Çağdaş Azerbaycan Şiir Antolojisi. Анонимный авторЧитать онлайн книгу.

      Rüyamda hacca gittiydim,

      Son arzuma yettiydim.

      Ellerimde taşlar vardı,

      Şeytana taş attıydım.

      O an çevreme bakındım.

      Taş atmaktan vazgeçtim.

      Şirin rüyamdan uyandım,

      Kendi kendime düşündüm.

      Ne fark eder, uyku – gerçek,

      Ben şeytana taş atarım.

      Nerden bileyim attığım taş

      Gidip kime değecek.

      Belki de bir dostuma,

      Yakınıma değecek.

      Belki öylece dönecek

      Belki kendime değecek,

      Şeytana milyonlarca

      Buradan taş atan gelmiş.

      Bazı hacılar buraya

      İçinde şeytan gelmiş.

      Kullandığı insanları

      Kuduz gibi dalayan,

      Kimsesizler var yoğunu

      Çalan, çırpan, yağmalayan,

      Kendinden büyüklerin

      Ayağını öpen,

      Hacı olmaya gelmiş.

      Şeytana taş atacak,

      Nereye kaçsan o taşın

      Gelip sana ulaşacak.

      Bu kadar hacı varsa,

      Her hacı komşusunda

      Ekmeğe muhtaç varsa,

      Bu hiç doymayan açların

      Sende ilacı varsa,

      Şeytana taş atmaya

      Hacca niye gidiyorsun?

      Burada şeytana taş at!

      Bir bedbahtı sen yaşat!

      Senin terör tuzağında

      Kaç insan ölürse,

      Günahsız insanların

      Kanları dökülürse,

      Buna sevinmene

      Şeytan bakıp gülerse,

      Taşı kime atarsın?!

      Arap baharı deyip

      Birbirini vuranlar,

      Genci, ihtiyarı

      Öldürenler yakanlar

      Sonra hacca gidecek.

      Şeytanı taşlayacak,

      Orda merhametli olup,

      Biraz yavaş atacak.

      Şeytan orda değil ki,

      Şeytan bizde, sizdedir,

      Şeytan içimizdedir.

      Sinirlenip coşunca,

      Öfken kabarıp taşınca,

      Hayal et ki hacdasın,

      Kinini de taşla sen.

      Ziyafetler verince

      Dolup taşan sofranı

      Açlar genden görünce,

      Hayal et ki hacdasın,

      O gününü sen taşla!

      Egon aşıp coşunca,

      Hayal et ki hacdasın,

      Kendini de taşla sen!

      Dinin, dilin fark etmez!

      Yaşa bir insan gibi!

      Bir dünyadır rengârenk,

      İnsanlar çeşit çeşit,

      Gerçek insansa tek!

      Öylesi var yanında

      Zavallı şeytan melek.

      Bir zaman gitsem eğer,

      Korkarım taş atmaya,

      Artık kime değerse.

      İnsanların rengi atmış.

      Yüzünün,

      Sözünün,

      Rengi atmış,

      Sanki herkesin

      Konuşacak konusu yok.

      Suratı yok.

      Sanki berrak cam gibi.

      Arkası yüzü bilinmez.

      İçinde anlamı olmayınca

      İnsan zaten hiç görünmez.

      Bu insanlara ne olmuş böyle,

      Çoğunun rengi atmış.

      Nasıl bir hayret

      Ağızlarını açık bırakmış,

      Rengi dökülmüş akmış,

      dumanlanıp uçmuş.

      Boşlukta kulağım duvar oldu,

      Unutuldu