Пяшчынкі шчасця. Канстанцін ШанцаўЧитать онлайн книгу.
вось аб чым. Ты ж, ну, дакладней, уся сістэма ад чагосьці спажываецеся. Так? І на колькі хапае зарада?
– Калі казаць ужо вельмі проста, то энерганосьбіт пабудаваны на адным з артэфактаў. Яго зарада павінна хапіць прыкладна гады на тры актыўнага выкарыстання.
– Хм, так доўга? А чаму нельга наладзіць вытворчасць падобных «батарэек» для астатняга свету?
– Справа ў тым, што большасць артэфактаў працуе толькі ў межах Зоны, а астатняя частка губляе амаль усе свае якасці ў вонкавым свеце. Калі казаць дакладней, то нават у маёй базе няма дакладных дадзеных аб прыродзе Зоны. Гэта свайго роду таксама анамалія. І ў экалагічным плане, і ў біялагічным, і нават, калі хочаш, то інфармацыйным таксама. Тут, як ты сам ужо не раз пераканаўся, нават некаторыя законы фізікі не працуюць. Напэўна, таму ўсё маё цікаўнасць, калі гэта так можна назваць, і патрабуе адказу на пытанні. І я рада, што ты згодны ў гэтым са мной.
Вобраз Ві, на некалькі, секунд дазволіў сабе трохі пачырванець ў збянтэжанасці і патупіць вочы.
– Слухай, Ві. Не ведаю, хто там чаго наблытаў у тваім кодзе або апаратнай часткі, але ты зараз вядзеш сябе як звычайная дзяўчынка. Падаеш мне цікавую для цябе тэму пад падліўкай з ільслівасці і кампліментаў, затым усё зверху пасыпаеш прыправай з цябе, гэтакай маленькай і далікатнай дзяўчынкі, каб я сам сабе здаваўся героем. І вуаля, тваё жаданне выканана. Гэта ўсё вядома выдатна, але мне хочацца, каб мы адразу былі сумленныя адзін з адным. Давай дамовімся так. Я вольны, у мяне ёсць грошы, ёсць час, ёсць такая ж цікаўнасць як і ў цябе. У мяне няма жорсткага графіка, па якім мне трэба працаваць, каб забяспечыць банальнае існаванне. Я ўжо нават прывык да Лакі замест імя. Дык вось цяпер скажы мне, сяброўка, няўжо мы не зможам пабадзяцца па наваколлі? Хіба гэта не дапаможа лепш разабрацца ў абстаноўцы, самой сітуацыі, а магчыма і раскрыць нейкія таямніцы або сакрэты? У рэшце рэшт, ты сама казала, што займаючыся ўсякімі справамі, я станаўлюся лепш. Бо так?
– Так.
– Калі нешта захацелася табе, проста скажы. Калі мне нешта спатрэбіцца, я таксама маўчаць не буду. Добра?
– Добра.
– Вось і слаўна.
– Лакі… прабач…
– За што?
– Ну… хаця б за тое, што паспрабавала маніпуляваць табой, каб даведацца адказы на цікавячыя мяне пытанні…
– Вось дуроха! Перастань! Было і прайшло. Мы ж дамовіліся?
– Так.
– Вось і ўсё на гэтым. Дарэчы, ты там нешта казала пра сістэму нейкую.
– Баявая сістэма кіравання, – Ві адразу перайшла на больш сур'ёзны тон, – уяўляе сабой адзін з кампанентаў маёй сістэмы, але, скажам так, больш заменчанай пад баявыя аперацыі. Задзейнічаецца шырокая сетка датчыкаў і сэнсараў, для адсочвання руху ў бок носьбіта любых прадметаў і істот. Уяві, у цябе стрэліў бандыт, але датчыкі гэта адсачылі, затым мая сістэма змадэлявала магчымасці траплення ў цябе, з улікам твайго перамяшчэння, і ў меркаваным месцы вадкая браня, а менавіта такой бранёй і абсталяваны твой касцюм, ператвараецца ў маналіт, здольны вытрымаць значна вялікую нагрузку. Далей – больш. У выпадку рукапашнай