Эротические рассказы

Wyspa skarbów. Роберт Льюис СтивенсонЧитать онлайн книгу.

Wyspa skarbów - Роберт Льюис Стивенсон


Скачать книгу
John opowiedział całe zdarzenie od początku do końca nadzwyczaj barwnie, choć trzymając się ściśle prawdy; po kilkakroć w ciągu opowiadania zwracał się ku mnie:

      – Prawda, Hawkins, że tak było, jak mówię? – a ja zawsze potwierdzałem prawdziwość jego słów.

      Obaj panowie bardzo żałowali, że Czarny Pies zdołał umknąć, lecz zgodziliśmy się, iż na to nie da się nic poradzić. Długi John wysłuchawszy pochwały wziął szczudło i oddalił się.

      – Cała załoga ma się stawić na pokładzie dziś o czwartej po południu – wołał za nim dziedzic.

      – Według rozkazu, panie! – odkrzyknął kucharz idąc dalej.

      – No, mój panie – odezwał się doktor Livesey – na ogół nie mam wielkiego zaufania do pańskich odkryć, jednak przyznać muszę, że John Silver podoba mi się.

      – To stary ćwik! – zawyrokował dziedzic.

      – Wracając do rzeczy – dodał doktor – czy Jim może nam towarzyszyć na pokład?

      – Ma się rozumieć, że może – zgodził się dziedzic. – Bierz kapelusz, Hawkinsie, pójdziemy obejrzeć okręt.

      IX. Proch i broń

      „Hispaniola” znajdowała się w pewnym oddaleniu, więc musieliśmy przechodzić pod dziobami i dokoła ruf wielu innych okrętów, których liny już to ocierały się o nasz kil, już to zwieszały się nad naszymi głowami. Wreszcie jednak dotarliśmy do celu i wstąpiliśmy na pokład, gdzie nas powitał szturman nazwiskiem Arrow – stary, opalony żeglarz z kolczykami w uszach i zezowatym spojrzeniem. Był on z dziedzicem na stopie zażyłej i poufałej, a wkrótce zauważyłem, że zgoła odmienny był wzajemny stosunek pana Trelawney'a do szypra.

      Szyper był człowiekiem o przenikliwym spojrzeniu, a jak się zdawało, z niczego na statku nie był zadowolony; wkrótce dowiedzieliśmy się o przyczynie tego kwaszenia, gdyż ledwośmy weszli do kajuty, nadszedł marynarz z meldunkiem:

      – Kapitan Smollet prosi, by mógł się rozmówić z panem.

      – Jestem zawsze na rozkazy kapitana. Proszę go poprosić do mnie – rzekł dziedzic.

      Kapitan znajdował się tuż za swoim posłańcem, więc wszedł natychmiast, zamykając starannie drzwi za sobą.

      – Proszę bardzo, kapitanie Smollet, co waćpan mi powiesz? Spodziewam się, że wszystko w porządku? Okręt zdatny i gotów do drogi?

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Do wahającego się czytelnika – tłumaczenie Dorota Kowalska i Paweł Kozioł. [przypis edytorski]

      2

      harcap – warkocz noszony w XVIII w. przez żołnierzy dla ochrony karku przed uderzeniem. [przypis redakcyjny]

      3

      dziegieć – substancja o lepkiej konsystencji i brunatnej barwie, uzyskiwana przez wytapianie w specjalnych smolarniach z kory drzew (brzozy, buku a. sosny); była wykorzystywana do celów leczniczych oraz np. do impregnacji materiałów czy uszczelniania beczek. [przypis edytorski]

      4

      kordelas – długi nóż myśliwski służący do oprawiania upolowanej zwierzyny. [przypis edytorski]

      5

      szynkwas – bufet, lada w szynku, w karczmie, przy których kupowało się trunki. [przypis edytorski]

      6

      moiściewy – poufały okrzyk wyrażający zdziwienie, podziw. [przypis edytorski]

      7

      juszka – zdrobniale od słowa jucha. Krew zwierzęca. [przypis edytorski]

      8

      konsyliarz (daw.) – lekarz, doktor; ogólnie: radca, doradca. [przypis edytorski]

      9

      kusztyczek – mały kieliszek wódki. [przypis edytorski]

      10

      kantyczka – książka zawierająca zbiór pieśni religijnych, głównie kolędy i pastorałki; tu: pieśń tego rodzaju. [przypis edytorski]

      11

      kostur – tu: kij służący do podpierania się. [przypis edytorski]

      12

      jard – anglosaska miara długości, równa trzem stopom i wynosząca ok. 0,9 metra. [przypis edytorski]

      13

      lugier – szybki statek przybrzeżny o skośnych żaglach. [przypis redakcyjny]

      14

      kwadrant – dawny przyrząd astronomiczny. [przypis redakcyjny]

      15

      dirk – sztylet, puginał. Wszyscy prawie korsarze, o których mowa w tej powieści, mają dziwne nazwiska: Flint to krzesiwo, Pew: klęcznik, Silver: srebro itp. (przyp. tłum.). [przypis tłumacza]

      16

      parów – dolina o płaskim dnie i stromych, porośniętych roślinnością zboczach. [przypis edytorski]

      17

      lugier – mały statek rybacki. [przypis edytorski]

      18

      jowialny – pogodny, dobroduszny. [przypis edytorski]

      19

      szoner – statek o skośnym ożaglowaniu. [przypis edytorski]

      20

      fregata – wielki żaglowiec, posiadający od trzech do pięciu masztów z ożaglowaniem rejowym oraz nawet do sześciu pięter żagli. [przypis edytorski]

      21

      szyper – dowódca statku, kapitan. [przypis edytorski]

      22

      szturman – drugi oficer na statku; oficer nawigacyjny. [przypis edytorski]

Скачать книгу
Яндекс.Метрика