Վեհացում դեպի Մհեր. Арсен Суренович КазарянЧитать онлайн книгу.

      և մեկը չկա, ում վրա հույս դնես:

      Այդժամ աննկատ մոտենում է մի ստվեր՝

      ճշմարտությունը իրական կյանքի,

      աչքերիդ մեջ է մոտիկից նայում,

      դառը հաճույքով իր մարմինը հրեշ

      տարբեր կողմերից քեզ է ցուցադրում,

      և ցանկանում է այդ գարշ մսերով

      գրավել,գայթակղել և իր մեջ քաշել:

      Զզվանքից մի դող է անցնում մարմնով,

      փորձում ես փախչել, ետ քաշվել նրանից,

      բայց նա լայնանում, օղակ է դառնում

      և քեզ իր անմաշկ մարմնով դիպչում:

      Օ՜հ , գարշա՜նք, գարշա՜նք,

      Օհ, թշվառ հոգի,

      ճեղքվածքում կյանքի մնացիր ճզմված,

      ով աչքեր ունի, նա տեսնում է միշտ,

      ով զգացում ունի,

      նրանն է աշխարհի

      վիշտն ու ցավն ամբողջ:

      Օ՜հ, Աստվա՜ծ, Աստվա՜ծ,

      անսահման այս վիշտն

      անցնում է բռնի մեր կյանքի միջով:

      Անհույս ժամերին ինչքա՜ն էիր դու

      նախանձում նրանց՝ ով զգացում չունի,

      և առավե՛լ նրանց, ով փուչ է միջից,

      անհոգի, անդարդ, ուրախ և դատարկ: