Mary (Türkçe). Jorge IsaacsЧитать онлайн книгу.
benzeyen soluk şimşek, vadinin karanlık dibini aydınlatmak istiyor gibiydi.
Koridorun sütunlarından birinde uzanırken, tapınaklarımı kırbaçlayan yağmuru hissetmeden, babamın böylesine korkunç sözler söylediği Meryem'in hastalığını düşündüm. Gözlerim onu belki de bir daha geri dönmeyecek sessiz ve sakin gecelerde olduğu gibi tekrar görmek istedi!
Bir kuşun titreşen kanadı gibi bir şey alnımı fırçalamak için geldiğinde ne kadar zaman geçtiğini bilmiyorum. Onu takip etmek için hemen ormana baktım: siyah bir kuştu.
Odam soğuktu; Pencerenin gülleri, fırtınalı rüzgarın sertliğine terk edilmekten korkuyormuş gibi titriyordu: Vazo, sabahleyin Meryem'in içine yerleştirdiği zambakları çoktan solmuş ve bayılmıştı. Bunun üzerine bir rüzgâr aniden lambayı söndürdü; Ve bir gök gürültüsü, büyüyen gümbürtüsünün uzun süre duyulmasına izin verdi, sanki dağların kayalık zirvelerinden düşen dev bir arabanınkiymiş gibi.
O hıçkıran doğanın ortasında, ruhum hüzünlü bir dinginliğe sahipti.
Oturma odasında saat on ikiyi vurmuştu. Kapımın yanında ayak sesleri hissettim ve çok geçmeden babamın sesi beni çağırdı. "Kalk," dedi cevap verir vermez; "Mary hala kötü."
Erişim tekrarlanmıştı. Çeyrek saat sonra gitmem için uyarıldım. Babam bana hastalığın belirtileri hakkında son belirtileri verirken, negrito Juan Ángel sabırsız ve korkmuş bir şekilde retinto atımı susturdu. Rode; Ayakkabı boynuzlu toynakları parke taşının üzerinde gıcırdadı ve bir an sonra vadinin ovalarına inip canlı bir şimşek ışığında yolu aradım. Dr. Mayn'in isteği üzerineydi ve o zaman mülkümüzden üç liglik bir saha sezonu geçiriyordu.
Meryem'in o öğleden sonra onu yatakta gördüğüm görüntüsü, bana belki de gelmeyecek olan "yarın görüşürüz" dediğinde benimle birlikte gitti ve sabırsızlığımı körükleyerek, beni yolculuğun sonundan ayıran mesafeyi durmadan ölçmemi sağladı; Atın hızının ılımlı olmak için yeterli olmadığı konusunda sabırsızlık,
Ovalar kaybolmaya başlıyordu, kariyerimin tam tersi yönde kaçıyordu, kasırganın ezdiği devasa battaniyeler gibi. En yakın olduğunu düşündüğü ormanlar, onlara doğru ilerledikçe uzaklaşıyor gibiydi. Kasvetli incir ve chiminangos arasında rüzgarın sadece biraz inlemesi, sadece atın yorgun hırıltısı ve toynaklarının ışıltılı çakmaktaşlarına çarpması, gecenin sessizliğini bozdu.
Santa Elena'nın bazı kabinleri sağımdaydı ve kısa bir süre sonra köpeklerinin havlamasını duymayı bıraktım. Yolda uyuyan inekler beni tempoyu ılımlılaştırmaya başladı.
Beyaz şapeli ve ceibas ormanlarıyla M*** lordlarının güzel evi, yükselen ayın ilk ışınlarında, kuleleri ve çatıları zamanla parçalanacak bir kale gibi uzaktan görülebiliyordu.
Amaime gecenin yağmurlarıyla büyüyerek aşağı indi ve kükremesi kıyıya ulaşmadan çok önce bana duyurdu. Bankaların yaprakları boyunca dalgaları gümüşleştirecek olan ayın ışığında, selinin ne kadar arttığını görebiliyordum. Ama beklemek mümkün değildi: Bir saatte iki lig yapmıştı ve hala küçüktü. Mahmuzları, kulakları nehrin dibine doğru uzanan ve sağır bir şekilde homurdanan atın ijarelerine koydum, ayaklarına vuran suların ivmesini hesaplıyor gibiydi: ellerini onlara batırdı ve yenilmez bir terörle boğulmuş gibi, bacaklarını çevirerek hızla geri çekildi. Boynunu okşadım, yeleyi nemlendirdim ve kendini nehre atması için tekrar dürttüm; Sonra sabırsızlıkla ellerini kaldırdı, aynı zamanda hilallerin çöplüğünü kaçırdığımdan korkarak terk ettiğim tüm dizginleri istedi. Bir kayanın kenarını tutarak yaklaşık yirmi çubukla bankaya tırmandı; Burnunu köpüklere yaklaştırdı ve hemen kaldırarak dereye koştu. Su neredeyse her şeyi kapladı, dizlerime ulaştı. Dalgalar kısa bir süre sonra belimin etrafında kıvrıldı. Bir eliyle vücudunun görünen tek kısmı olan hayvanın boynunu sıvazlarken, diğer eliyle kesme çizgisini yukarı doğru daha kavisli olarak tanımlamaya çalıştı, çünkü aksi takdirde eğimin alt kısmını kaybetti, yüksekliği ve kırık guadualları sallayan suların kuvveti nedeniyle erişilemezdi. Tehlike geçmişti. Biri patlamış olan kayışları incelemek için indim. Asil vahşi adam sarsıldı ve bir an sonra yürüyüşe devam ettim.
Bir birliğin dörtte birini yürüdükten sonra, sessiz ormanların gölgelerinde kaybolana kadar aydınlatılmış olarak yuvarlanan mütevazı, diaphanous ve pürüzsüz Nima'nın dalgalarını geçtim. Solda, evi, ceiba ağaçlarının bahçelerinin ortasında ve çatısındaki yaprakları yükselten palmiye ağaçları grubunun altında, ay ışığında gecelerde bir vahanın ağaçlarına asılı bir oryantal kralın çadırını andıran Santa R.'nin pampasını bıraktım.
Sabah saat ikiydi ki, P***'nin villasını geçtikten sonra doktorun yaşadığı evin kapısından söküldüm.
XVI
Aynı günün öğleden sonrasında, doktor, Mary'yi neredeyse tamamen restore ettikten ve erişimin tekrarlanmasını önlemek için bir rejim reçete ettikten sonra bizden ayrıldı ve hasta kadını sık sık ziyaret edeceğine söz verdi. Tehlike olmadığına dair güvence verdiğini duymak için tarif edilemez bir rahatlama hissettim ve onun için, şimdiye kadar onu itiraf eden kişinin çifte sevgisi, sadece böyle hızlı bir ikmalin Meryem'i öngörmesi nedeniyle. Bir dizi yolda ona eşlik edecek olan doktor ve babam yola çıktıktan sonra odasına girdim. Saçlarını örmeyi bitiriyor, kız kardeşimin minderlerinin üzerinde tuttuğu aynada kendine bakıyordu. Mobilyaları geri çevirerek, kızararak, şöyle dedi:
"Bunlar hasta meslekler değil, değil mi?" Ama ben zaten iyiyim. Umarım sana dün geceki kadar tehlikeli bir yolculuk vermem.
"Bu yolculukta hiçbir tehlike olmadı," diye yanıtladım.
"Nehir, evet, nehir! Bunu ve benim yüzümden senin başına gelebilecek pek çok şeyi düşündüm.
"Üç liglik bir yolculuk mu?" Buna siz mi diyorsunuz…?
"Boğulabildiğin o yolculuk," dedi doktor, o kadar şaşırmıştı ki, henüz bana baskı yapmamıştı ve çoktan bunun hakkında konuşuyordu. Sen ve o nehrin aşağı inmesi için iki saat beklemek zorunda kaldınız.
"At sırtındaki doktor bir mauladır; Ve onun pacienzuda katırı iyi bir atla aynı değildir.
"Geçidin küçük evinde yaşayan adam," diye sözünü kesti Maria, "bu sabah siyah atını tanıdığında, dün gece kendini nehre atan binici, geçmediğini haykırdığında zamanında boğulmamışsa, kendine hayran kaldı. Eyvah! Oh, hayır; Bir daha hastalanmak istemiyorum. Doktor sana hiçbir haberim olmayacağını söylemedi mi?
"Evet," diye yanıtladım; Ve bana bu on beş günde seni görmeye gelmeden iki gün üst üste geçmesine izin vermeyeceğime söz verdi.
"O zaman geceleri başka bir yolculuk yapmak zorunda kalmayacaksın. Ne yapardım ki…
"Benim için çok ağlardın, değil mi?" —Gülümseyerek cevap verdim.
Birkaç dakika bana baktı ve ekledim:
"Herhangi bir zamanda öleceğimden emin olabilir miyim …
"Neyin nesi?"
Ve gerisini gözlerimde tahmin ediyorum:
"Her zaman, her zaman! —neredeyse gizlice ekledi, minderlerin güzel dantelini inceliyor gibiydi.
"Ve sana söyleyecek çok üzücü şeylerim var," diye devam etti birkaç dakikalık sessizlikten sonra; O kadar üzücü ki, hastalığımın nedeni onlar. Sen dağdaydın… Annem her şeyi biliyor; ve babamın ona, annemin adını duyamadığım bir kötülükten öldüğünü söylediğini duydum; kaderinde güzel bir kariyer yapmak olduğunu; ve ben… ah! Duyduklarımın doğru olup olmadığını