Kerem ile Aslı. Неизвестный авторЧитать онлайн книгу.

Aslı’m aklıma düştü ağlarım

deyip kesti…

Hükümdar, bir taraftan düğün hazırlığını yapadursun; Keşiş, Zengi’ye dönünce meseleyi karısına anlattı:

“Ben sana bu kız büyürse başımıza çok felaketler getirecek dememiş miydim? İşte korktuğum başıma geldi. Mirza Bey burada misafirken kızımı görmüş, ona âşık olmuş, babasına söylemiş. Şah da benden kızı istedi. Şimdi ne yapacağız?” dedi.

Karısı:

“Bunun için merak etme. Kızı alıp kaçarız.”

Keşiş karısının bulduğu çareyi kabul etti. Derhal yol hazırlığı yaparak ertesi gün erkenden hareket ettiler. Keşiş’in köyü terk ettiği haberi çabucak her tarafa yayıldı.

Keşiş’in kaçmasında önemli bir sebep vardı. Belki, köyün başına büyük bir felaket gelecek diye kaçmıştır, tarzında görüş yürüten köylü de köyü terk etmeye karar verdi.

Bir hafta içinde Zengi köyünde tek bir insan kalmadı.

Verilen süre dolmuştu. İçlerinde Kerem de olduğu hâlde hükümdar Zengi’ye bir heyet gönderdi.Yolda acele acele gitmekte olan iki adama rast geldiler.

Kerem:

“Böyle acele acele nereye gidiyorsunuz?” dedi.

Onlar da:

“Bir hafta evvel Keşiş buradan kaçtı. Biz de acaba başımıza bir felaket mi gelecek diye köyümüzü terk ettik, bunun için başka bir tarafa gidiyoruz.” dediler.

Kerem, bu cevabı işitince ağlamaya başladı.

“Eyvah, bütün hayallerim mahvoldu.” diye ah çekerek şunları söyledi:

Aldı Kerem:

Han Aslı’m Zengi’den firar eylemiş

Yol vermeyin başı dumanlı dağlar

Bile gitmiş atasiyle anası

Yol vermeyin başı dumanlı dağlar

İsfahan beyleri kalktılar toya

Zengi’nin halkı da dayandı Hoy’a

Has gümüşten olsa bir akça maya

Yol vermeyin başı dumanlı dağlar

Uzak gitmiş yeğreğiyle eşkini

Sona kalmış ihtiyarı düşkünü

Ne kaçarsın hey Tanrı’nın şaşkını

Yol vermeyin başı dumanlı dağlar

Dertli Kerem bu aşk ile pişmiştir

Sevda için bu serin geçmiştir

Aslı, Keşiş Hoy üstüne gitmiştir

Yol vermeyin başı dumanlı dağlar

deyip kesti…

Atını son süratle sürerek kafileden ayrıldı. Çabucak Zengi’ye gelip kızla görüştüğü bahçeye gitti. Aslı’nın gergefinden başka bir şey bulamadı. Bunun üzerine şu türküyü söyledi:

Aldı Kerem:

Geldim dost bağına eyledim nazar

Gördüm yârin bahçesinde gül yeri

Ak gerdana dane dane dizilmiş

Aklımı başımdan aldı hâl yeri

Gece gündüz çağırırım ya Celil

Kadir Mevla’m üstümüzde hem delil

Gergefini örtmüş iğnesi melil

Belli yârin gergefinde et yeri

Arzuhâl yazdırdım ben Aslı dosta

Onun için gönlüm oldu çok hasta

Yastığı kan ağlar, yorganı yasta

Döşek cevap eder bende bel yeri

Kerem’ini atmış yatları tutmuş

Derdini toplayıp derdime katmış

Ela gözlerinden kan revan etmiş

İşte dostlar yatağında sel yeri

deyip kesti…

Sonra köşkün yanındaki selvi ağacının dibine gitti. Selvi ağacına sevdiğini sormak için hazin hazin bakalım ne söyledi:

Aldı Kerem:

Dur selvi dur, senden haber sorayım