Ibong Adarna. UnknownЧитать онлайн книгу.

      Ngayo'i, hindi maisip co

      sa Dios itong secreto,

      anaqui'i, si Jesucristo

      ang mahal na ermitaño.

      Nang matapos ang pagcain

      ermitaño ay nagturing,

      don Jua'i, iyong sabihin

      cun anong sadyá sa aquin.

      Isinagot ni don Juan

      sa ermitañong marangal,

      gayon po'i, iyong paquingan

      at aquing ipagsasaysay.

      Ang sadyá co po aniya

      dahil sa ibong Adarna,

      igagamót na talagá

      sa hari pong aquing amá.

      Ang sagot nang ermitaño

      don Juan iyang hanap mo,

      maghihirap cang totoo

      at ang ibo'i, encantado.

      Isinagót niya naman

      cahit aquing icamatáy,

      ituro mo po ang lugar

      at aquing paroroonan.

      Ang sagot nang ermitaño

      don Jua'i, maquiquita co,

      na cun bagá nga totoó

      ang pagsunód sa amá mo.

      Ang cahoy mong naraanan

      cauili-uiling pagmasdan,

      yaon ang siyang hapunán

      nang ibon mong pinapacay.

      Na cun siya'i, dumating na

      sa cahoy ay magcacantá,

      at ang gabi'i, malalim na

      ualang malay cahit isá.

      At cun yao'i, matapos na

      nang caniyang pagcacantá,

      pitó naman ang hichura

      balahibong maquiquita.

      Ay nang iyong matagalán

      pitóng cantang maiinam,

      quita ngayon ay bibiguian

      nang maguiguing cagamutan.

      Naito at iyong cuha

      pitóng dayap at navaja,

      ito'i, siyang gamót bagá

      na sa ibong encantada.

      Balang isang cantá naman

      ang catauan mo'i, sugatan,

      at sa dayap iyong pigán

      nang di mo macatulugan.

      At cun ito'i, matapos na

      nang macapitóng pagcantá,

      ay siyang pagtáe niya

      don Juan ay umilag ca.

      Capag icao'i, tinamaan

      nang táe nang ibong hirang,

      maguiguing bató cang tunay

      doon ca na mamamatáy.

      Naito'i, cunin mo naman

      ang cintas na guintong lantay,

      pagca-hauac ay talian

      at gapusin mong matibay.

      Caya bunsó hayo ca na

      at ang gabi'i, malalim na,

      at malapit nanga bagá

      dumating yaóng Adarna.

      Yáo nanga si don Juan

      sa Tabor na cabunducan,

      at caniyang aabangan

      ang ibong pinag-lalacbay.

      Nang siya'i, dumating na

      sa puno nang cahoy bagá

      doon na hinintay niya

      yaon ngang ibong Adarna.

      Ay ano'i, caalam-alam

      sa caniyang ipaghihintay,

      ay siyang pagdating naman

      niyaong ibong sadyang mahal.

      Capagdaca ay naghusay

      balahibo sa catauan,

      ang cantá'i, pinag-iinam

      cauili-uiling paquingan.

      Naghusay namang mulí pa

      itong ibong encantada,

      umulit siyang nagcantá

      tantong caliga-ligaya.

      Nang sa príncipeng marinig

      yaóng matinig na voces,

      ay doon sa pagca-tindig

      tila siya'i, maiidlip.

      Quinuha na capagdaca

      ang dala niyang navaja,

      at caniyang hiniua na

      ang caliuang camay niya.

      Saca pinigán nang dáyap

      nitong príncipeng marilág,

      cun ang ibon ay magcoplas

      ay nauaualá ang antác.

      Di co na ipagsasaysay

      pitóng cantáng maiinam,

      at ang aquin namang turan

      sa príncipeng cahirapan.

      Pitóng cantá'i, nang mautás

      nitong ibong sacdal dilág,

      pitó rin naman ang hilas

      cay don Juang naguing sugat.

      Ay ano'i, nang matapos na

      ang caniyang pagcacantá,

      ay tumáe capagdaca

      ito ngang ibong Adarna.

      Ang príncipeng si don Juan

      inailag ang catauán,

      hindí siya tinamaan

      para nang unang nagdaan.

      Siya nangang pagtúlog na

      nitong ibong encantada,

      ang pacpac ay nacabucá

      dilát ang dalauang matá.

      Nang sa príncipeng matátap

      nagtahan nang pagcocoplas,

      umac-yat na siyang agad

      sa cahoy na Piedras Platas.

      Nang caniya ngang maquita

      ang pacpac ay nacabucá,

      dilát ang dalauang mata

      nilapitang capagdaca.

      Agad niyang sinungabán

      sa paa'i, agad tinangnan,

      guinapos niyang matibay

      nang cintas na guintong lantáy.

      At bumabá nanga rito

      ang príncipeng sinabi co,

      itong ibong encantado

      dinalá, sa ermitaño.

      Sa ermitañong quinuha

      mahal