Ena Murray Keur 6. Ena MurrayЧитать онлайн книгу.
rigting gehad nie. Maar … tog is dit onregstreeks deur mý dat hy vandag blind is. Hy het soos ’n besetene gewerk om … om my te vergeet en as gevolg daarvan het die ongeluk gebeur. Dit is so, nie waar nie?” dring sy aan om te weet, hoewel sy reeds die antwoord in haar hart ken.
“Ja.” Tant Bettie se stem is simpatiek, maar dit is soos dit is en sy gaan nie doekies daarom probeer draai nie. Daarvoor is Deidre darem ook te intelligent.
Daar heers ’n rukkie stilte. Dan staan Deidre op en met ’n skaars hoorbare “verskoon my” hardloop sy die huis binne.
Enkele minute later tref oom Alwyn sy vrou nog onder die akkerboom aan, by ’n leë teepot. Hy groet haar en sak dan neer in die stoel wat Deidre ’n rukkie gelede verlaat het. Tant Bettie wil opstaan om vir hom koffie te gaan haal, maar hy keer haar met ’n handgebaar.
“Laat staan maar eers die koffie. Ek wil met jou praat.” Sy knik.
“Ja. Dan weet Deidre nou eindelik. Dis beter so, Alwyn. Ons kon dit tog nie vir ewig vir haar weggesteek het nie.”
“Ja, maar sy was baie ontsteld. Die arme kind …”
“Ja, my man. Deidre is te bejammer. Maar wat van Neil? Dink jy nie hy is nog meer te bejammer nie?”
“Ja, vrou, dit is so, maar Deidre is nog jonk …”
“Kyk, Alwyn, dit het nou hoog tyd geword dat jy en Neil Maritz ophou met daardie storie. Deidre is glad nie meer so ’n jong kind as wat jy wil voorgee nie. Sy is amper vyf en twintig. As sy nou nog nie ’n volwasse mens is nie, is dit tyd dat sy een word.”
Oom Alwyn kyk sy vrou verbaas aan en dan frons hy. “Bettie, wat het jy aangevang?”
“Wat bedoel jy?”
“As jy sommer uit die staanspoor op die aanval is, weet ek jy voel skuldig oor iets. Vrou, jy het tog nie …?”
“Luister hier, Alwyn Bruwer, jy is nie die enigste mens wat ’n bietjie verstand gekry het nie. Ek het ook so ’n lekseltjie ontvang, en dit lyk my ek gebruik myne bietjie beter as jy. Ek het nou net moeg geraak vir hierdie gepamperlang van Deidre. Goed. Sy het gely. Maar Neil het swaarder gekry. Jy het Neil se verhaal in die mooiste voeë aan haar vertel. Ek het haar die waarheid vertel.”
“Bettie!” Oom Alwyn spreek sy vrou baie streng aan. “Ek het jou gesê dat sy onder geen omstandighede onder die indruk gebring moet word dat sy dalk in ’n mate verantwoordelik gehou kan word vir wat met Neil gebeur het nie, selfs al sou dit wees! Sulke dinge gebeur mos maar …”
“Heeltemal reg, my man. Sulke dinge gebeur met ’n Hoër Wil se toestemming, maar ek sê jou baie van die ellende van die wêreld bring ons op onsself en op andere. Net ’n bietjie verder dink as wat jou neus lank is, net ’n bietjie meer bedagsaamheid vir ’n ander se gevoelens, sê ek jou, dan sal die ongelukkigheid op ons ou tranedal met die helfte verminder. Deidre was daardie tyd so vol van haarself en …”
“Maar, Bettie! Dit klink dan amper asof jy nie vir Deidre lief is nie en haar …”
“Ag, twak, Alwyn Bruwer!” knip sy hom sommer kort. “Natuurlik is ek lief vir die kind. Maar ek is lief vir Neil ook. Baie jare het Neil alles vir haar gedoen, tot vir haar gedink ook. Dit sal haar glad nie kwaad doen as sy nou weer ’n slag iets vir hom doen nie.”
“Vrou, waarop sinspeel jy?”
“Ek dink ek begryp, oom Alwyn,” hoor hulle Deidre se hees stem hier dig agter hulle en die twee ou mense swaai effens skuldig om. Sy stap nader en sê bedaard: “Ek dink tannie is reg. Ek dink dit het tyd geword dat ek my skuld aan Neil Maritz vereffen – en dis veel meer as die duisende rande wat hy my geleen het. Sal oom nou asseblief Neil se adres vir my gee?”
Oom Alwyn kyk verward van sy vrou se gesig waarop ’n tevrede, gelukkige glimlaggie verskyn het, na Deidre se ernstige gesiggie.
“Ek begryp nie nou mooi nie. Waarvan praat julle twee vroumense en hoekom …?”
“Alwyn, my ou man, dis tyd dat jy aftree. Jy is nie meer so vlug van begrip nie. Deidre wil vir Neil gaan help om sy boek klaar te maak, nie waar nie, my kind?”
Die twee vroue se oë ontmoet in volle begrip en dan knik die jonger een.
“Dis reg, tante. Oom Alwyn het gesê hy kry nie iemand om Neil te gaan help nie. Ek is die ideale persoon vir daardie taak. Ek sal hom geweldig baie kan help. Aangesien ek op die oomblik niks te doen het nie en … en self ’n afgesonderde plekkie verkies, klink De Hoop vir my na die ideale plek.”
Oom Alwyn kyk ontevrede na sy vrou wat instemmend sit en knik. Kan Bettie dan nie haar verstand gebruik nie? Sy ken mos die omstandighede!
“My liewe kind, dis baie dierbaar van jou, maar ek het jou al tevore gesê hy sal jou nie ontvang nie. Bettie, jy weet dit net so goed soos ek!” wend hy hom tevergeefs om hulp na sy vrou. “Neil wil niks met jou te doen hê nie,” sê hy doelbewus reguit.
“Maar ’n sekretaresse wat hy nie ken nie sal hy wel ontvang,” werp tant Bettie tussenbeide met ’n vonkel in haar oë wat haar man al meer ontstel. Hy kyk haar onbegrypend aan, maar dis duidelik dat Deidre die strekking van haar woorde volg.
“Ek het ook so gedink, tante.” Sy draai na oom Alwyn. “Wat het oom gesê was die laaste meisie se naam wat vir oom geskryf het sy sien nie meer kans om te gaan nie?”
“Esther Olivier, maar wat het dit …?”
“Dis glad nie ’n slegte naam nie. Nee, glad nie,” sê tant Bettie peinsend.
Oom Alwyn vererg hom bloedig. Wat sal die vroumens aanhou met peuter en sulke dubbelsinnige taal praat!
“Kyk hier, Bettie, wat voer jy in die mou?”
“Ék? Niks, my man. Deidre het maar net gedink dat sy as Esther Olivier De Hoop toe kan gaan en Neil gaan help met sy boek. Kyk, hy sal mos nie weet dis sy nie. Hy kan haar nie sien nie en … en wat meer is, hy sal haar nie eens aan haar stem kan herken nie. Op hierdie manier, voel Deidre, sal sy hom kan help soos wat hy haar al so baie in die verlede gehelp het.”
Oom Alwyn lyk geskok.
“Neil sal ons vermoor as hy die waarheid moet agterkom!”
“Hoe sal hy dit weet, behalwe as jy gaan verklik?” antwoord sy vrou en lag dan hartlik, die eerste keer sedert Deidre by hulle kuier. “Deidre, ek het ook Neil se adres. Ek sal dit vir jou gee as oom Alwyn te koppig is.”
Deidre glimlag ook nou, stap nader en plaas haar arms om oom Alwyn se nek.
“Maar oom sal dit mos vir my gee, nè, oom? Asseblief, oom!”
“Wil jy regtig gaan, my kind?” vra hy bekommerd, glad nie gerus oor hierdie wilde plan nie.
“Ek wil, oom,” antwoord sy sag, “met my hele hart. Help my asseblief dat ek my skuld aan hom betaal.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.