Georgicon. VirgilЧитать онлайн книгу.

      Idcirco certis dimensum partibus orbem

      per duodena regit mundi Sol aureus astra.

      Quinque tenent caelum zonae; quarum una corusco

      semper sole rubens et torrida semper ab igni;

      quam circum extremae dextra laevaque trahuntur

      caeruleae, glacie concretae atque imbribus atris;

      has inter mediamque duae mortalibus aegris

      munere concessae divom, et via secta per ambas,

      obliquus qua se signorum verteret ordo.

      Mundus, ut ad Scythiam Rhipaeasque arduus arces

      consurgit, premitur Libyae devexus in austros.

      Hic vertex nobis semper sublimis; at illum

      sub pedibus Styx atra videt Manesque profundi.

      Maximus hic flexu sinuoso elabitur Anguis

      circum perque duas in morem fluminis Arctos,

      Arctos Oceani metuentis aequore tingui.

      Illic, ut perhibent, aut intempesta silet nox,

      semper et obtenta densentur nocte tenebrae,

      aut redit a nobis Aurora diemque reducit;

      nosque ubi primus equis Oriens adflavit anhelis,

      illic, sera rubens accendit lumina Vesper.

      Hinc tempestates dubio praediscere caelo

      possumus, hinc messisque diem tempusque serendi,

      et quando infidum remis inpellere marmor

      conveniat, quando armatas deducere classis,

      aut tempestivam silvis evertere pinum.

      Nec frustra signorum obitus speculamur et ortus,

      temporibusque parem diversis quattuor annum.

      Frigidus agricolam si quando continet imber,

      multa, forent quae mox caelo properanda sereno,

      maturare datur: durum procudit arator

      vomeris obtunsi dentem, cavat arbore lintres,

      aut pecori signum aut numeros inpressit acervis.

      Exacuunt alii vallos furcasque bicornis

      atque Amerina parant lentae retinacula viti.

      Nunc facilis rubea texatur fiscina virga,

      nunc torrete igni fruges, nunc frangite saxo.

      Quippe etiam festis quaedam exercere diebus

      fas et iura sinunt; rivos deducere nulla

      religio vetuit, segeti praetendere saepem,

      insidias avibus moliri, incendere vepres,

      balantumque gregem fluvio mersare salubri.

      Saepe oleo tardi costas agitator aselli

      vilibus aut onerat pomis, lapidemque revertens

      incusum aut atrae massam picis urbe reportat.

      Ipsa dies alios alio dedit ordine Luna

      felicis operum. Quintam fuge: pallidus Orcus

      Eumenidesque satae; tum partu Terra nefando

      Coeumque Iapetumque creat saevumque Typhoea

      et coniuratos caelum rescindere fratres.

      Ter sunt conati inponere Pelio Ossam

      scilicet, atque Ossae frondosum involvere Olympum;

      ter pater exstructos disiecit fulmine montis.

      Septima post decimam felix et ponere vitem

      et prensos domitare boves et licia telae

      addere: nona fugae melior, contraria furtis.

      Multa adeo gelida melius se nocte dedere,

      aut cum sole novo terras inrorat Eous.

      Nocte leves melius stipulae, nocte arida prata

      tondentur, noctes lentus non deficit humor.

      Et quidam seros hiberni ad luminis ignis

      pervigilat ferroque faces inspicat acuto;

      interea longum cantu solata laborem

      arguto coniunx percurrit pectine telas,

      aut dulcis musti Volcano decoquit humorem

      et foliis undam trepidi despumat aeni.

      At rubicunda Ceres medio succiditur aestu

      et medio tostas aestu terit area fruges.

      Nudus ara, sere nudus; hiems ignava colono.

      Frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur

      mutuaque inter se laeti convivia curant.

      Invitat genialis hiems curasque resolvit,

      ceu pressae cum iam portum tetigere carinae,

      puppibus et laeti nautae inposuere coronas.

      Sed tamen et quernas glandes tum stringere tempus

      et lauri bacas oleamque cruentaque myrta,

      tum gruibus pedicas et retia ponere cervis

      auritosque sequi lepores, tum figere dammas,

      stuppea torquentem Balearis verbera fundae,

      cum nix alta iacet, glaciem cum flumina trudunt.

      Quid tempestates autumni et sidera dicam,

      atque, ubi iam breviorque dies et mollior aestas,

      quae vigilanda viris. vel cum ruit imbriferum ver,

      spicea iam campis cum messis inhorruit et cum

      frumenta in viridi stipula lactentia turgent.

      Saepe ego, cum flavis messorem induceret arvis

      agricola et fragili iam stringeret hordea culmo,

      omnia ventorum concurrere proelia vidi,

      quae gravidam late segetem ab radicibus imis

      sublimem expulsam eruerent; ita turbine nigro

      ferret hiems culmumque levem stipulasque volantis.

      Saepe etiam inmensum caelo venit agmen aquarum

      et foedam glomerant tempestatem imbribus atris

      collectae ex alto nubes; ruit arduus aether

      et pluvia ingenti sata laeta boumque labores

      diluit; inplentur fossae et cava flumina crescunt

      cum sonitu fervetque fretis spirantibus aequor.

      Ipse pater media nimborum in nocte corusca

      fulmina molitur dextra; quo maxuma motu

      terra tremit; fugere ferae et mortalia corda

      per gentis humilis stravit pavor; ille flagranti

      aut Athon aut Rhodopen aut alta Ceraunia telo

      deicit; ingeminant austri et densissimus imber;

      nunc nemora ingenti vento, nunc litora plangunt.

      Hoc metuens caeli menses et sidera serva,

      frigida Saturni sese quo stella receptet,

      quos ignis caelo Cyllenius erret in orbis.

      In primis venerare deos atque annua magnae

      sacra refer Cereri laetis operatus in herbis

      extremae sub casum hiemis, iam vere sereno.

      Tum pingues agni et tum mollissima vina,

      tum somni dulces densaeque in montibus umbrae.

      Cuncta tibi Cererem pubes agrestis adoret;

      cui tu