Энг қайғули шодлик. Федерико Гарсиа ЛоркаЧитать онлайн книгу.
ўлимимни.
Ай яйяйяй.
(Унинг дўриллаган овозини эшитган шерикларини совуқ тер босар.)
Амарго!
Амарго-о-о!
(Амарго йўлда бир ўзи. Катта-катта кўк кўзларини қисар-да, калта чакмонини белига боғлар. Баланд тоғлар қуршовида қолар. Йўл босар-да чўнтагидаги соатнинг тобора баландлаб бораётган овозини эшитар. Шу пайт отини ўларига қарамай чоптирган бир сувори Амаргога етар.)
Ҳорманг, оғайни!
Бор бўлинг!
Ғарнотагами?
Ғарнотага.
Йўлимиз бир экан-да?
Ҳа, бир экан.
Отга мингашволинг!
Ҳали чарчаганим йўқ.
Малагадан келяппан.
Малагадан денг.
Малагада оғаларим бор.
Кўпчиликми?
Учта. Уччовиям пичоқчи. Пичоқнинг бозори чаққон. Омадлари кеган.
Кўз тегмасин.
Пичоқмисан пичоқлар-да, олтиниям, кумушиям..
Нимадан бўлгандаям, бари бир, пичоқ – пичоқ-да.
Хато сўйладингиз.
Кечириб қўясиз…
Олтин пичоқлар юракка осонгина санчилақолади, кумуши эса бўғизни новдадай узиб ташлайди.
Демак, нон кесгани ишлатилмасакан-да.
Эрлар нонни қўлда синдиради.
Бу тўғри…
(От безовталанар.)
Дрррр, тўхта!
Қоронғи-да.
(Дўнгир йўл от кўланкасини илондай чўзиб кўрсатар.)
Пичоқ берсам олармидинг?
Керакмас.
Совға қиламан-ку.
Совға бўлсаям.
Зорим бор, зўрим йўқ.
Ким билади.
Бошқа пичоқлар бир пулга арзимас. Бошқаларнинг пичоқлари қондан қўрқар. Бизникилар яхдай, тушундингми, санчилмасданоқ энг қайноқ жойни танлайдилар-да, ўша жойда қоладилар.
(Амарго жимир. Бир бўлак олтин ёмбисини ушлагандай ўнг қўли музлай борар.)
Чиройли пичоқ!
Қиммат бўса керак?
Мундақасини берайми?
(Олтин пичоқ кўрсатар, пичоқ учи шамнинг ёлқинидай совуқ ялтирар.)
Йўқ дедим-ку!
Мингашвосанг-чи!
Чарчаганим йўқ.
(От тағин тапир-тупир қилиб безовталанар.)
Нима бало бўлди ўзи. (Жиловни тортар.)
Қоронғи-да.
(Жим юрадилар.)
Боя айтганимдай Малагада уч оғам бор. Ишнинг кўзини билишади. Биргина жоменинг ўзиёқ бутун меҳробларни ва қўнғироқ минорасини безашга икки минг пичоқ сотвопти. Пичоқларга кемалар исми ўйилган. Камбағалроқ балиқчилар ойдин кечаларда балиқ ўрнига бизнинг пичоқлар ёриб ташлаган мурдаларни тутармиш.
Чиройли!
Чиройлиям