Atropos. Federico BettiЧитать онлайн книгу.

frikÃ«â, tha Spaxhezi, âBÃ«ni ndonjÃ« gjÃ«, ju lutemâ, iu lut ajo, sikur tÃ« mos i kishte dÃ«gjuar fjalÃ«t e fundit tÃ« dy agjentÃ«ve.

âQetÃ«sohu dhe pi njÃ« gotÃ« ujÃ« tÃ« freskÃ«t.â

Agjenti qÃ« gjendej mÃ« afÃ«r Ã§ezmÃ«s sÃ« ujit, mori njÃ« gotÃ« qÃ« gjeti pÃ«rbri, e mbushi dhe ia dha gruas.

âPijeni gllÃ«njka gllÃ«njka dhe do ta shohÃ«sh se do tÃ« tÃ« ndihmojÃ« tÃ« ndihesh mÃ« mirÃ«.â

Gruaja e piu sipas kÃ«shillÃ«s qÃ« iu dha dhe, duke ndenjur prapÃ« ulur, i pyeti nÃ«se do ta kishin problem sikur mos tâi shoqÃ«ronte deri tek porta kur tÃ« dilnin.

âNuk ka problem, zonjÃ«.â

Mariolina Spaxhezi mbeti vetÃ«m, duke ndenjur ulur dhe palÃ«vizur dhe duke menduar prapÃ« pÃ«r ato Ã§a kishin ndodhur, e qetÃ«suar nga fjalÃ«t e dy agjentÃ«ve: ata do merreshin vetÃ« me Ã§Ã«shtjen, me shpresÃ« pÃ«r ta zgjidhur.

Kur dy agjentÃ«t, sipas rrÃ«fimit tÃ« Spaxhezit, mbÃ«rritÃ«n tek dyqani i luleve, gjetÃ«n aty njÃ« letÃ«r tek dera: KTHEHEM SHPEJT.

NjÃ« njeri qÃ« me gjasa duhet tÃ« ishte titullari erdhi aty me hapa tÃ« shpejtÃ«, duke i pÃ«rshpejtuar nÃ« metrat e fundit tek pa dy agjentÃ«t qÃ« po prisnin.

âPo mÃ« kÃ«rkoni mua?â, pyeti, âKa ndonjÃ« diÃ§ka pÃ«r tÃ« cilÃ«n mund tÃ« jem i nevojshÃ«m?â

âA mund tÃ« hyjmÃ«?â, foli njÃ«ri nga dy agjentÃ«t.

âJu lutem, ju lutem, patjetÃ«r.â

Burri hapi derÃ«n me xham dhe i ftoi dy agjentÃ«t tÃ« hynin brenda.

âMÃ« thoni atÃ«hÃ«rÃ«. ÃfarÃ« ka? UnÃ« nuk ju kam thirrur. Nuk mÃ« kanÃ« vjedhur ndonjÃ« gjÃ«.â

âNuk gjendemi kÃ«tu pÃ«r kÃ«tÃ«â, ia preu shkurt njÃ«ri nga agjentÃ«t.

âAtÃ«herÃ« mÃ« sqaroni.â

âNjÃ« person thotÃ« se ka marrÃ« njÃ« tufÃ« lulesh nga njÃ« i vdekurâ, nisi tÃ« tregonte agjenti qÃ« kishte mÃ« shumÃ« vite karrierÃ« nÃ« polici.

âE pamundurâ, tha luleshitÃ«si, âTÃ« vdekurit nuk i dÃ«rgojnÃ« lule asnjeriut.â

âThotÃ« se tufÃ«n e luleve ia keni dhÃ«nÃ« ju apo njÃ« person qÃ« punon pÃ«r ju.â

VÃ«shtrimi i burrit u bÃ« akoma mÃ« i zymtÃ«.

âNuk po e kuptoj se ku doni tÃ« dilni.â

âDuam vetÃ«m tÃ« kuptojmÃ« se Ã§farÃ« ka ndodhurâ, i shpjegoi agjenti mÃ« i ri nÃ« moshÃ«. âKy person Ã«shtÃ« jashtÃ«zakonisht i tmerruar.â

âE kur ka ndodhur kjo?â

âPak mÃ« parÃ«... le tÃ« themi para dy orÃ«sh?â

âMÃ« lini tÃ« mendohem pÃ«r njÃ« Ã§ast.â

LuleshitÃ«si heshti pÃ«r pak, dhe pastaj nisi tÃ« fliste pÃ«rsÃ«ri.

âUnÃ« punoj vetÃ«m, kÃ«tu nuk kam as ndihmÃ«s as ndonjÃ« njeri tjetÃ«r tÃ« kÃ«tij lloji. Nuk mund ta pÃ«rballoj dot. E bÃ«j unÃ« gjithÃ§ka: pres klientÃ«t, i shÃ«rbej atyre dhe, nÃ«se Ã«shtÃ« nevoja, i Ã§oj dÃ«rgesat deri nÃ« banesÃ«.â

âKur ne erdhÃ«m, ju nuk ishit kÃ«tu. Po Ã§onit ndonjÃ« dÃ«rgesÃ«?â

âSigurisht qÃ« po.â

âAsgjÃ« nuk Ã«shtÃ« e sigurt pÃ«r profesionin tonÃ«â, tha njÃ«ri nga agjentÃ«t, si pÃ«r tâi dhÃ«nÃ« tÃ« kuptonte se nuk ishin duke i bÃ«rÃ« njÃ« vizitÃ« kortezie.

âMÃ« falniâ, foli burri, âNÃ« njÃ«farÃ« mÃ«nyre po, u largova qÃ« kÃ«tu pÃ«r dhjetÃ«, ose ndoshta edhe pesÃ«mbÃ«dhjetÃ« minuta, pÃ«r tÃ« Ã§uar njÃ« dÃ«rgesÃ«.â

âNÃ« rregull. Tani mund tÃ« na thoni nÃ«se keni Ã§uar ndonjÃ« dÃ«rgesÃ« rreth dy orÃ« mÃ« parÃ«?â

Pas njÃ« heshtjeje tÃ« shkurtÃ«r, luleshitÃ«si iu pÃ«rgjigj: âBesoj se po. Ishte njÃ« zonjÃ«, a ndoshta zonjushÃ«. Nuk di ta them me saktÃ«si: nuk futem nÃ« jetÃ«n private tÃ« klientÃ«ve tÃ« mi. NÃ« tÃ« gjitha rastet ishte njÃ« grua.â

âJu kujtohet emri?â

âJo, mÃ« vjen keq.â

âMendohu mirÃ«. Mendohuni edhe pÃ«r pak momente. KÃ«to informacione mund tÃ« na hyjnÃ« nÃ« punÃ«.â

âPo ju konfirmoj se nuk mÃ« kujtohetâ, foli pas njÃ« minute, âPÃ«r fat tÃ« keq shoh shumÃ« njerÃ«z gjatÃ« ditÃ«s dhe shpesh nuk mÃ« kujtohen emrat.â

âNÃ« rregull gjithsesiâ, e siguroi agjenti. âA ju kujtohet tÃ« paktÃ«n se kush e porositi dÃ«rgesÃ«n?â

âNjÃ« burrÃ«. Po, ishte njÃ« burrÃ«.â

âA dini tÃ« na thoni ndonjÃ« hollÃ«si mÃ« shumÃ«?â

âMmm... i hijshÃ«m. Ishte njÃ« burrÃ« i hijshÃ«m.â

âNdonjÃ« hollÃ«si tjetÃ«r?â

âDuhet ta mendoj. E dini, ky personi erdhi kÃ«tu dje nÃ« mbrÃ«mje ndÃ«rkohÃ« qÃ« isha gati tÃ« mbyllja dyqanin, kÃ«shtu qÃ« ka kaluar pak kohÃ«.â

âMos u shqetÃ«soni, keni gjithÃ« kohÃ«n qÃ« ju duhet. NÃ«se ju vjen nÃ« mend diÃ§ka, mos hezitoni tÃ« na informoni.â

âMund tÃ« rrini tÃ« sigurtâ, foli burri, duke marrÃ« njÃ« qÃ«ndrim pÃ«rshÃ«ndetÃ«s ndaj tyre. âTani, nÃ«se nuk ju vjen keq, kam punÃ«â, shtoi, duke parÃ« njÃ« grua tek po hynte nÃ« dyqan.

âVazhdoni atÃ«herÃ«: klientÃ«t kanÃ« pÃ«rparÃ«si. Na falni pÃ«r shqetÃ«simin.â

TÃ« dy agjentÃ«t dolÃ«n nga dyqani i luleve dhe u nisÃ«n nga oborri i dyqanit nÃ« drejtim tÃ« Dy Kullave.

âKy burri nuk na tregon tÃ« vÃ«rtetÃ«nâ, foli agjenti mÃ« i moshuar, âSipas meje po na fsheh diÃ§ka.â

âEdhe unÃ« i kÃ«tij mendimi jamâ, e aprovoi tjetri, âpor nuk di tÃ« them se Ã§farÃ«.â

XIII

DÃ«gjesa e parÃ« ku mori pjesÃ« Davide Paliarini, dhe ku do tÃ« hetohej mbi atÃ« fÃ«mijÃ« tÃ« aksidentuar nÃ« unazÃ«n e BolonjÃ«s, qe tepÃ«r i sikletshÃ«m pÃ«r tÃ«. DolÃ«n nÃ« dritÃ« faktet dhe, pas kÃ«saj, autori u pyet para gjykatÃ«sit.

Pas pyetjeve tÃ« avokatit tÃ« akuzÃ«s dhe atyre tÃ« avokatit mbrojtÃ«s, nga tÃ« pranishmit nÃ« sallÃ« erdhi njÃ« âTÃ« kesh turpâ me njÃ« ulÃ«rimÃ« aq tÃ« fortÃ«

Скачать книгу