Ena Murray Keur 12. Ena MurrayЧитать онлайн книгу.
Katryn is egter nie tevrede met die verloop van sake nie. Sy het gehoor wat hy oor die telefoon sê en kom nou voor hom staan. Sy gaan nie dat hy ’n gek van haar maak nie!
“Oom Festus, as oom my partytjie toe wil neem en weer daar gaan haal, dan bly ek net hier.”
“O so? En hoekom?”
“Omdat die ander my sal uitlag. Oom gaan ’n gek van my voor almal maak. Ek gaan nie as Johann my nie kan kom haal en weer terugbring nie.”
Sy swaai op haar hak om en stap kop in die lug uit, en Festus sug diep en swaar, staan en dink eers ’n oomblik fronsend en tel dan weer die telefoon op . . .
Toe Katryn later met die trap afkom, is Festus nêrens te sien nie. Bes vertel dat hy uit is. Sy voel diep teleurgesteld. Sy wou so graag sy reaksie toets wanneer hy haar sien. Vir die eerste keer lyk sy soos die vrou wat sy is. Sy het haar mooiste rok aangetrek, haar hare gewas en geborsel en volledig grimering aangewend. Bes slaan haar hande saam en daar is openlike bewondering in Johann se oë. Maar dit verlig nie die teleurstelling in haar nie. Sy wou gehad het dat Festus haar moes sien, en nou is hy weg. Seker weer na daardie ander man se vrou toe . . .
Met die besef dat die aand vir haar bederf is, stap sy saam met Johann motor toe . . .
Johann se ouers is ook vir die aand uit en die huis behoort aan die jongklomp. Hoewel sy die aand geniet, besef sy dat sy nie regtig hier inpas nie. Hierdie onbekommerde jongmense het nog selde, indien ooit, met die skadukant van die lewe te doen gekry. Op ’n baie redelike tyd dring sy daarop aan dat Johann haar huis toe neem, en vanaand wil sy hom nie toelaat om haar weer nag te soen nie. Sy kan in sy oë lees dat hy van plan is om die ligte nagsoentjie van die vorige keer ’n stap verder te voer, en sy glip vinnig by die motor uit toe dit tot stilstand kom en sê sommer daar op die inrit goeienag.
Weer wag daar teleurstelling op haar. Festus is nog nie tuis nie. Sy stap rusteloos deur die huis, sit ’n rukkie hier, gaan staan ’n rukkie daar, maar later, toe die horlosie se wysers na eenuur toe aanskuif, stap sy maar stadig op na haar kamer.
Sy gedra haar belaglik, raas sy met haarself. Hoekom sal Festus tog beïndruk word net omdat sy soos ’n volwasse vrou lyk? Sy sal altyd vir hom net ’n kind bly. Hy is buitendien ’n ander soort vrou gewoond. Hy sal haar nie eens raaksien nie. Sy is maar net ’n kaalvoet Katryntjie . . . en dis al.
Dis drie-uur toe sy haar kamerdeur hoor oopgaan en hom langs haar bed gewaar. Sy gee voor sy is vas aan die slaap en sy hoor weer die deur toegaan. Drie-uur in die oggend. Hy kan net van daardie vroumens af kom!
Hoe heftiger sy haarself wysmaak hy is nie één traan werd nie, hoe vinniger rol die trane . . .
Festus gaan sit agter sy lessenaar en staar somber voor hom uit. Hy verstaan homself nie meer nie. Wat makeer hom? Niks is skielik meer lekker nie. Kyk nou vanaand. Gewoonlik geniet hy sy klubaande baie. Hy is nie net onder die skoner geslag gewild nie. Mans hou ook van hom en hy kon in die verlede tot wie weet watter tyd van die nag aan die pret en praatjies deelneem. Maar hoewel hy hom teëgesit het en uit skone koppigheid tot hierdie tyd van die oggend gebly het, was daar in werklikheid vir hom niks aan die aand nie.
En dis alles Katryntjie se skuld! Hy was bekommerd oor haar. Geniet sy die aand? Raak die jong mans dalk klouerig? Drink hulle nie te veel nie? Is daar nie van hulle wat haar dalk by die deur probeer uitlok of, nog erger, met haar probeer wegry om op een van die gewilde plekke in die stad te gaan parkeer nie? Daar waar hý ook al geparkeer het? Die koue sweet het op sy handpalms uitgeslaan.
En natuurlik het sy vriende van die geleentheid gebruik gemaak om hom oor sy mooi “dogter” te terg! Hy kon later slange vang. Feit bly, Katryntjie is nie die dogtertjie wat hy aanvanklik gedink het sy is en wat hy aan die wêreld wil voorgee sy is nie. Dat daar reeds heelwat reperkussies oor hierdie saak in sy vriendekring is, het hy vanaand agtergekom. Die besef dat Katryntjie nie langer by hom sal kan inwoon nie, het hom soos ’n voorhamer getref. In sy hart het hy sy vriende as ’n bemoeisieke, bekrompe spul uitgeskel wat net altyd verkeerde gedagtes koester, maar teen wil en dank moes hy ook aan homself erken dat dit ’n ongewone situasie is wat tonge sal losmaak. Katryntjie is ’n jong meisie op die drumpel van die lewe en hy is beslis nog nie oor die muur nie. Tot elke prys moet daar gekeer word dat haar goeie naam in die gedrang kom. Want hy kan hom sy huis nie meer sonder haar voorstel nie. Hy wíl nie . . .
Katryn is in die tuin doenig toe daar ’n motor stilhou en haar oë word waaksaam toe sy sien wie die besoeker is.
“Oom Festus is op kantoor,” deel sy die vrou sommer dadelik mee.
“Ek weet. Ek het vir jóú kom kuier.”
Katryn is verbaas, maar sê niks daarop nie, en Shirley Rossouw vervolg: “Ek gaan met jou heeltemal eerlik wees. Festus weet van hierdie besoek, hoewel ons ooreengekom het dat ek jou dit nie sal laat agterkom nie. Maar ek gaan baie reguit wees.” Katryn staan en kyk haar maar net aan. “Jy moet besef dat jy oom Festus in ’n baie moeilike posisie geplaas het deur hier te kom bly. Jy is nie meer só ’n kind dat die mense nie sal praat nie. Oom Festus is tog nie ’n ou man nie. Sy goeie naam is op die spel. Mense het reeds begin skinder en ek weet nie of jy besef watter skade dit hom kan berokken nie. Jy kan nie langer hier bly nie, Katryn.”
Katryn sluk en kyk af. “Ek hét hom al gesê ek wil teruggaan plaas toe.”
“Maar jy het nie baie hard probeer nie, nè? Festus weet hy moet van jou ontslae raak, maar hy weet nie hoe nie. Hy is ’n man met ’n onwrikbare pligsgevoel. Hy glo hy kan jou nie toelaat om alleen op die plaas te gaan bly nie omdat jy ’n jong meisie is. Hier kan hy jou nie langer hou nie. Kan ons nie vir jou êrens werk probeer kry nie? Is daar iets wat jy kan doen?”
Katryn kyk strak op. Die feit dat Festus haar met hierdie vroumens bespreek het en haar hulp ingeroep het om van haar ontslae te raak, gaan soos gal in haar af. Sy lig haar ken op. “Ek het nog familie. Ek sal met hulle in aanraking kom.”
“Nou goed dan. Maar doen dit vinnig. Jy is in die pad hier.”
Katryn staan en kyk die vrou bekommerd agterna. Sy het al weer uit haar beurt gepraat. Natuurlik sal dié vroumens Festus vertel wat sy gesê het. Hy sal haar natuurlik nie glo nie, want waar sal sy nou skielik familie vandaan haal? Hy weet mos sy het nie.
Haar frons verdiep. Dit sal darem nou baie handig te pas kom as sy van êrens vandaan ’n familielid kan opdiep. Dit sal Festus Dumas dadelik onthef van sy sware verpligting, dink sy bitter. Haar oë word peinsend. Miskien kan sy tog ’n plan maak. Sy voel skielik opgewonde. Ja, sy kan altyd probeer. Miskien slaag dit nog. Dis tot daarnatoe as sy uitgevang word. Maar langer as wat absoluut nodig is, bly sy nie hier nie. Natuurlik kan die situasie dadelik opgelos word as sy Festus die waarheid vertel, maar weer kan sy nie genoeg moed bymekaarskraap nie. As dit moet uitlek dat Festus geensins ’n tiener gehuisves het nie maar wel ’n meisie van twintig jaar oud, sal niemand glo dat hy nie van die ware feite bewus was nie, en hy sal van ’n kant af beswadder word. Sy kan haar voorstel wat Shirley en daardie filmster te sê sal hê as hulle dít moet uitvind. Nee, al het Festus ook bloot uit pligsbesef opgetree, was hy baie goed vir haar. Sy durf nie toelaat dat sy goeie naam in die gedrang kom nie. Dis een ding om ’n Don Juan onder volwasse vroue te wees. Dis ’n ander ding om ’n onskuldige meisie by jou in die huis te neem. Dit kan ’n lelike skandaal afgee.
Net voordat Festus die middag huis toe gaan, kry hy ’n oproep.
“’n Juffrou Catherine Reynders wil met u praat, meneer.”
“Skakel maar deur, juffrou. Ja? Goeiemiddag. Ja, dis Festus Dumas wat praat.” Hy frons hewig. Die stem klink baie bekend. Wie . . .? “Ja? Herhaal, asseblief. U sê u is ’n niggie van Katryntjie? Waar kom u dan nou so skielik vandaan en hoe het u van haar uitgevind?”
Aan die ander kant sluk Katryn eers. Sy het ’n gevoel hierdie ding gaan nie werk nie, maar sy het nou eenmaal daarmee begin . . .
“Ek het navraag gedoen en toe by ’n plaas Skaars-van-als uitgekom. Hulle het my daar gesê Katryn is in die stad by u. Aangesien ek haar enigste familielid is, is dit vanselfsprekend dat Katryn na my toe