Elizabeth kiepsko tolerowała alkohol. Przekonała się o tym niezbicie jeszcze w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym szóstym roku, kiedy była studentką University of Washington.

– Nie możesz mi odmówić. W końcu to moje czterdzieste drugie urodziny. Pamiętasz, jak się spiłam wiosną, kiedy kończyłaś czterdzieści pięć lat?

To była prawdziwa porażka!

Meghann wyczuła wahanie i, jak przystało na dobrego adwokata, błyskawicznie je wykorzystała.

– Poproszę Johnny’ego, żeby po nas przyjechał.

– Czy Johnny na pewno jest pełnoletni i może prowadzić samochód?

– Nie bądź złośliwa. Wszyscy faceci, z którymi się spotykam, mają prawa jazdy.

– A ja myślałam, że nie przestrzegasz żadnych zasad.

– Staram się, żeby było ich jak najmniej.

Meghann machnęła ręką na kelnerkę.

– Prosimy o jeszcze dwa martini i talerz nachos z dużą ilością orzeszków.

Elizabeth nie zdołała opanować uśmiechu.

– To nie będzie miłe.

Po chwili kelnerka wróciła, postawiła przed nimi dwa eleganckie kieliszki i zabrała puste.

– Za moje zdrowie – oświadczyła Meghann, stukając się z Elizabeth.

Przez następną godzinę rozmowa toczyła się utartymi ścieżkami, czyli wokół dawnych czasów. Elizabeth i Meghann przyjaźniły się od ponad dwudziestu lat. Po ukończeniu studiów ich życie potoczyło się

Скачать книгу