Ləpirçi. Джеймс Фенимор КуперЧитать онлайн книгу.
taya keçmək istəyirdilər.
Bu zaman kollardan Casperin səsi gəldi:
– Ləpirçi, bu taya keçməyə cürət etsələr, biri də salamat qurtara bilməz.
– Şirin Su, bu gün bircə güllə də atmamışam. Özümü o avaralara tanıtmayınca əl çəkən deyiləm. Əclaf Arouhedi irokezlərin arasında gördüm. “Vəfalı” çıxdığına görə mükafata layiqdir. Ümidvaram ki, serjantın qızını güllə qabağına gətirməyibsən.
– Bu barədə narahat olma.
– Onun salamatlığı irokezlərin üzüb bu taya gəlmələrindən asılı olacaq. Onlar bilir ki, biz çox deyilik. Əgər buraya gəlsələr, dəstənin bir qismini sahildə qoyacaqlar. Gərək minqlərin bu taya adlamasının qarşısını iki saatlığa alaq. Sonra qaranlığın düşməsindən istifadə edərik.
Casper sahilə çıxan kimi Meybli bir ağacın koğuşunda gizlətmiş, qarşısını göyəm kolları ilə hörmüşdü.
Ləpirçi və Casper qayığı təhlükəsiz yerə qoydular. Kolların arasında münasib mövqe seçdilər.
– İndi görək, Casper, bu minqlərdən hansı biri cürət edib Osveqonun bu tayına keçəcək? Özü də mənim “maralvuranım” dişlərini qıcırtdığı bir vaxtda. Bir ora bax, əclafların üçü qayığa minir. Yəqin, onlar elə güman edir ki, biz qaçıb getmişik.
İrokezlər, doğrudan da, çayı keçmək fikrində idilər. Elə güman edirdilər ki, yolçular qaçıb özlərini xilas etmək istəyirlər. Onlar avar çəkə-çəkə suyun axarı ilə üzüyuxarı gəlirdilər.
– Əgər mister Kap da tapançasını işə salsa, biz onların bu taya keçməsinə imkan verib qayığımızı geri qaytarmış olarıq.
Onlar yaxınlaşırdılar. Elə bu vaxt çayın şərq sahilindən güllə açıldı. Sükançı titrəyib suya yıxıldı.
– Afərin, Böyük İlan! Amma gərək hay-küy qoparmayaydı. Görünür, bizim yaxında olduğumuzu bilmir.
Qayıqdakı digər iki irokez çaşıb-qalmışdı. İti axan su qayığı alıb apardı. Daşlara çırpılan qayıq döndü, onların hər ikisi çaya düşdü. Lakin bu yerdə su dayaz olduğundan onlar daşların üstünə çıxdılar. Amma silahlarını itirmişdilər. Qayıq isə çayın ortasında bir daşa ilişib qaldı. O biri taydakı irokezlərin diqqəti bu mənzərədə idi. Ölü irokezin meyitini su vurub aşırımdakı iri daşların birinin üstünə çıxarmışdı.
Amma iki tərəfdən heç biri həmin qayıqdan daha istifadə edə bilməyəcəkdi.
Elə bu vaxt Ləpirçi “maralvuranla” qarşı sahildə da-yanıb Çinqaçquku nişan alan irokezə atəş açdı. İrokezin də gülləsindən atəş açıldı, lakin bu güllə havaya getdi, özü isə kolluğa yıxıldı.
Ləpirçi yerdə oturub tüfəngini yenidən səylə doldurmağa başladı. Qarşı sahildəki minqlər geri çəkilir və özlərinə sığınacaq axtarırdılar. Casper bu vaxt suda bir qaraltı gördü:
– O nədir, bizə tərəf üzüb gəlir, itdir, yoxsa maral?
Ləpirçi diksindi. Gördü ki, aşırımdan yuxarıda çayla nə isə üzüb gəlir, amma yavaş üzür və bu taya yaxınlaşır. Onun başı kol budağına oxşayırdı.
– Bu, hindularin kələyidir.
Qaraltı sahilə yaxınlaşdıqda Ləpirçi səssizcə güldü.
– Canıma and içirəm ki, Böyük İlandır! Budaqlardan hördüyü örtüklə başını gizlədib. Silahını isə ağac kötüyünə bağlayıb gətirir. Üzündəki boyadan tanıdım. Onun qırmızı dərisinin altındakı ürəyi səmimidir. Səs eləmə!
Bu zaman Böyük İlan hər iki yoldaşın dayandığı sahilə yaxınlaşdı. Sudan çıxdıqda it kimi silkindi.
Altıncı fəsil
Ləpirçi yaxın gəlib mülayim sözlərlə Çinqaçquku bir düjün12 minqə pusqu qurmaqla ehtiyatsızlığa yol verməkdə məzəmmət etdi. Hindu dedi:
– Böyük İlan mogikan döyüşçüsüdür. Onun ulu babası həmişə minqləri qırmışdır.
Casper başçının Ləpirçidən ayrılıb sahilə endiyini gördü və Ləpirçidən soruşdu:
– Axı o, nə etmək istəyir? Ona bax! Delavar daşların arasında ilişib qalan meyitə sarı gedir…
– Şöhrət xatirinə, yaxşı ad çıxarmaq xatirinə.
– Anladım. Skalp soymağa gedir.
– Nə olar ki! Bu skalp Çinqaçqukun bayrağıdır. Onu saxlayacaq ki, övladlarına göstərsin. Eh, mən nə danışıram? Axı bu qoca mogikanın nə övladı, nə də qəbiləsi qalıb… Çinqaçquk bu qoca dünyada tək-tənhadır, bununla belə, adətlərə əməl edir.
Bu zaman irokezlər o tayda bərk hay-küy qaldırdılar. İrokezlər çalışdılar ki, delavarı tutsunlar, lakin o, işini cəld və ustalıqla edib geri qayıtdı. Ələ keçirdiyi qəniməti havada fırlada-fırlada qorxunc bir səslə bağırırdı. Meybl bu səsi eşidəndə bərk qorxub qayığın içinə qısıldı.
– Bu onların musiqisidir. Onlar baraban və fleyta, şeypur və ney çalmaq əvəzinə, bu tərzdə bağırırlar. Mənim qulağım bu səslərə alışıb. Böyük İlan soyduğu skalpı qurşağına sancıb qayıdır. Hə, Casper, bircə dəqiqə ərzində plan qurmalıyıq, yoxsa minqlər fürsət tapıb bizi tutarlar, – Ləpirçi dedi.
Gecənin çox qaranlıq olacağı bilinirdi. Yolçular ümidlərini bu qaranlığa bağlamışdılar.
Onlar məsləhətləşdikdən sonra minqlər tərəfdə qalmış qayığı ələ keçirməyi qət etdilər və hazırlıq görməyə başladılar. Ləngimək olmazdı. Delavar və Casper suya girdilər. Meybl və Kap çayın sahili ilə suyun iti axan yerinədək getməli idilər. Sonra Ləpirçi ona tapşırılan qayığa mindi. Qayığı çayın həmin yerinə aparmaq lazım idi.
Ləpirçi oraya yetişəndə Kap və Meybl gəlib qayığa mindilər və həmişəki yerlərində oturdular.
Delavar və Casper zil qaranlıqda səmti götürüb qayığa yaxınlaşdıqda üçüncü bir adamın da üzə-üzə oraya yaxınlaşdığını gördülər. Çayın gur şırıltısından səs eşidilmirdi. Delavar Casperin qulağına:
– Minqdir! – dedi. – İndi belə yerdə necə hiylə işlətmək lazım olduğunu qardaşın göstərər.
Gənc dənizçi işin nə yerdə olduğunu dərhal başa düşdü. Minqlər çayı üzərək keçmək istəyirdilər.
İrokez də qayığa yaxınlaşan bu iki adamı gördü və onları özlərininki bildi. Çünki Casper üst paltarını sahildə qoymuşdu. Çinqaçquk onun işini bitirə bilərdi, lakin bu cəhdi böyük səs-küy qoparacaqdı. Odur ki səbir etməyi lazım bildi. Casper onu başa düşdü. Onlar üçlükdə qayığı daşın üstündən sürüşdürüb suya saldılar və dərin yerə gətirdilər. İrokez qayığı çayın qərb sahilinə aparmaq istəyirdi.
Onlar sahilə yaxınlaşanda irokezlərin başçısı əmr etdi:
– İki nəfər
Düjün – on iki; sayı on iki olan