Şoloxov yaradıcılığının ən səciyyəvi cəhəti realizmdir. Həyat həqiqətlərinə sadiq qalmaq, həyati mürəkkəbliyin və eyni zamanda zənginliyin bədii təhlilini vermək, yalandan uzaq olmaq Şoloxov istedadının tərkib hissəsidir. Şoloxov realizminin daxilində yüksək emosional təsir gücünə malik işıqlı və həzin romantika vardır. Bu romantika onun yaratdığı bədii sürətlərin daxili aləmindədir. Bunun bariz nümunəsi onun qələmindən çıxmış “İnsanın taleyi” povestidir. Bu povestdə yazıçı müharibə dövrü yaradıcılığının daha populyar nümunəsini yaradaraq, sovet hərbi əsirlərinin probleminə ilk dəfə toхunur. Povest müharibənin insana təsiri və insani hisslərdən bəhs edir. Əsərin qəhrəmanı sadə bir rusdur. Müharibə başlanana qədər bu şəxs ailəsi ilə birgə firavan yaşamışdır. Sonradan müharibəyə yollanmış və təsadüflər nəticəsində sağ qala bilmişdir. Onun başına çoxlu bəlalar gəlmişdir. Dünyalar qədər sevdiyi və fəxr etdiyi oğlu Qələbə günü-9 may tarixində həlak olmuşdur. Lakin o yenə də sarsılmamış, ayaqda durmağı bacara bilmişdir. Şoloxov sanki bu əsərində insanın necə əzəmətli və ölümsüz olduğunu sübuta yetirməyə çalışmışdır. Müharibə bitdikdən sonra o, tanımadığı bir uşağa onun atası olduğunu söyləyir və uşağı hədsiz dərəcədə sevindirir.Bundan sonra uşağa oğulu kimi yanaşır və qulluq edir. Həqiqətən də, müharibə kimi ağır bir şəraitdən Sokolov (qəhrəman) kimi xoş niyyət və insani hisslərə malik insanlar sağ çıxa bilərlər.
