Çağdaş Azerbaycan Şiiri 2. Анонимный авторЧитать онлайн книгу.

      Geceler çıplak oluyor

               kadınların gölgesi…

      Soğuk duvarlarda

               titrek pencere

               perdelerinde

      Çıplak gölgeler kalıyor

               sabaha gibi.

      Sabah olunca

               kadınlar elbiselerini geğiniyor

               sokaklara çıkmak için…

      Gündüzleri her kadının

               çıplak gölgesi

               saklanır vücüdunda,

      gecelere çıkmak için…

      Sokaklara kadınlar çıkıp…

      Gecelere kadınlar çıkıp…

      Yaman garibsemişim,

      Bilmiyorum, ne yapayım?..

      Bulutları yere dökeyim

      Yağmurlar tersine yağsın

      Ağaçlar kökünden bar versin

      Dünyanı baş-ayak edeyim.

      Yaman garibsemişim,

      Bilmiyorum, ne yapayım?..

      Bir hasret çekeyim

                     bir vüsal var, ona yeteyim

                     biraz delilik yapayım

                     civanlık edeyim

      Örneyi

      Gözümü kapatıp evleneyim.

      Yaman garibsemişim,

      Bilmiyorum, ne yapayım?..

      Bir sigara yakayım

                   fikrim dumanlansın,

                   vakit geçsin

      Bir az kültavlasıyla eğleneyim.

      Yaman garibsemişim,

      Bilmiyorum, ne yapayım?..

      Şiir yazmaktan bir şey çıkmadı,

                   bu şiiri kimse okumadı,

      Gideyim Allahın yanına

                   bir meslek öğreneyim…

      Daha civanım,

           günahlarım civanlık

                           günahı.

      Sonrakı günahlarıma

                         darağacı

                                        vermeyecekler.

      Şimdi yakışıyorum, bakın-

      Beni darağacından asın.

      Bir az ağırım,

      Beni o kendir saklamazsa,

         belimdeki kara kemerimi

                         açın-

      Beni darağacından asın.

      Kimim, neçiyim?

      Bir şeye sahip değilim.

      Darağacını eyesi değilim.

      Maaşımı yeni almış olsam

                             cepimdeki beş-üç lira

                             paramı alın

      milyonlarınıza ekleyin,

      Beni darağacından asın.

      O günü, o vakiti tutun

      Sonra kalbim gibi susdurup

      kolumdakı saatı açın-

      Beni darağacından asın.

      Ne bakıp göreğim,

      ne konuşayım.

      Rüzgarlar esip geçsin

                   üstümden

      Zamanın umutsuz eli gibi

                                yelleneğim

      Heç kimseyi sevmeğeyim,

                 aşkım olmasın-

      Beni darağacından asın.

      Omuzuna atdı dağlar ahımı,

      Ahımı dağların dahması sandım.

      Odlu bakışları, süzgün gözleri, -

      Bahar şimşeğinin çakması sandım.

      Bitmeğen neğmedir vallah, Gu derdi,

      Kanımda suya çek, bele yu derdi.

      Kıymetden düşmesin deye bu derdi,-

      Ömrümün en tatlı lokması sandım.

      Sen de eteğinden döküb taşını,

      Taşınla gatırsan hele başını.

      Arkamca atdığın o göz yaşını, -

      Aydınlıq suyunun akması sandım.

      Alem yığışardı temaşasına,

      gönüller piriydi vallah, şu har dut.

      Yalnız bir bağın yok, bütün şeherin, -

      yakışık yeriydi şu bahtiyar dut.

      Perdesi olardı her yay evimin

      şu dut ağacının yeşil libası.

      Asılıb, yellənib budaklarından3,

      çocuklar at gibi onu “çapardı”.

      Her yıl sine gerib tufana-kara,

      armağan ederdi bize barını.

      Şu ağaç kökünden kurudu bir gün,

      kırdı umutumun kanadlarını.

      Şimdi hemdemimdir hatirelerde,

      nazını çekdiğim o yeşil