Czerwony Pająk. Katarzyna BondaЧитать онлайн книгу.

      – Z tej lancii. Co ci strzeliło do głowy, Daruś?

      Prokurator Norin się rozpromienił.

      – Korupcja senatora? Dziś zatrzymanie, dziś publikacja – szydził. – A skąd pani redaktor Bach miała materiały, skoro wysłałem ci je grubo po osiemnastej? Telepatia czy ezoteryka? Chyba w UOP-ie przeszła kurs szybkiego czytania, bo mnie przebrnięcie przez umowy dilerskie zajęło kilka godzin, a robię w tym nie od dzisiaj.

      – Wyłaź. – Szef okręgówki machnął ręką zrezygnowany. – Sam będziesz się tłumaczył ministrowi. Ja tym razem umywam ręce.

      – Jakbyś kiedykolwiek za mną stanął.

      – Bierzcie go, aspirancie, bo mu wpierdolę – jęknął prokurator Antczak.

      – Tylko kota nakarmię – rzucił Norin i szybko zatrzasnął przed mundurowym drzwi oraz przekręcił zasuwę. Odwrócił się do skołowanego Jesiotra, rzucił mu klucze do mieszkania, a potem przy akompaniamencie walenia do drzwi i okrzyków: „policja”, „wyważymy drzwi”, na rachunku za prąd zapisał numer telefonu oraz adres.

      – Dzwoń do Dziadka. Budkę masz pod delikatesami. Albo od razu jedź do Gdańska. Piękna willa w Oliwie. Cały dół wypełniony książkami. Nie powołuj się na mnie! A zresztą, jak chcesz. Mam ich wszystkich w dupie.

      – Gruby Pies szkodzi moim interesom. Sto tysięcy papierów. – Ryszard Domin złożył menu restauracji Marina i skinął na kelnera, który szybkim krokiem zmierzał już do ich stolika. – Ja wezmę ośmiornicę na przystawkę, bażanta, tylko bez ryżu, i sorbet z mango. Panowie?

      Przy stole oprócz biznesmena siedzieli jeszcze dwaj mężczyźni: Kurczak – niski mięśniak o posturze byka, w stalowym garniturze oraz butach z wężowej skóry, i Pochłaniacz – młodszy o dekadę przystojniak o zimnym spojrzeniu, ubrany w czarny dres, który nosił jak mundur. Nawet nie wzięli do rąk karty dań.

      – To samo – zdecydował Kurczak.

      – Więc trzy razy? – upewnił się kelner.

      Domin łaskawie potwierdził. Wyjął cygaro. Kelner podał mu nożyk i popielniczkę.

      – Napiją się panowie czegoś? – zagaił uniżenie.

      – Woda z gazem – oświadczył Domin. Rzucił okiem na milczących towarzyszy i dodał: – Poprosimy karafkę.

      – I kawa. Czarna – odezwał się nagle Kurczak. Spojrzał na Pochłaniacza, który wciąż pozostawał w pozycji sfinksa zwróconego w stronę Domina. – Dwie – skorygował. – Ta druga z cukrem.

      – Oczywiście. – Kelner się skłonił.