Po wymianie uprzejmości posiedzenie trwało jeszcze przez kolejne pół godziny i Brunetti zaczął odczuwać zmęczenie. Siedzącego naprzeciw komisarza mężczyznę, czterdziestodwuletniego prawnika, którego ojciec był jednym z najbardziej wziętych – i przez to najbardziej wpływowych – notariuszy w mieście, poproszono, żeby przyszedł tego ranka do komendy, ponieważ dwie osoby wskazały go jako człowieka, który dwie noce wcześniej zaproponował tabletki pewnej dziewczynie na przyjęciu odbywającym się w prywatnym domu.

Dziewczyna popiła je szklanką soku pomarańczowego, który rzekomo także otrzymała od mężczyzny siedzącego teraz naprzeciwko komisarza. Po pewnym czasie dostała zapaści i pogotowie zabrało ją na oddział ratunkowy Ospedale Civile, gdzie określono jej stan jako krytyczny.

Antonio Ruggieri przybył punktualnie o dziesiątej i w dowód wiary w fachowość i nieposzlakowaną uczciwość policji nie sprowadził ze sobą adwokata. Nie skarżył się również na skwar i duchotę panujące w pokoju z jednym oknem, chociaż zatrzymał na moment wzrok na stojącym w kącie wentylatorze, który robił – bez powodzenia – co w jego mocy, żeby przeciwdziałać prześladowaniu ze strony rekordowo upalnego lipca.

Brunetti przeprosił za

Скачать книгу