Ибтидо. Дэн БраунЧитать онлайн книгу.
кутюраларнинг нархи, тахмин қилишимча, менинг шкафимдаги ҳамма кийимлар нархига баробар бўлса керак.
Эдмонд қўл чўзиб, Лэнгдон кийиб олган классик фракнинг ёрлиғини кўздан кечирди ва мамнун жилмайиб фикр билдирди:
– Нега энди? Жуда ажойиб костюмингиз, Лэнгдон. Сизга ярашган.
– Дарвоқе, Эдмонд, менга қара, – Лэнгдоннинг ёдига бояги ишлар тушиб мавзуни ўзгартирди, – сенинг сунъий дўстинг бор‐ку, Уинстон… жуда бошқача.
Эдмонднинг юзига табассум ёйилди:
– Жуда зўр, шундай эмасми? Бу йил сунъий интеллект борасида нималар қилганимни тасаввур ҳам қилолмайсиз, Лэнгдон. Ҳақиқий квант сакраши бўлди. Мен компьютерларга бутунлай ўзгача усулларда муаммоларни ечиш, мустақил равишда ўзини ўзи назорат қилиш имкониятини берувчи бир неча янги технология яратдим. Уинстон устида ҳалиям ишлаяпман, у кундан-кунга ўсиб боряпти.
Лэнгдон тингларкан, Эдмонднинг ёш боланикидек беғубор кўзлари атрофида кўкимтир қора доғлар пайдо бўлганини пайқаб, ичи қирилди. Қадрдон шогирди жудаям толиққан кўринарди.
– Эдмонд, мени бу ерга чақирганинг сабабини билсам бўладими?
– Бильбаогами? Ёки Ричард Серра спиралининг ичигами?
– Спиралдан бошлай қолайлик. Клаустрафобиям борлигини билардинг-ку!
– Албатта, билардим. Бироқ бу кеча барча меҳмонларни комфорт зонасидан қўзғатиш учун ташкилланган, – мағрурона жилмайди Эдмонд.
– Ҳар доимгидек, ўз репертуарингдан чиқмайсан, – деди Лэнгдон ясама жаҳл билан.
– Мендан ранжиманг, Роберт, – Эдмонд қувноқлик билан узр сўради. – Сиз билан гаплашиб олишим зарур эди. Мен эса томоша бошланмасдан олдин кўринишни истамадим.
– Рок юлдузи мухлисларига концертдан олдин дийдорини кўрсатмайдими?
– Бўлмасам‐чи! Рок юлдузи саҳнани тўлдирган туман орасида сирли тарзда пайдо бўлади, ахир, – деб ҳазиллашди Кирш.
Шу он майдонча тепасидаги чироқлар липиллаб ўчиб‐ёнди. Кирш енгини шимариб, соатига кўз ташлади. Сўнг Лэнгдонга қаради, унинг юз ифодаси тўсатдан жиддийлашганди.
– Роберт, вақтимиз оз. Бугун мен учун ўта муҳим кун. Нафақат мен, балки бутун инсоният учун унутилмас кун, десам ҳам бўлади.
Лэнгдоннинг юраги ҳаприқиб кетди.
– Яқинда бир илмий кашфиёт қилдим, – давом этди Эдмонд. – Бу фандаги бағоят улкан ва кутилмаган портлаш бўлди. Унинг инсоният келажагига таъсир кучини хаёлингизга ҳам келтиролмайсиз. Ҳозирча ер юзидаги бирор кимсанинг бундан хабари йўқ. Лекин бироздан сўнг жонли эфир орқали бутун дунёга мурожаат этиб, кашфиётим ҳақида эълон қиламан.
– Нима дейишга ҳайронман, – елка қисди Лэнгдон.
– Қизиқтириб қўйдинг мени.
Эдмонд овозини пастлатиб, ўзига хос бўлмаган ғайриоддий ҳаяжон ила гапира бошлади:
– Роберт, кашфиётни ошкор этишдан олдин сизнинг маслаҳатингизга муҳтожман, – у бир зум тўхтади. – Айни дамда менинг ҳаётим шунга боғлиқ, деб қўрқаман.
Тўққизинчи боб
Спирал ичидаги катта майдонда икки