Balaca lord. Фрэнсис Элиза БёрнеттЧитать онлайн книгу.
səni heç vaxt yaddan çıxartmaram, amma sən də o ingilis zadəganlarının içində yaşayanda məni unutma, – qoca baqqal dillənmişdi.
– Babacan, bu, mümkün deyil! – Sedrik demişdi. – Mən həyatımın ən yaxşı günlərini sizinlə keçirmişəm. Ümid eləyirəm ki, nə vaxtsa mənə qonaq gələcəksiniz. Qraf sizə dəvətnamə göndərər. Gələrsiniz, elə deyil? Düzdür, sizin qraflardan xoşunuz gəlmir…
– Mən səni görmək üçün hara desən, gələrəm, – qoca söz verdi.
Nəhayət, səfər hazırlıqları başa çatdı. Bircə sandıqları gəmiyə daşımaq qalırdı. Müəyyən olunmuş vaxtda araba gəlib evin qarşısında dayandı. Həmin ərəfədə missis Errol öz otağına çəkilib bir müddət gözə görünməmişdi. Otaqdan çıxanda isə iri, ala gözləri nəmli idi, dodaqları titrəyirdi. Sedrik anasının çox kədərləndiyini görüb ona yaxınlaşdı.
– Biz evimizi çox sevirdik, düzdür, Əzizim? – o dedi. – Bundan sonra da sevəcəyik.
– Əlbəttə, mənim balam! – anası sakitcə dilləndi.
Onlar arabaya mindilər. Sedrik gözünü yumub-açana kimi artıq gəminin göyərtəsində idilər. Gəmi hələ yerindən tərpənməmişdi. Uşaq maraqla ətrafa tamaşa eləyirdi. Sahildə sərnişinlər, yükdaşıyanlar, matroslar o tərəf-bu tərəfə vurnuxurdular. Onların arasında adamları yarıb irəli keçməyə can atan cavan bir oğlan uşağın diqqətini cəlb elədi. Oğlanın əlində qırmızı bir şey vardı. Bu ki Dik idi! Çəkməsilən birtəhər özünü Sedrikə çatdırdı.
– Bütün yolu qaçmışam, – o, təngnəfəs halda dilləndi. – Gəldim, səni yola salım. Bilirsən, Seddi, indi işlərim yağ kimi gedir. Bu yaylığı da sənə hədiyyə almışam. O zadəganların yanına çatanda taxarsan.
Dik bunu deyib əlindəki qırmızı yaylığı Sedrikə uzatdı. Elə həmin vaxt fit səsi eşidildi. Sedrik ağzını açıb Dikə təşəkkür etməyə macal tapmamış oğlan gəmidən düşüb qaçmağa başladı.
– Salamat qal! – o, qaça-qaça qışqırdı.
Sedrik bir müddət göyərtədə dayanıb əlindəki qırmızı ipək yaylığı onun arxasınca yellətdi…
4
Onların bundan sonra ayrı-ayrı evlərdə yaşayacaqlarını anası Sedrikə yalnız yolda xəbər verdi. Oğlan bunu eşidib çox məyus oldu. Missis Errol oğluna təsəlli verib dedi ki, onun qalacağı yer qraf qəsrinə çox yaxındır və Sedrik istədiyi vaxt anasını görməyə gələ bilər.
– Sən də qəsrdə qalsaydın, yaxşı olardı, – Sedrik qəmli-qəmli dedi.
Lakin missis Errol babasının buna razılıq vermədiyini oğluna açıb söyləyə bilməzdi. Çünki Sedrikin qoca qrafı sevməsini, ona hörmət göstərməsini istəyirdi.
Gəmidəki sərnişinlər bu qızılı, qıvrım saçlı sevimli uşağa tamaşa etməkdən doymurdular. Sedrik gah göyərtədə o tərəf-bu tərəfə qaçır, gah anasına həyəcanla nəsə göstərir, gah da matroslarla söhbət eləyirdi. Qısa müddətdə Sedrik həm gəmi heyəti, həm də sərnişinlərlə dostlaşdı. Matrosların yanında o qədər çox vaxt keçirirdi ki, tezliklə onlar kimi danışmağa başlamışdı.
Bir dəfə dənizdə sərin külək əsdiyi vaxt Sedrik paltosunun yaxalığını qaldırıb dedi:
– Neptuna[10] and olsun ki, hava bu gün yaman soyuqdur!
Ətrafdakı adamlar bunu eşidib gülüşməyə başladılar. Sedrik onların nəyə güldüklərini başa düşə bilmədi. O bu sözləri qoca matros Cerridən öyrənmişdi. Cerri Sedrikə dənizçiliklə bağlı çoxlu əhvalat danışmışdı.
Hava pis olanda hər kəs öz kayutuna çəkilirdi. Bu zaman sərnişinlər Sedrikdən xahiş eləyirdilər ki, onların kayutuna gəlib həmin əhvalatlardan birini nəql eləsin. Uşaq da həvəslə razılıq verirdi.
Düz on bir gündən sonra gəmi Liverpula çatdı. Ertəsi gün içində Sedrikin, missis Errolun və cənab Hevişemin olduğu karet bir evin qarşısında dayandı. Bu, missis Errolun qalacağı Kort-Loc malikanəsi idi. Qulluqçusu Meri bir neçə gün əvvəl Amerikadan buraya gəlmişdi ki, evi səliqəyə salsın. Qız bu evdə missis Errolla birlikdə yaşayacaqdı. Qulluqçu ilə yanaşı bir neçə ingilis nökər də karetin gəldiyini eşidib qapının ağzına çıxmışdı. Sedrik Merini görəndə çox sevindi. Cəld qaçıb qızın boynunu qucaqladı.
Oğlan qapıdan içəri girən kimi paltosunu çıxarıb evi gəzməyə başladı. Evin geniş zalında və otaqlarında müxtəlif rəsm əsərləri, maral buynuzları və başqa maraqlı əşyalar vardı.
– Əzizim, – Sedrik üzünü anasına tutub dedi, – bu çox qəşəng evdir, düzdür? Mən sevinirəm ki, sən belə qəşəng evdə yaşayacaqsan.
Onların Amerikada yaşadıqları evlə müqayisədə bura, doğrudan da, çox geniş və qəşəng idi. Evdə buxarı da vardı. Buxarının qarşısındakı xalçanın üstündə isə ağappaq bir pişik yumurlanıb yatmışdı.
– Xanım, bu pişiyi təsərrüfat işlərinə baxan qadın qəsrdən sizin üçün gətirib ki, tək qalıb darıxmayasınız, – Meri dedi. – O çox xeyirxah qadındır. Kapitan Errolu da çox istəyirmiş.
Sedrik səsə oyanan pişiklə oynamağa başladı.
Həmin vaxt missis Errol vəkillə astadan söhbət eləyirdi. Onlar bu söhbəti Sedrikin eşitməsini istəmirdilər.
– Onu bu gün qəsrə aparmayacaqsınız, elə deyil? – missis Errol təşvişlə soruşdu.
– Xeyr, uşaq bu gecə sizin yanınızda qalacaq, – vəkil dedi. – Nahardan sonra qəsrə gedib gəldiyimizi qrafa xəbər verərəm.
– Zəhmət olmasa, qrafa çatdırın ki, mən ondan pul götürməyəcəyəm.
– Necə? – vəkil təəccübləndi. – Qrafın sizin üçün ayırdığı vəsaitdən imtina eləyirsiniz?
– Bəli! Əlacım olsa, heç bu evi də qəbul etməzdim! Ancaq oğluma yaxın olmalıyam deyə başqa çarəm yoxdur. Bir az pulum var, dolanışığıma çatar. Mən dəbdəbəli həyata alışmamışam. Qoy qraf fikirləşməsin ki, oğlumun onun yanına gəlməsinə pul üçün razılıq vermişəm.
– Bu, çox qəribədir… – cənab Hevişem üzünün tərini yaylığı ilə silib dedi. – Qraf çox qəzəblənəcək. O bunu anlamayacaq.
– Bir az fikirləşsə, anlayar, – missis Errol dedi. – Mənim, həqiqətən, onun puluna ehtiyacım yoxdur.
Vəkil bir müddət dillənmədi. Sonra, nəhayət, dedi:
– Mən sizin sözlərinizi qrafa olduğu kimi çatdıraram.
Nahardan sonra cənab Hevişem qəsrə yollandı. Qraf dərhal onu qəbul elədi. O, buxarının qarşısındakı kürsüdə oturmuşdu, ağrıyan ayağını isə kiçik kətilin üstünə uzatmışdı. Cod qaşlarını çatıb sakit nəzərlərlə vəkilə baxırdı. Cənab Hevişem qrafı yaxşı tanıyırdı, bilirdi ki, sakit görünməyə çalışsa da, əslində, narahatdır.
– Deməli, qayıtmısınız, – qoca qraf dilləndi. –