман…
– Раҳмат, дўстим, ҳақ бериш қочмас, олдин ишни битирайлик.
– Кеча гаплашганимизда нима иш билан келаётганингни айтмагандинг, аммо ташрифинг боиси менга аён – ҳойнаҳой устозингни кўришга…
– Қаердан билдинг? – ҳайрон бўлди меҳмон.
– Бу ерда Бекободнинг изиллаган шамолидан бошқа нима бор? Кўпчилик қамоқхонага яқинларини кўриш учун келишади.
– Ҳа, устозим Фахриддин Каримович анчадан буён шу ерда, – жиддийлашди меҳмон, – кўришга келгандим… Амалласа бўладими? Бахтга қарши, қамоқхона раҳбарияти ҳам ўзгариб кетибди.
– Шунақа бўлди, ҳамма ёқни «қўшни»1 лар босиб кетди, – деди Ўктам елкасини қўли билан кўрсатиб. – Ҳар қадамда камера… хоналар оғзи-бурнигача тўлган. Бир ўринга икки-уч маҳкум тўғри келади. Менимча, кирмай қўяқолганинг маъқул. Ишдаги одамсан, гап тегиб қолмасин, дейман-да!
– Эйй, падарига минг лаънат, ҳамма ёқни ўргимчакдай ўраб олишди, – ноодатий сўкинди Санжарбек, – нима, айб иш қиляпмизми? Устознинг ҳолидан хабар олишга тақиқ борми? Гап тегса – тегар! Олса – ишини олади-да! Шуям касб бўлдими?
– Ҳой-ҳой, Санжарбек, республиканинг энг зўр терговчиси
Миллий хавфсизлик хизмати ходимлари назарда тутилмоқда.