Spętani przeznaczeniem. Вероника РотЧитать онлайн книгу.

      Kiedy uniosłam wzrok znad jego ramienia, zobaczyłam niepewne uśmiechy. Usłyszałam też szepty, które niemalże wydawały się… akceptujące. Czy Akos miał rację? Czy naprawdę dobrze się spisałam? Nie mogłam w to uwierzyć.

      Nadciągała wojna. Bez względu na to, co powiedział Akos, albo co powiedzieliby inni, to ja ją przyspieszyłam.

      ROZDZIAŁ 12 CISI

      – TA CYRA NOAVEK – MÓWI AST, obracając w lewej dłoni gładki kamień. Zauważyłam, że zawsze się poruszał, potrząsał kolanem, żuł miękki koniec swojego grzebienia albo bawił się czymś palcami. – Istnieje jakaś szansa, że zgodzi się na te warunki?

      Zaśmiałam się. Wizja Cyry Noavek walczącej na arenie, choć chwilę wcześniej jej własny brat zdarł skórę z jej twarzy, a następnie przekazującej swój kraj Thuvhe, wydała mi się niedorzeczna.

      – No cóż, nigdy jej nie poznałem – dodaje obronnym tonem Ast.

      – Przepraszam, nie chciałam się z ciebie śmiać – mówię. – Tyle że ona zaatakowałaby ścianę, gdyby ta stanęła na jej drodze.

      – Wątpię, by się poddała. Co to, to nie – odpowiada Isae, zupełnie jakby znajdowała się daleko stąd i nie siedziała w tym samym pokoju, przy stole tuż obok okna.

      Znajdujemy się w pobliżu satelity Zgromadzenia, po przeciwnej stronie w stosunku do słońca. W oknie widać więc gwiazdy, kosmos i wiązkę nurtu, a nie Thuvhe. W efekcie Isae wydaje się mniejsza i młodsza, niż jest w rzeczywistości.

      – Shotet nie potrafią się poddawać. Przewodniczący Zgromadzenia miał rację. Oni są jak… robactwo. Sądzisz, że są słabi, że łatwo sobie z nimi poradzisz, tymczasem wciąż nadchodzą i nadchodzą…

      Na dźwięk słowa robactwo cierpnę. Tak nie powinno się mówić o ludziach, nawet jeśli znajdują się po przeciwnej stronie frontu. To nie jest sposób, w jaki Isae – choćby wściekła – dotąd mówiła.