Schaduw Van De Dood (Door Bloed Gebonden Boek 8). Amy BlankenshipЧитать онлайн книгу.
longen terwijl hij omhoog stootte om nog dieper in haar te komen. Had ze een idee wat ze hem aandeed?
Michael sprong naar voren en sloeg haar tegen de muur terwijl hij zijn gezicht begroef in de boog van haar nek toen zijn tanden plotseling langer werden. Hij gromde hard tegen haar oor en tilde haar op ... alleen voor haar om de scheiding te bestrijden en zichzelf terug te dwingen. Ze rolde haar heupen en sloeg tegen hem aan en verbrijzelde elke controle die hij nog had.
Hij plantte zijn handpalmen tegen de muur aan weerszijden van haar en stootte op stuwkracht en ze negeerden de komende trein.
Michael sloot zijn lippen zodat ze zijn blootgestelde tanden niet zou zien, leunde achterover en keek naar haar extase terwijl de wind uit de metro haar haar rond haar engelengezicht liet fladderen, haar kreten vermengden zich met het donderende geluid van de trein terwijl die voorbijging. Hij voelde haar schokken om hem heen toen ze kwam en wist dat het gezicht van haar zo voor altijd in zijn oog zou zijn ingebakken.
Aurora drukte haar rug hard tegen de muur, hield een hand op zijn schouder en bewoog de andere omhoog om een pijp te grijpen die uit de muur boven haar uitstak. Ze gebruikte de pijp in haar voordeel, duwde en trok eraan ... en dwong hem in een harder sneller ritme.
Dit was anders dan de tijd dat Samuel in haar was geweest. Deze keer had ze niet eerst hoeven vechten en verliezen, noch was ze verleid tot het punt dat ze moest toegeven om het verraad van haar lichaam te bevredigen.
Met een slijpende beweging liet ze zich neerwaarts op hem vallen, rimpelingen van zoete pijn en verontrustend plezier grepen haar en zorgden ervoor dat ze zich tegen hem drukte. Hij voelde hem pulseren in haar op dezelfde manier als hij in haar handpalm had gedaan, het ongelooflijke gevoel werd tienvoudig vergroot. Niet in staat zich in te houden, wierp ze haar hoofd achterover en schreeuwde om het geluid te laten verdwijnen met de metro terwijl het voorbij brulde.
Michael trok zijn lippen over haar blootgestelde nek en versterkte het ritme dat ze vanaf het begin had geëist. Toen ze haar vlees harder tegen zijn lippen drukte, trok hij zich terug voordat hij het lot verleidde en zijn hand onder haar haar ophief om de achterkant van haar hoofd te keren. Met zijn andere arm hield hij haar in de val, blokkeerde haar bewegingen zodat hij het ritme in een traag tempo kon vertragen.
Na slechts een paar martelende slagen brak ze los uit zijn greep en reed hem in een waanzinnig tempo ... hem volledig dominerend. Michael voelde haar zuigen aan het deel van hem diep in haar en gromde toen hij probeerde zich in te houden. Toen ze zich om hem heen kneep en omhoogtrok, greep hij haar en duwde haar terug naar beneden toen ze kwam.
Aurora gooide haar hoofd achterover en boog ... maakte geen geluid deze keer omdat alle adem haar verliet en de gelukzaligheid bij haar naar binnen snelde.
Voordat hij zichzelf kon tegenhouden, sloeg Michael ... bevestigde zijn scherpe tanden in haar nek, brak de huid terwijl hij hard en snel kwam ... en schoot zijn hete zaad diep in haar.
Aurora schokte en haar lippen gingen uiteen toen ze zijn tanden voelde. Samuel had dit gedaan ... zich voedend met de kracht van haar bloed. Haar eerste instinct was om te vechten, maar de plotselinge gevoelens van meerdere geestverruimende orgasmes liet het niet toe. Ze jankte door het oogverblindende plezier en realiseerde zich dat hij geen gevallene was.
Michael voelde dat hun harten samen begonnen te kloppen toen hij een harde ruk aan haar essentie van het leven gaf en slikte. Hij raakte snel gedesoriënteerd toen haar bloed hem binnentrad ... iets loslatend waarvan hij zich niet bewust was. Zijn tanden weer terugtrekkend, vulde het geluid van hun moeizame ademhaling de donderende stilte.
Aurora greep de voorkant van zijn shirt en staarde omhoog in gloeiende amethist ogen die zich verraden voelden terwijl zijn kracht piekte. Omdat ze niet vertrouwde op wat er gebeurde, gebruikte ze elke kracht van haar en duwde hem achteruit, landend op haar voeten toen hij door de reling ging in plaats van eroverheen.
Ze klemde haar vingers om het stuk stof dat ze uit zijn hemd had gerukt en trok haar blik naar links. Ze voelde nog meer kracht naderen in een gevaarlijk snel tempo. Haar adem liet haar snikken en echode om haar heen toen ze de nasleep van het orgasme voelde dat ze niet genoeg tijd had gegeven om af te maken.
Michael raakte het geëlektrificeerde spoor zo hard dat hij een ogenblik daar lag, nog steeds gevangen in de nawerkingen die beweerden dat haar bloed had veroorzaakt. De elektrische stroom was niets voor hem ... alleen toe te voegen aan de grillige ophef die hij al had. De wereld om hem heen pulseerde met de dreun van zijn hartslag terwijl hij rechtop ging zitten en langzaam opstond.
Terugkijkend op de kapotte vangrail gromde hij toen hij haar niet zag. Hij draaide zich volledig rond en gromde intenser en vond haar nergens.
“Nee,” brulde Michael en balde zijn vuisten niet begrijpend wat er net was gebeurd en het beviel hem niet wat er nog steeds gebeurde.
Michael keek langzaam terug naar de manier waarop hij was gekomen, voelde een glimp van een trek in die richting en vertrok zo snel als hij kon gaan. Hij trok de schaduwen om zich heen, passeerde de mensen in het station en volgde de trap totdat hij baadde in de stralen van de late middagzon.
Michael verloor onmiddellijk zijn adem toen de pijn hem liet schrikken en het duurde even voordat hij besefte dat het de zon was die het deed. Vechtend tegen de pijn reikte hij verward naar de ketting en gromde toen hij het niet vond.
Hij beschermde zich tegen de zon voor zijn gevoelige ogen, trok zich terug in de veiligheid van de ondergrondse en leunde tegen de muur en wenste dat de wereld een verdomd moment zou stoppen met bewegen zodat hij helder kon denken. Het was niet de zon die hem dit had aangedaan ... het was haar bloed.
Terugkijkend naar de uitgang vroeg hij zich af of ze had geweten wat het was en nam het om te voorkomen dat hij haar achtervolgde.
Michael haalde zijn mobiele telefoon uit zijn zak en wierp er een blik op toen hij in zijn strakke greep knarste. Hij knipperde ongelovig en besloot dat hij misschien moest afkoelen en gewoon moest wachten tot de zon onderging. Hij ging terug naar waar ze de liefde hadden bedreven en keek om zich heen waar ze vandaan kwam dat ze daar zo plotseling stond.
Het kruispunt brak af in vijf richtingen, maar slechts twee van hen waren aan deze kant. Hij vond geen enkel bewijs dat ze zelfs bestond en greep de vangrail die toegaf aan de woede die in hem woedde. Hij rukte het uit het beton en gooide het zo hard in één van de tunnels dat het nauwelijks een gefluister was toen het eindelijk een doelwit vond dat tegen de echo botste. Hoe durft ze hem dit aan te doen en dan als een spook te verdwijnen.
Op een verontrustende manier voelde hij opnieuw zijn krachtpuls en keek op naar het flikkerende licht in één van de twee tunnels. Het was niet zomaar een licht dat flikkerde ... het waren meerdere en kwamen in een golf op hem af.
Michael's amethistogen gloeiden en hij ontblootte zijn tanden, net toen de duisternis hem op dezelfde plek op de muur sloeg waar hij zojuist de liefde had bedreven en een sterke hand om zijn keel gewikkeld.
Samuëls lippen trokken zich terug in de perfecte grijns terwijl hij de man bekeek. Hij werd snel nieuwsgierig omdat hij al zijn kracht gebruikte om hem op zijn plaats te houden. Hij volgde Aurora sinds ze uit de demonenkloof kwam, maar elke keer als hij haar inhaalde, hield ze hem op afstand met dat verdomde mes van haar en ontsnapte. Ze was niet in staat geweest om het mes in de demonenwereld op te roepen, maar als hij hier terugkwam, had hij op één of andere manier zijn kracht ontgrendeld.
Nu leek het erop dat ze een nieuwe tactiek begon te nemen om hem te vermijden ... zich te verbergen in de andere demonenmeesters van het gebied die nog steeds aan het vechten waren. Het had hem geen andere keus gelaten dan haar te helpen de demonen die bij haar in de buurt kwamen te doden, voor het geval één van hen sterk genoeg was om daadwerkelijk te nemen wat van hem was.
Zijn donkere ogen vernauwden zich in wat hij aannam als een meestervampier ... één die rook naar het lichaam en het bloed van Aurora.
“Ik zie dat je mijn Aurora hebt gevonden,” inhaleerde Samuel de aanhoudende geur van een verhitte paring en voelde zijn eigen stroom van herinneringen die zijn jaloezie voedde. Wat hij nu wilde weten was hoe deze man langs haar zwaard was