Wani Neman Jarumai . Морган РайсЧитать онлайн книгу.
yana sanye da tsummokara kuma yana dadaura fuska. Matukin amalanken ya mika hanu ciki, ya kamo Thor a idanun sahu da hannaye ramammu, sai yaja shi waje.
Thor yadagu sama, ya sauko da karfi akan bayansa bisa kan hanya mai datti, ya kuma ta da kura. Sai dariyan mutane yatashi a kewaye dashi.
“Nan gaba in ka hau amalanke na, yaro, zaka shiga turune! Ka ci sa’a da na kira yan Silver a yanzun!”
Dattijon ya juya ya tofa yawu, sanan ya koma amalankensa ya bugi dawanken amalanken suka fara tafiya.
Dajin kunya, Thor ya tara mutucinsa ya taso zuwa kafafuwansa. Ya kalli guri. Mutum daya ko biyu masu wucewa sukayi masa karamin dariya, Thor yayi wani iri da fuskarsa har su suka mayar da nasu wassu wuraren. Ya karkade dattin jikinsa ya kuma share hanayensa; mutuncinsa ya tabu, amma ba jikinsa ba.
Annashuwansa ya dawo yayinda ya keta kallon wuri, yanata mamaki, sai ya gano yakamata yayi murnan cewa akalla shi ya kai nan. Yanzu daya riga ya sauka daga amalanken zai iya kallon wurare a saukake, kuma kallon ya kasance basabamba: akewaye yake da dogayen, ginanun katangun dutse masu gajerun katangun kariya a samansu, wanda kuma a samansu duka, kota ina, mayakan sarki keta sintiri. Gabadaya a kewaye dashi akwai filayen ciyayi masu launin ganye, masu samun matukar kulawa, shagunan da aka gina da duwatsu, mabulbulai na ruwa, gungu gungun bishiyoyi. Nan birni ne. Kuma a cike yake da mutane.
Kota ina shigowa ire iren mutane suketayi – yan kasuwa, mayaka, manyan mutane – kowa yakuma kasance yana sauri. Ya dauki Thor wasu yan mintuna kafin yagane cewa wani abu na mussamman na faruwa. A yayinda ya cigaba da tattakawa, yaga anata shirye shirye – ana jera kujeru, ana shirya mumbari. Yayi kama da ana shirin aure ne.
Bugun zuciyarsa yaso ya saya a yayinda yaga, daga dan nesa, wata filin gasa, da yar doguwar hanyanta mai datti da igiyan jan daga. A kan wani filin, yaga mayaka sunata wurga mashi ga ma’aunoni da nisa; a wani kuma, masu kwari da baka suna auna ciyayi. Yayi kama da wasanni ne kota ina, amma na gasa. Akwai kuma wakoki: algaita da busa da ganguna, tari tarin mawaka suna kaiwa da kawowa; da barasa, manyan tuluna da ake gungurowa waje; da abinci, tebura da ake shiryawa, liyafa a jere har iya ganin ido. Kaman ya shigo ne a sakiyar wani gagarimin biki. Duk da wannan kayatarwan, Thor yaji matsuwa na ya nemi inda runduna take. Yanajin Kaman ya makara, kuma ya kamata ya nuna kansa.
ya hanzarta zuwaga mutum na farko day a gani, wani dattijo wanda yayi kama, daga kayansa mai jinni, da mahauci, wanda ke gangarawa hanyan agaggauce. Kowa a nan na cikin hanzari ne.
“Ji mana, yallabai,” Thor yace, yakamo hanunsa.
Mutumin yayi kallo kasa zuwaga hanun Thor da kiyayya.
“Menene, yaro?”
“Ina neman rundunan sarki. Kasan inda suke horo?”
“Nayi kama da hatimin gane hanya ne?” mutumin yayi tsaki, yatafi yana buga kafa a kasa.
Thor yaji wani iri da rashin hankalinsa.
Ya hanzarta zuwaga mutum mabiye dashi da yagani, wata mata mai markada filawa a kan wani dogon tebiri. Akwai mata dayawa a tebirin, dukufe da aiki, sai Thor yaji yakamata ace daya daga cikinsu ta sani.
“Ji mana, yan mata,” yace. “Ko kinsan inda yan rundunan sarki ke horo?”
Sun kalli juna suka yi dan dariya, wasuma a cikinsu da shekaru kadan suka girmeshi. Babban cikinsu ta juya ta kalleshi.
“Kana nema a inda baiyi daidai ba” ta bada amsa. “Anan muna shiryawa bukukuwan ne.”
“Amma ance mani suna horo a fadan sarki ne,” Thor yace, a rikice.
Matan sun sake fara dan karamin dariya. Babban ta daura hannayenta a kugunta ta girgiza kai.
“Kanayi Kaman wannan ne karonka na farko a cikin fadan sarki. Baka da masaniyan girman da yake dashi ne?”
Thor ya rikice yayinda shauran matan suka fara dariya, sai ya fara tafiya da haushi. Bai cika son ana masa tsiya ba.
A gabansa yaga hanyoyi Kaman goma sha biyu, amummurde kuma ajujjuye zuwa kota ina a fadan sarkin. Ararrabe a sakanin katangun duwatsun akwai akalla kofofi goma sha biyu. Girma da yanayin wannan wurin nada ban al’ajabi. Yana jin damuwan shi zai iyata nema na kwanaki bai samu ba.
Wani tunani yazo masa: tabattace mayaki zai san inda shauran ke horo. Yana kasa a gwiwa akan zuwaga ainihin mayakin sarki, amma ya gane dole ne yaje.
Ya juya ya hanzarta zuwa bangon, zuwaga mayakin dake tsaron mashigi mafi kusa, yana fatan cewa kar ya wurgashi waje. Mayakin ya staya a mike, yana kallon gabansa sambai.
“Ina neman rundunan sarki,” Thro yace, a tarin dukannin muryar hazakarsa.
Mayakin ya cigaba da kallon gabansa sambai, Kaman bai jishiba.
“Nace ina neman rundunan sarki!” Thor ya nace, da Karin sauti, da nufin lallai sai an san dashi.
Bayan yan dakikoki, mayakin ya kalleshi kasa kasa, kallon raini.
“Zaka iya gayamin inda yake?” Thor ya masa.
“Kuma menene damuwanka dasu?”
Wani muhimmin batu,” Thor ya mayar, da fata mayakin ba zai matsa masa ba.
Mayakin ya koma kallon gabansa sambai, yaki kulashi kuma. Thor yaji gabansa na faduwa, yana soron ba zai samu amsa ba.
Amma bayan lokaci mai kama da har abadan, mayakin ya mayar cewa: “Ka bi mashigi na gabas, sai ka mike arewa iya iyawanka. Sai ka shiga mashigi na uku a gefen hagu, sanan inda hanya ya rabu ka bi dama, a wani rabuwan kuma kabi dama. Ka shige ta lankwashashen saman mashigi na dutse, sai kaga wurin horonsu a gaba da mashigin. Amma ina mai gayamaka, kana bata lokacinka. Basu yin maraba da maziyarci.
Abinda Thor ya bukaci ji kenan kawai. Batareda jiran wani bugun zuciyarsa ba kuma, ya juya ya wuce filin a guje, yana bin kwatancen, yana maimaitasu a cikin kwakwalwarsa, yana kokarin tuna su. Ya ga rana ya haura sosai a sama, sai yafara adu’an kawai lokacida shi zai kai, kar ya zama ya makara.
*
Thor ya gangara tsabtatattun, hanyoyi da jeren kaura a dan guje, yana murduwa da juyawa a kan hanyansa na tafiya a cikin fadan sarki. Yayi iya kokarinsa na ganin yabi kwatancen, yana fatan ba batar dashi a ke yi ba. Daga can karshen harabar, yaga dukkanin mashigun, sai ya zabi na uku a gefen hagu. Ya shigeshi a guje sai yabi wurarenda hanyan ya rabu kamar yada a ka gaya masa, yana juyawa hanya bayan hanya. Yayi gudu yana fuskantan masu zuwa, dubban mutane masu kwararowa cikin birnin, taron nata karuwa a kowane minti. Ya goga kafadu da masu hura algaita, masu carafke, masu shaila da ire iren masu nishadantar da mutane, kowanne ya ci ado na musamman.
Thor ya gagara hakuri da tunanin a fara zabe batare dashiba, sai yanata kokarin ya tara hankalinsa a yayinda yake juyawa hanya bayan hanya, yana neman wani alama na filin horon. Ya wuce a karkashin wani lankwashashen saman mashigi, ya juya wata hanyar, sai ga, can da nisa, ya hangi abinda kawai zai iya zama inda ya nufa ne: dan karamin haraba, a gine da duwatsu a kewaye dai dai. Mayaka na tsaron katon mashigi dake sakiyarsa. Thor yaji dan ihu daga bayan katangunsa sai bugun zuciyarsa ya karu. Nan ne wurin.
Ya fita a guje, huhunsa a bude. Yayinda yakai mashigin, mayaka biyu sun matso gaba suka sauke su mashinsu, suka tare hanya dasu. Wani mayaki na uku ya maso gaba ya daga hanu daya.
“Saya a wurin,” ya bada umrni.
Thor ya daskare, yana numfashi sama sama, Kaman zai gagara boye murnarsa.
“Ba…zaka…ganeba,” ya sauke numfashi, kalmomi na fadowa daga bakinsa a sakanin numfashi, “Dole na kasance a ciki. Na makara.”
“Makara ma me?”
“Zaben.”
Mayakin, wani gajeren, mutum mai nauyi da zazzana a fata, ya juya ya kalli shauran, suma suna mayar da kallon rashin yarda. Ya juya ya kalli Thor daga sama zuwa kasa da wani kallon rashin yarda shima.
“An shigar da sabobin daukan tun sa’o’in da suka wuce, a safaran sarauta. Idan ba a gayyace ka ba, ba za ka shiga ba.”
“Amma ba ka ganeba. Dole