Λυσιστράτη. АристофанЧитать онлайн книгу.

      Και συ τι λες;

              Μα… τη φωτιά κ’ εγώ θα προτιμήσω.

      Ώ γένος ξεκωλιάρικο! Δικαίως, μα τον Δία,

      λένε πως βγαίνει από μας η κάθε τραγωδία.

      Δεν ξέρουμ’ άλλο τίποτα κ’ εμείς [μικραί, μεγάλαι],

      παρά ξεροκουνήματα και δος του μπάσε-βγάλε!

      Μα κι αν η Σπαρτιάτισσα στο κόμμα μου θα μείνει,

      μπορεί να κατορθώσουμε οι δυό μας την ειρήνη.

      Δος μου λοιπόν την ψήφο σου.

              Είνε κακό πολύ

      απ’ της γυναίκας το πλευρό να λείπη κ’ η ψωλή

              και μόνη να κοιμάται.

      Μα η ειρήνη μ’ όλ’ αυτά θαρρώ πως προτιμάται.

              Εύγε σου, φιλενάδα!

      είσαι γυναίκα πειό σωστή απ’ όλες [στην Ελλάδα].

      Θαρρείς πως αν απέχουμε κι απ’ τη δουλειάν εκείνη,

      για τούτο–ό μη γένοιτο!–θα κάμουν την ειρήνη;

      Μα τις θεές, είν’ αρκετό. Αν κάτσουμε κλεισμένες

      μέσα στα σπίτια μας ημείς, καλοφτιασιδωμένες,

      και στα ποκαμισάκια μας αυτά τ’ αμοργινά7--

      αφήσουμε τα σώματα να φαίνωνται γυμνά

      και το κουρέψουμε κι αυτό,–οι άνδρες θα λυσσάξουν

      απ’ την επιθυμία τους να ρθούν να μας τη σάξουν·

      κι όταν θα ιδούν η κάθε μιά ότι γι’ αυτούς δεν τώχει,

      τότε να ιδής τον πόλεμο τον παύουνε, ή όχι;

      Το ίδιο κι ο Μενέλαος, σαν είδε την Ελένη

              [στα στήθη γυμνωμένη]

              και είδε το βυζί της,

      επέταξε το ξίφος του [κ’ εκόλλησε μαζύ της.]

              [Για στάσου τώρα, βρε κουτή:]

              κι αν μας αφήσουνε κι αυτοί;

      έ, τότε τι γινόμαστε;8

      κι αν η γυναίκα δεν δεχθή τα δόντια της να δείξη,

              ο άνδρας δεν ευφραίνεται.

      Έ τότε το δεχόμεθα, σαν εύκολο μας φαίνεται.

      Όσο για μας, θα πείσουμε τους άνδρας μας να γίνη

              ειλικρινής ειρήνη·

      αλλά αυτός ο παλαβός λαός των Αθηναίων,

      πώς θα πεισθεί τον πόλεμο να μη γυρεύη πλέον;

              Για τούτο μη σε μέλη,

      κ’ εμείς τον καταφέρνουμε να μη τον ξαναθέλη.

      Για την ειρήνη ο λαός δεν κάνει ούτε βήμα,

      ενόσω πλοία έχετε κι αμέτρητο το χρήμα,

      απάνω στην Ακρόπολι.

              Εφρόντισα για τούτο·

      θα κυριεύσουμε κι αυτή και όλον της τον πλούτο·

      θα παν’ εμπρός οι πειό γρηές, κατά τη συμφωνία,

      και τάχα με την πρόφασι να κάνουνε θυσία

      θα πιάσουν την Ακρόπολι, ως που να μαζευθούμε

      κ’ ημείς, και τι θα κάνουμε εδώ να συσκεφθούμε.

      Όλα καλά όσα μας λες.