Ena Murray Keur 17. Ena MurrayЧитать онлайн книгу.
drie keer as die skuldige uitgewys … Casper de Bruin hou sy gedagtes vir homself. “Natuurlik is dit twak.”
“Jy moet my hier uitkry!”
“Natuurlik! Ek sal dadelik die nodige reëlings tref. Jy moet net sê wie jy as jou advokaat wil hê.”
“Advokaat? Waarvoor?”
Casper lyk bekommerd. Daniël Pohl is nog in ’n toestand van skok. “Jy gaan ’n advokaat nodig hê. Dis ’n moordsaak …”
“Twak, man! Ek is mos nie skuldig nie! Daar gaan geen saak wees …”
“Daar gáán ’n saak wees, Daniël. Maar kom ons los dit eers. Ek sal solank reël vir borgtog.”
Hy staan op, en Daniël kyk verwilderd na hom. Dis duidelik dat hy nog nie in staat is om weer logies en rasioneel te dink nie.
“Hulle kan my nie hier hou net op grond van wat ’n vrou te vertel het nie! Genade, man, daar is geen bewyse nie! Hoe kan daar wees? Ek weet niks van hierdie gemors af nie.”
“Natuurlik, Daniël. Natuurlik. Bedaar nou. Ek sal jou vandag nog hier uitkry. Moenie bekommerd wees nie.”
Hy stap uit; die kommer vreet aan hom. Dis duidelik Daniël het nie die vaagste benul wat op hom wag nie …
Die seldeur kraak agter Casper toe. Daniël sak magteloos met gebalde vuiste terug, staar na die toe deur. Dis halftien op ’n sonnige Donderdagoggend … en hy sit in ’n sel! Dis ongelooflik! Sulke dinge gebeur net nie!
Maar dit gebeur tóg, verseker sy oë hom terwyl dit ongelowig oor die kaal mure speel. Dit hét gebeur! Hy, Daniël Pohl, is opgesluit in ’n sel vir ’n misdaad wat enige normale mens sal laat sidder. Hy van alle mense!
Maar hy het dit nie gedoen nie! Hy weet daar niks van nie!
Tog … daardie donker oë het hom drie keer uitgesoek; met haat vasgepen waar hy magteloos en heeltemal weerloos gestaan het. Elke keer was daar die drukking van haar hand op sy linkerskouer. Hy sluit sy oë, herbeleef dit asof hy hom in ’n nagmerrie bevind.
Daardie eerste keer toe hy haar hand op sy skouer gevoel het … Hy kon ’n oomblik lank nie verstaan wat aan die gang is nie. Hoekom raak die vrou aan hóm? Toe het hy in haar oë gekyk; die swart haat daarin gelees. Sy oë het geflits na speursersant Lukas se kant … en die strak gesig en uitdrukkinglose oë het die besef van die werklikheid soos ’n koue golf oor hom laat spoel. Hierdie vrou wys hóm uit as die skuldige!
Sy mond het oopgegaan in protes, maar verbystering en ongeloof het gekeer dat daar ’n geluid uitkom.
Die speurder het nader gestap. “Hierlangs, asseblief.”
“Sersant, luister … wat is aan die gang? Wat het daardie vrou bedoel deur my …?”
“Ons kan later praat. Meneer, gaan neem asseblief u plek in.”
Daar het ’n nuwe ry mans gestaan. Hy het teruggekyk na die speurder. Dié het geknik in antwoord op die vraag in sy verdwaasde oë.
“Ja. Dit word drie keer gedoen. Neem nou u plek in.”
Hy het gevoel soos ’n vlieg in ’n spinnekop se web. Met ’n wurggevoel in sy keel het hy tussen die mans gaan staan. Die vrou se oë het heen en weer gedwaal en dié keer het hy nie na vuil kolle teen die muur gesoek nie. Hierdie keer het hy haar donker blik gevolg … en toe hy haar sien nader stap, het hy die ruk in sy linkerskouer gevoel nog voordat sy daaraan geraak het.
“Jy lieg! Wat probeer jy doen?”
Hy dink hy skreeu dit uit, maar dit was net ’n skor kreungeluid.
Die speurder was onmiddellik by. “Dankie, mevrou.”
Sy bene het lam onder hom gevoel toe hy die derde keer sy plek in die ry moes inneem. Die lamheid het deur sy hele liggaam begin sypel, want hierdie keer het hy nie gewonder aan wie se skouer sy gaan raak nie …
Toe het dit in hom losgebars. “Jy lieg! Sy lieg! Ek het niks hiermee te doen nie! Ek het haar in my lewe nog nooit gesien nie!”
“Dit ís jy! Jy het my kind doodgery, jou …”
Sersant Lukas het haar net betyds vasgegryp en haar vingernaels het rakelings by sy wang verbygeskuur. Die histeriese vrou is uitgelei … en hy na die sel.
Hy weet nie mooi wat die afgelope uur, voordat Casper verskyn het, deur sy gedagtes gegaan het nie. Hulle was soos losgelate wilde perde … onbeheers en onsamehangend. Hoe kán daardie vrou sê dis hy! Sy moet tog voor haar siel weet sy het hom nog nooit gesien nie! Rina gaan ’n hartaanval kry as sy hiervan moet hoor. Nie dat sy dit sal glo nie. Nee, dit sal sy darem nie glo nie. Sy mag hom verdink van ’n verhouding met ’n ander vrou, maar so iets … Nietemin, dit gaan vir haar ’n groot skok wees … soos vir almal. En wat van die kinders, sy vriende, al sy werknemers … Natuurlik sal niemand glo dat dit enigsins waar kan wees nie. Hulle ken hom immers. Hulle weet Daniël Pohl sal hom nooit met sulke goed ophou nie. Nee, natuurlik nie. Maar nietemin … Dis ’n groot gemors waarin hy beland het. As daardie vrou net nie so oortuigend was nie. Tot haar histeriese tirade hier op die end … Maar hoekom? Hoekom hóm wil vaspen terwyl sy voor haar siel weet hy is onskuldig? Hy skud sy kop.
Dis met verligting dat hy Casper ’n ruk later weer die sel sien instap.
“Kom. Alles is reg. Ons het borgtog gekry. Jy moet jou net elke voormiddag tussen nege en twaalf kom aanmeld.”
“Kom aanmeld? Luister, ek is nie ’n misdadiger nie!”
Casper sug. “Kom ons loop net eers, Daniël. Of wil jy hier bly sit?”
Toe hulle by die motors kom, spreek hulle af om mekaar by Casper se kantoor te ontmoet. Daniël klim agter die stuur van sy eie motor in. Dit staan nog steeds waar hy vroeër die dag geparkeer het. Hy trek weg, knip sy oë teen die verblindende son. Nou, met die oop wêreld om hom, en in die helder sonskyn, lyk alles des te meer ongelooflik …
Hulle neem plaas in die prokureurskantoor en Casper vra weer: “Het jy al gedink wie jy as advokaat wil hê?”
“Maar sal ek werklik een nodig kry?”
“Daniël! Dis ’n moordsaak dié! Jy gaan deur die hoë regbank verhoor word. Jy het ’n man nodig wat in staat is om al hierdie getuienis …”
“Watter getuienis? Hulle het geen bewyse teen my nie, behalwe dat ’n vrou my verkeerdelik vir iemand anders aangesien het.”
Casper leun vooroor. Hoe gouer Daniël dit aan die verstand gebring word in watter penarie hy verkeer, hoe beter.
“Geen bewyse nie, sê jy? Daar is dodelike bewyse teen jou. Laat ek hulle vir jou opnoem. Een: Jy is ten tyde van die grusame gebeure in die onmiddellike omtrek van die toneel van die misdaad gesien. Twee: Jy het ’n motor van presies dieselfde fabrikaat en kleur as die een wat by die misdaad betrokke was. Drie …”
“Het gehad. Ek het dit verkoop.”
“Wanneer?” vra Casper.
“Gisteroggend. Ek het gevoel …”
“Liewe hemel, Daniël! Besef jy dat dit nóg ’n dodelike sterk punt teen jou vir die aanklaer gaan wees? Dis dan nommer drie: Jy verkoop jou motor net twee dae nadat die misdaad gepleeg is …”
“Hoekom nie? Dis my motor en ek kan daarmee doen wat ek wil.”
“Hoekom hét jy dit verkoop?”
“Wel, ’n kleiner motor het soveel ekonomiese voordele …”
Casper grynslag grimmig. “Daardie rede moet jy nie eers probéér in die hof aanvoer nie.”
“Hoekom nie? Dit ís tog die rede!”
“Daniël, hoeveel jare ry jy nie al met ’n Mercedes nie?”
“Wel, seker so twintig … enigiets in die twintig jaar.”
“En