Берлінская мазаіка. Алесь ТарановічЧитать онлайн книгу.
ў Берліне.
Прывыкаеш да двухмятровых жрыц кахання, апрану тых у шорты і батфорты ў любое надвор'е, якія расхаджваюць па вуліцах у пошуках чарговай ахвяры.
Прывыкаеш да куч сабачай радасці, якія шчодра ўгнойваюць вуліцы Берліна, i на якія абавязкова наступіш у цемры (што лічыцца добрай прыметай). Прывыкаеш да незлічоных берлінскіх мастоў, кажуць, іх больш за тысячу.
Да яго новабудоўляў, з пад'ёмнымі кранамі якія сыходзяць у неба.
Да яго ветлівых машын, якiя паводзяць сябе як пай хлопчыкі і прапускаюць пешаходаў на скрыжаваннях.
Да яго войска веласіпедыстаў, узімку і ўлетку.
Да вокнаў трамваяў і электрычак, парэзаных шкларэзам.
Да рускіх гармонікаў i балалаек на станцыях метро.
Да гмахаў караблёў, што зiхацяць агнямi і рухаюцца ў кававай гушчы каналаў.
Прывыкаеш да пачварнанямога выцця сірэнаў паліцыі і «хуткай дапамогі».
Да будынкаў, густа пакрытых графіці.
Да карабейнікаў, якiя шчыльна акупавалі Музей Сцяны, з іх фуражкамі і пілоткамі, шапкамівушанка мі, пагонамі, медалямі, кіцелямі – рэшткамі гардэроба знiклага войска пераможцаў.
Прывыкаеш да росту аднаполых шлюбаў, якi носiць псiхасаматычны характар i не ўспрымаецца, як крызiс цывiлiзацыi.
Прывыкаеш да таго, што многiя пераўтвараюць сваю дэпрэсiю ў эстэтычнае задавальненне.
Прывыкаеш да таго, што немцы дораць на 8-е сакавiка не кветкi, а набор слясарных iнструментаў.
Прывыкаеш да нямецкіх кітайцаў, в'етнамцаў, афрыканцаў і іншых «палякаў».
Да стрыжаных налыса дзяўчын у ружовых камбiнацыях і армейскіх ботах.
Да мужчын у спадніцах.
Да натоўпу на Аlex у чорных палiто да зямлi, з чорнымi губамi i пазногцямi.
Да незлічоных кафэ і рэстаранаў, якія як шампіньёны, прарастаюць скрозь асфальт.
Да пракураных кнайпаў, насельнікі якіх не ведаюць пачуцця часу… ці азначае куфаль піва пачатак працоўнага дня ці гэта прэлюдыя да вячэрняга застолля…
Да «абдахлосаў» у электрычках, людзей, якіх жыццё выкінула, нібы вінтоўка стрэляную гільзу.
Прывыкаеш да сiвых бабулек і дзядуляў, якiя бегаюць раніцай па алеях паркаў.
Да апенек, якія растуць у бамбукавых гаях паркаў. Да кветак, якія распускаюцца на кветніках ў сака віку.
Да зайцаў, ліс і кабаноў, якiя шпацыруюць па вуліцах горада.
Прывыкаеш да нястомнага імкнення Шпрэе звязаць мінулае з сучаснасцю.
Да святлафораў, якія жывуць нейкім сваім загадкавым жыццём.
Да добрых машын і дрэнных веласіпедыстаў.
Да таго, што ледзь не палова горада – прыхільнікі іншай сэксуальнай арыентацыі.
У Берліне прывыкаеш да ўсяго.
Нават да яго горкага «nein»і салодкага «ja».
Берлін – горад, у які лёгка акунуцца і нялёгка вы нырнуць. У адрозненне ад іншых гарадоў Нямеччыны, Берлін – горадвундэркінд, падлетакпераростак, горад эксперымент. Ён развіваўся не эвалюцыйна, а вымахаў хлопец з вялікім гіпофізам, які прывёў да гігантаманіі. Стылістычная эклектыка Берліна часам набывае такія