Белорусский дневник – 2023. Владимир Николаевич КуликЧитать онлайн книгу.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе майская квецень садоў,

      дзе гульні, забавы, пацешкі

      далёкіх дзіцячых гадоў.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе водар жытнёвых палёў,

      дзе россып валошак на ўзмежках

      прыцягвае позірк здалёк.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе пошум спрадвечных лясоў,

      якія душу маю цешаць

      грыбамі сярод верасоў.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе Нёман у дзіўнай красе

      маўкліва, рупліва, няспешкі

      да Балтыкі воды нясе.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе першых спатканняў цяпло

      гадзінай растайнай паспешна

      кудысьці нябачна сышло.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе доўга да шчасця ішоў

      і, мабыць, найлепшую з лепшых

      зусім неспадзеўкі знайшоў.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе чэрпаюць сілы свае,

      гуляючы ў хованкі, снежкі,

      вясёлыя ўнукі мае.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе ў парку сталічным штодня

      рабіў ранкам з сябрам прабежкі,

      самоту з душы праганяў.

      Мае беларускія сцежкі —

      дзе вольна і лёгка наўздзіў.

      Удзячны я Богу, што пешкі

      па іх не адзін год хадзіў.

      Мае беларускія сцежкі —

      Радзімы маёй берагі,

      мае пуцяводныя вешкі —

      няма больш за вас дарагіх!