වෙස් ගත් මිනිසුන්. Owen JonesЧитать онлайн книгу.
තිබූ පොරවනය අල්ලාගෙන එය වඩාත් සුවපහසු ආකාරයන් ඔතා ගැනීමට උත්සාහ කෙරූ අතර ඔහුගේ උකුල මත තිබු පිඟාන බිමට වැටීමට පෙර ඩෙන් අල්ලා ගත්තේය.
“කාපු එක පහලට යනකම් අපි ටිකක් බලමු, ඊට පස්සේ තව ටිකක් කමු” හෙන්ග් පැවසීය. “හරිම ශෝක් කෑම, හෙන්ග් ගොඩක් කැමතියි.”
ඩෙන් ඔහුගේ මව දෙස බැලූ අතර ඔහු අදහස් කළේ කුමක්දැයි ඇය දැන සිටියාය. හෙන්ග් පරෙවි-තායි කතා කරමින් සිටි අතර ඔහුගේ තායි උච්ඡාරණය කිසිදා නිවැරදි නොවූයේ ඔහුගේ දෙමව්පියන් චීන ජාතිකයන් වූ බැවිනි. එහෙත් කිසිම දිනක ඔහු මෙතරම් නරක ලෙස කතා කර නොමැත.
සියල්ලෝ ඔවුන්ගේ ආහාර ගැනීම සඳහා නැවත යොමු වන අතර හෙන්ග් කිසිදු හැල හොල්මනක් නැතුව සිටියේය. හදිසියෙන්ම ඔහු සිටි දිශාවෙන් යටපත්වූ, මඩ ගොහොරුවක පය අදින්නාක් මෙන් ශබ්ධයක් පැමිණියේය. සිදු වූ දේ සැමදෙනාම දැන සිටියත් ආචාරශීලී බව නිසා ඔවුන් සියල්ලෝම එය නෑසුනා සේ සිටියහ. ඒ සමගම තවත් එවැනි ශබ්ධයක් සමග දැඩි දුර්ගන්ධයක් පැතිර ගියේය.
ඔහුගේ අඳුරු කණ්නාඩියට යටින් පුළුල් සිනහවක් සමග සිටි හෙන්ග් දෙස බැලීමට නිර්භීත වූයේ වැන් සහ ඩා පමණි. .
ඩෙන් සිහින් හඬින් සිනාසීමට පටන් ගත්තේය. මුලදී සිනහව සුළු වුවත් තව දුරටත් එය යටපත් කරගැනීමට ඔහු අපොහොසත් වීය. ඩින් මහා හඬින් සිනාසීමට පටන් ගත්තේය.
“නිහඬ වෙන්න, ලමයිනී! ඔයාලගේ තාත්තාට ඒක පාලනය කරගන්න බැහැ. එයාට අසනීපයි,” වැන් පැවසීය. “එයාගේ කෑම සියල්ල එයාගේ ඇඟ හරහා යන්න ඇති.”
කෙසේ වුවත්, ඩෙන් සහ ඩින්ට ඔවුන් දෙදෙනාව පාලනය කරගත නොහැකි විය. හෙන්ග්ද එහි හිඳගෙන සිටියේ ඔහුගේ මුහුණේ තෘප්තිමත් සිනහවකින් සරසාගෙනය. මිනිත්තු කිහිපයකට පසු, ගඳ අඩු නොවූ විට, වැන් ඩෙන්ට කතා කළාය.
“ඔයාගේ තාත්තව වැසිකිළියට අරගෙන යන්න, ඩෙන්, එතකොට එයාට පිරිසිඳු වෙන්න පුලුවන් නේද? මොනවා හරි ප්‍රශ්නයක් නම්, කෑ ගහන්න, මම එන්නම් එයාට උදවු කරන්න.”
“හෙන්ග්,