Zbawiciel. Leszek HermanЧитать онлайн книгу.
więc siłą rzeczy bada ewentualność zaniedbań na budowie. A wy doszukujecie się w tym jakichś sensacji!
Na chwilę zapadła cisza.
– Wam się wydaje, że z wszystkiego można zrobić cyrk. – Przeworska ze złością patrzyła to na Paulinę, to na Piotra. – Kwiatki w katedrze, naigrawanie się z czyjejś wiary. Te prześmiewcze żarty, tęczowe obrazki, policyjne pałki w znaku krzyża, ten ekologizm. To wszystko prowokacja wymierzona w tradycyjne wartości i tradycyjne podejście do życia. Mówię o tym dlatego – naczelna spojrzała na Piotra oskarżycielsko – że doskonale wiem, że natrząsaliście się z artykułu pani Mateckiej na temat incydentu w katedrze. Z jej potraktowania tego tematu. A to było właśnie jedyne sensowne ujęcie. Jakiś łajdak przerwał podniosłą uroczystość religijną…
– Koncert organowy Bacha… – Paulina znowu nie wytrzymała.
– Tylko po to, żeby wywołać skandal. – Przeworska puściła uwagę Pauliny mimo uszu. – Jedyną sensowną reakcją jest nazwanie tego po imieniu i zignorowanie, a nie doszukiwanie się w tym bulwarowych sensacji!
– Ulka w ogóle nie zwróciła uwagi na podpis pod tym artykułem – odezwał się Piotr. – I na ultimatum na końcu.
– Bo to brednie!
– Można się trzymać przekonania, że w katedrze to był wygłup. – Paulina zacisnęła pięści. – Ale naszym zadaniem jako gazety jest informowanie o wszystkich faktach, a nie zatajanie ich, bo nie pasują akurat do pani poglądów na ten temat.
– Proszę się nie zapominać…
– To przecież pani ostatnio twierdziła, że łączenie własnych poglądów z tematem artykułu jest nie halo… naganne.
– Dosyć! – Przeworska uderzyła otwartą dłonią w blat. – Ta rozmowa, jak widzę, donikąd nie prowadzi. Próbowałam po raz drugi wytłumaczyć, jakimi standardami powinniśmy się kierować, ale to bezcelowe. Dosyć zajmowania się tymi bzdurami z zamachem! A jeżeli jeszcze raz będzie pani próbowała zdyskredytować pracę pani Mateckiej, to wyciągnę wobec pani konsekwencje służbowe.
Igor zaparkował pod pracownią i sięgnął pod fotel. Woził zawsze robocze caterpillary na takie właśnie okazje jak dzisiejsza, czyli pobyt na budowie, z której trzeba wrócić do pracy przed komputerem albo, co gorsza, iść na spotkanie w urzędzie czy z inwestorem.
Żółte buciory były umorusane gliną, ziemią i ceglanym szutrem. Otrzepał je dokładnie, waląc podeszwami w chodnik, a następnie zaczął rozwiązywać sznurówki.
Przed oczami miał ciągle wojenne przedmioty znalezione w wykopach. W drodze do pracowni zastanawiał się, co z nimi zrobić. Takie sytuacje były kłopotliwe, ale oczywiście zdarzały się na każdej budowie. Większość tych znalezionych rupieci nie miała żadnej wartości. Za niemieckie chlebaki i nieśmiertelniki rozmaici kolekcjonerzy brali po dwieście–trzysta złotych, czasem więcej, jak były dobrze zakonserwowane. Z reguły, mimo przepisów, które nakazywały to robić, nikt nawet nie zgłaszał takich znalezisk, chyba że przez przypadek akurat wpadły w ręce nadzorowi autorskiemu albo konserwatorom. Pomijając wszystko inne, muzeum z pewnością nawet specjalnie by się tym nie zainteresowało. Pamiętał sytuację sprzed paru lat, kiedy pewien wykonawca, który kładł instalacje w centrum Szczecina i natknął się na stare groby i kości żołnierzy z czasów wojen napoleońskich, chodził po urzędach i wszędzie odprawiano go z kwitkiem. Żadna instytucja nie poczuwała się do zajęcia się tematem, z tą zarządzającą cmentarzami włącznie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.