Verslavend Bloed. Amy BlankenshipЧитать онлайн книгу.
onder Kane's kin verscheen. Hij trok een wenkbrauw op en stond langzaam op, terwijl hij naar Michael keek. De twee broers staarden elkaar even aan voordat Kane plotseling het zwaard opzij sloeg en als een gek de bibliotheekdeur uit rende.
“Kom terug hier!” Schreeuwde Michael.
“NEE!” Schreeuwde Kane terug. “Je gaat me pijn doen en ik krijg gemakkelijk blauwe plekken.”
Aurora en Skye bleven in de bibliotheek luisteren naar het geluid van bonzen voordat het naar boven bewoog en meer lawaai begon. De Fallen keken elkaar aan voordat ze in lachen uitbarsten.
“Die twee zijn grappiger dan ik dacht dat ze zouden zijn,” gaf Skye toe. Hij wist niet echt wat hij kon verwachten toen ze voor het eerst kwamen opdagen. “Jij kiest het volgende boek,” instrueerde hij knikkend naar de stapel.
Aurora keek er doorheen en koos er uiteindelijk één uit met een kasteel op de omslag ervan. Uit nieuwsgierigheid bladerde ze door de pagina's op zoek naar foto's. Ze fronste haar wenkbrauwen en sloeg het boek snel dicht. Ze siste toen ze een papiersnee kreeg vanwege de snelheid van haar bewegingen.
“Au,” fronste ze toen ze zich herinnerde dat ze zulke snijwonden kreeg van de scherpe grassprietjes waar ze als kind mee speelde. Het had haar altijd verbaasd hoe zo'n klein sneetje zo veel kon prikken.
Skye grijnsde toen ze naar haar gewonde vinger keek. “Weet je, de plaatjes die je in je hoofd hebt zijn veel beter dan alles wat je sowieso op de pagina's zou aantreffen.”
Boven bevond Kane zich vast tegen de muur in het spel dat hij en Michael speelden. Hij vermoedde dat hij het bij het verkeerde eind had door te denken dat Michael problemen had, omdat hij net zo leuk leek als gewoonlijk.
“Je krijgt gemakkelijk blauwe plekken, hè?” Spotte Michael.
“Ik kan je nog steeds een schop geven richting volgende week,” zei Kane eigenwijs.
Michael glimlachte en liet Kane los, waardoor hij op de grond viel. Ze keken elkaar aan, Kane vanaf de grond en Michael landde langzaam op zijn voeten. Ze begonnen te lachen omdat geen van beiden had beseft dat Michael Kane echt van de vloer had gehouden.
Kane stond op het punt op te staan toen een verleidelijke geur hem bereikte. Hij fronste zijn wenkbrauwen toen hij merkte dat een lava kleur plotseling de amethist kleur van Michaels ogen overweldigde. Hij keek ziekelijk gefascineerd toe terwijl Michael diep inademde en over zijn schouder naar de trap keek.
Michael slikte toen hij het bloed van Aurora rook. Het was weinig, maar nog steeds genoeg om zijn tijdelijk vergeten verlangen met wraak terug te laten komen. Met de volgende hartslag liep Michael de gang door en verdween uit het zicht van Kane.
Al het plezier verdween rechtstreeks uit Kane en de humor verdween uit zijn gezicht. De enige keer dat hij ooit zulke donkere ogen had gezien, staarde hij in het gezicht van een demon.
“Nou … dat kan niet goed zijn,” hij keek in de lege gang.
Even snel stond Kane op en volgde Michael de trap af. Er was geen raketwetenschapper voor nodig om te weten wat die zoete geur was en waar het vandaan kwam. Hij kwam net op tijd de bibliotheek binnen om Michael in een waas naast Aurora te zien knielen en haar hand in de zijne te nemen.
Aurora kromp ineen toen Michael plotseling naast haar verscheen en haar hand vastpakte. De actie verbrak de concentratie van haar en Skye en ze vroeg zich af wat hij aan het doen was totdat hij haar hand ophief om de kleine snee te inspecteren die ze van de dunne bladzijde van het boek had gekregen. Er was een druppel felrood bloed opgekomen en ze fronste haar wenkbrauwen en vroeg zich af of hij gewoon niet wilde dat het in zijn boek kwam.
Ze keek op in zijn ogen en ze schrok toen ze slechts kleine vlekjes gloeiende amethist vond verspreid in een zee van duisternis. “Michael?” Ze fluisterde omdat ze wist dat er iets mis was met hem.
Alle beweging werd stilgelegd terwijl Michael langzaam de gewonde vinger naar zijn lippen bracht en de blessure kuste. Niet in staat de verleiding te weerstaan, trok hij het topje van haar vinger in zijn mond en zoog er sensueel op. Hij wilde meer van haar smaak en liet de rand van zijn hoektand zachtjes over de snee glijden.
Aurora hapte naar adem toen de hitte door haar kern en tussen haar benen begon te draaien. Het gevoel dat zijn tong erotisch tegen haar vinger wreef, deed haar zachtjes jammeren en ze beet op haar lip toen zijn scherpe tanden over de verwonding schraapten, prikkelden en tegelijkertijd rustgevend waren.
Skye bleef achteroverleunen op zijn handen en keek ook met verrukte aandacht naar de zonnegod. De connectie tussen hem en Aurora was niet helemaal verbroken en hij hevelde onbedoeld iets weg van wat ze voelde … en het was geweldig. Hij probeerde het feit dat zijn ademhaling was versneld te verbergen door oppervlakkig te ademen.
Michael sloot zijn ogen en genoot van de kleine stroom van kracht totdat het een overweldigend verlangen werd om demon na demon af te voeren. Hij merkte de oorverdovende stilte op en zag dat Kane hem vanaf de ingang van de bibliotheek nauwlettend in de gaten hield. Hij vervloekte innerlijk omdat hij wist dat hij zijn zwakheid gewoon had weggegeven aan zijn zeer oplettende broer.
Kane wist zeker dat Michael niet bij zijn verstand was, maar dit was ver daarbuiten. Op het moment dat hun ogen elkaar ontmoetten, kon Kane Michael's honger zien alsof het iets tastbaars was … besmettelijk en verslavend. Zijn broer had onlangs veel meer dan één demon leeggezogen en had erover gelogen.
Zijn geest zocht naar antwoorden en het was plotseling logisch waarom Michael demonenbloed dronk. Als slechts een paar druppels gevallene bloed dit soort reacties zouden kunnen veroorzaken … dan zou het in staat zijn om alle terughoudendheid te laten vallen en een Fallen's volledig leeg te laten lopen, het equivalent zijn van pure chocolade.
Kane richtte zijn blik op Aurora en zag de rode kleur over haar wangen en de manier waarop haar ademhaling was gaan trillen. Ze raakte opgewonden van Michaels lippen op haar en begreep niet dat als hij zijn zelfbeheersing verloor, de dingen heel gevaarlijk voor haar konden worden. Ze was in dit alles onschuldig, ook al had ze per ongeluk Michael's vreemde verslaving veroorzaakt.
“Nog meer bewijs dat liefde blind is,” dacht Kane bij zichzelf.
De vloer trilde door Kane's laarzen, maar hij dacht er niet aan totdat hij zag dat één van de boeken van zijn plek op de plank begon te trillen. Hij keek de kamer rond en zag meer dan een paar van de delen op hun plaats trillen. Kane hief zijn hand op om het boek dat het dichtst bij hem in de buurt was, terug te duwen toen hij zag dat de lamp op de tafel bij Michael over het gepolijste oppervlak naar de rand gleed.
“Michael,” Kane's zachte gefluister klonk luid in de stilte van de kamer.
Michael hoorde de waarschuwing in Kane's stem en hij kromp ineen toen hij besefte wat hij aan het doen was. Hij trok zich terug van Aurora's verwonding en drukte een zachte kus op haar vingertop voordat hij haar losliet en zichzelf dwong rustig terug te trekken.
“Je moet voorzichtig zijn, soms zijn de pagina's van deze oude boeken scherp,” glimlachte hij en leidde haar af van wat hij net had gedaan.
Aurora trok langzaam haar hand terug en sloot hem, terwijl ze nog steeds de warmte van Michaels lippen op haar huid voelde. Ze bracht de hand naar haar borst en beschermde het wonderlijke gevoel met haar andere hand voordat ze met heldere ogen naar Michael knikte.
“Ik beloof voorzichtig te zijn,” zei Aurora verlegen en Skye knikte instemmend. Geen van beiden had de trillingen in de kamer opgemerkt omdat hun aandacht was gericht op Michaels verleidelijke kus.
Tot grote opluchting van Kane hielden de lichte trillingen onmiddellijk op en stopte de lamp op minder dan een centimeter van de rand.
“Aurora, Skye, we laten jullie verder lezen terwijl we het gebied gaan verkennen voor alles dat een gevaar kan vormen voor de mensen,” opperde Kane, terwijl hij bad dat Michael de hint zou begrijpen en met hem mee zou gaan. "Trouwens, als we hier blijven, zullen we gewoon een afleiding zijn."
"Dat dacht ik ook." Skye's ogen werden groot en beseften dat hij dat net hardop had gezegd. Hij grijnsde toen Aurora naar hem giechelde.
Michael vervloekte zichzelf innerlijk en besloot dat Kane gelijk had … de kamer verlaten was op dit moment het beste idee.