Atropos. Federico BettiЧитать онлайн книгу.

nÃ« fytyrÃ« nuk dukej se po vinte pÃ«r ta pÃ«rshÃ«ndetur.

âPÃ«rshÃ«ndetje Xamanji, kam nevojÃ« pÃ«r juâ, foli duke hyrÃ« direkt nÃ« temÃ«.

âDuhet tÃ« pÃ«rgatitem pÃ«r mÃ« tÃ« keqen?â, e pyeti inspektori.

âUroj vetÃ«m mos tÃ« jetÃ« ndonjÃ« gjÃ« e komplikuar, por me siguri do jetÃ« diÃ§ka e pakÃ«ndshme. MorÃ«m njÃ« telefonatÃ« nga njÃ« person qÃ« thotÃ« se kishte mbÃ«rritur nÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s dhe e kishte gjetur atÃ« pa jetÃ«.â

âDo kisha preferuar ta filloja ditÃ«n ndrysheâ, u shpreh Xamanji, âA dihet ndonjÃ« informacion mÃ« shumÃ«? Dua tÃ« them, referuar nga ky personi qÃ« ka telefonuar.â

âZonja tha se kishte mbÃ«rritur nÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s sÃ« saj dhe se ajo nuk ia kishte hapur derÃ«n pavarÃ«sisht se zilja kishte rÃ«nÃ« disa herÃ«, kÃ«shtu qÃ« zonja, qÃ« me sa duket kishte Ã§elÃ«sat e apartamentit, u kthye nÃ« shtÃ«pinÃ« e vet, mori Ã§elÃ«sat dhe, kur hapi derÃ«n, e gjeti atÃ« tÃ« shtrirÃ« nÃ« dysheme nÃ« dhomÃ«n e ndenjes.â

âKuptova.â, tha Xamanji dhe, pas njÃ« pauze tÃ« shkurtÃ«r, shtoi: âE pse duhet tÃ« jetÃ« vrasje? Nuk mund tÃ« ketÃ« vdekur nga shkaqe natyrale? NjÃ« aksident?â.

âNuk e diâ, iu pÃ«rgjigj kapiteni, âBesoj se gjÃ«ja mÃ« e mirÃ« Ã«shtÃ« tÃ« shkojmÃ« nÃ« vendngjarje dhe tÃ« mundohemi tÃ« kuptojmÃ« diÃ§ka mÃ« shumÃ« pÃ«r atÃ« qÃ« ka ndodhur... Zonja qÃ« telefonoi, po pret qÃ« tÃ« shkojmÃ« atje dhe unÃ« i thashÃ« qÃ« tÃ« rrinte nÃ« dispozicion pÃ«r Ã§do gjÃ«.â

âDakort.â, tundi kokÃ«n Xamanji, âTani po shkoj qÃ« tÃ« kontrolloj.â

Vajza gjendej akoma e shtrirÃ« mbi dysheme, pikÃ«risht nÃ« po atÃ« pozicion ku e kishte gjetur e Ã«ma.

âNuk kam prekur asgjÃ«, mund tâju siguroj pÃ«r kÃ«tÃ«â, tha zonja sikur tÃ« shfajÃ«sohej menjÃ«herÃ« pÃ«r diÃ§ka qÃ« nuk e kishte bÃ«rÃ«, pasi i pa ata tâi tregonin distinktivin e policisÃ«.

âKeni qenÃ« nÃ« rregullâ, iu pÃ«rgjigj Xamanji. âA mund ta di si e keni emrin?â

âKiara. Kiara Balxani.â, u prezantua ajo. âDhe ajo Ã«shtÃ« vajza imeâ, shtoi mÃ« tej, duke u kthyer nga trupi i vajzÃ«s, sikur tÃ« qe akoma gjallÃ«.

âE kuptoj. A mund tÃ« na thoni edhe emrin e vajzÃ«s suaj, ju lutem?â

âOh.. sigurisht, mÃ« duhet tâju kÃ«rkoj ndjesÃ«. Jam akoma e tronditur pÃ«r atÃ« Ã§farÃ« ka ndodhur. Quhet... quhej... LuÃ§ia Mistroni.â

âJu faleminderit.â, foli Xamanji, dhe pastaj shtoi: âA mund ta di se cila Ã«shtÃ« arsyeja qÃ« nuk hezituat tÃ« njoftoni policinÃ«? Dua tÃ« them, e ndjera mund tÃ« ketÃ« pasur ndonjÃ« infarkt apo mund tÃ« ketÃ« vdekur nga ndonjÃ« lloj tjetÃ«r shkaku natyral, apo jo?â. Dhe, duke u kthyer nga agjenti Marko Finoki qÃ« kishte afÃ«r, tha: âTÃ« marrim shÃ«nim Ã§do gjÃ«.â

Agjenti tundi kokÃ«n.

âPyetja juaj Ã«shtÃ« e drejtÃ«, por siÃ§ duket vajza ime kishte ca kohÃ« qÃ« merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. Prandaj mendja mÃ« shkoi menjÃ«herÃ« te njÃ« vdekje jo natyrale, dhe kÃ«shtu qÃ« ju telefonova.â

âTelefonata kÃ«rcÃ«nuese? Po dihet se kush i telefononte?â

âJo, edhe pse kam patur gjithmonÃ« dyshimin ose edhe bindjen, nÃ«se mund ta quani kÃ«shtu, dhe kjo ishte edhe ndjesia e vajzÃ«s sime, se ai qÃ« e telefononte qe njÃ« ish i fejuar i saj.â, sqaroi gruaja. âMarrÃ«dhÃ«nia e tyre kishte pÃ«rfunduar nÃ« mÃ«nyrÃ«n mÃ« tÃ« shÃ«mtuar, ishin grindur vÃ«rtet shumÃ« keq. NÃ« periudhÃ«n e fundit tÃ« fejesÃ«s ata grindeshin shpesh.â

âE kuptojâ, tundi kokÃ«n Xamanji, âDo na nevojitet qÃ« tÃ« dimÃ« Ã§do gjÃ« mbi vajzÃ«n tuaj. Mosha, Ã§a pune bÃ«nte, pasionet qÃ« kishte, adresat dhe emrat e miqve tÃ« saj. Po ky ish i fejuari i saj? A dini tÃ« na thoni emrin e tij? Ãdo lloj informacioni qÃ« dini rreth atij. Dhe... diÃ§ka tjetÃ«r: aktualisht vajza juaj ishte e martuar? E fejuar? Beqare? E shikoni pra, nuk mund tÃ« pÃ«rjashtojmÃ« asnjÃ« pistÃ« hetimiâ

âMe aq sa di unÃ«, tani LuÃ§ia ishte beqare.â

Inspektori bÃ«ri njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r pÃ«r tÃ« vÃ«shtruar rreth e rrotull.

Apartamenti, i vendosur nÃ« katin e parÃ« tÃ« njÃ« pallati tÃ« vogÃ«l i ndÃ«rtuar rishtazi nÃ« periferi tÃ« BolonjÃ«s, dukej elegant, nga ata modernÃ«t, me njÃ« arredim thuajse minimal dhe kombinime tÃ« krijuara me goxha shije. NÃ«pÃ«r dritare nuk kishte grila dhe, gjatÃ« ditÃ«s, drita e diellit ndriÃ§onte pÃ«rsosmÃ«risht Ã§do pjesÃ« tÃ« tij.

âApartamenti ishte nÃ« pronÃ«sinÃ« e vajzÃ«s suaj?â, pyeti agjenti Finoki.

âPo, sigurisht.â Me sa dukej, zonjÃ«s Balxani kjo i dukej njÃ« pyetje fare pa lidhje.

Vajza ime e kishte paguar plotÃ«sisht apartamentin, sqaroi e Ã«ma.

Dhe mÃ« tej sqaroi edhe se LuÃ§ia Mistroni kishte njÃ« pozicion goxha tÃ« rÃ«ndÃ«sishÃ«m nÃ« kompaninÃ« ku punonte, edhe pse e bija kurrÃ« nuk e kishte saktÃ«suar mirÃ« se cili qe pozicioni i saj.

âAtÃ«herÃ«? A mund tÃ« na thoni emrin e ish tÃ« fejuarit tÃ« vajzÃ«s suaj?â, pyeti Xamanji.

âPo, mÃ« falni.â, tha zonja Balxani. âPersoni qÃ« kÃ«rkoni quhej Paolo Karnevali. NÃ«se nuk ka lÃ«vizur prej andej, banesa e tij gjendej nÃ« rrugÃ«n Krakovia, nÃ« krah tÃ« Parco dei Cedri, numri... 10, besojâ.

âShkÃ«lqyeshÃ«m. PÃ«r momentin ju faleminderit zonjÃ«. Kini parasysh se Ã§do lloj informacioni qÃ« do tÃ« dini, do tÃ« jetÃ« me vlerÃ« pÃ«r hetimin. Edhe diÃ§ka tjetÃ«r: Policia Kriminalistike do duhet tÃ« kontrollojÃ« Ã§do centimetÃ«r tÃ« kÃ«tij apartamenti, me shpresÃ« se kjo mund tâi shÃ«rbejÃ« gjetjes sÃ« autorit tÃ« kÃ«tij krimi, pÃ«r tÃ« cilin do jetÃ« krejtÃ«sisht e pamundur hyrja e tij kÃ«tu brenda gjatÃ« ditÃ«ve nÃ« vazhdim. Do vendosim menjÃ«herÃ« shenjat vulosÃ«se.â

Zonja tundi kokÃ«n nÃ« shenjÃ« dakordÃ«sie.

âDo tÃ« bÃ«j tÃ« pamundurÃ«n pÃ«r tÃ« gjetur vrasÃ«sin.â

Pasi u pÃ«rshÃ«ndetÃ«n dhe zbritÃ«n pÃ«rsÃ«ri nÃ« rrugÃ«, inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki u nisÃ«n nÃ« drejtim tÃ« zyrave tÃ« QendrÃ«s Operative.

III

Nuk ishte kushedi se Ã§farÃ«, por tani ndoshta kishte gjetur njÃ« pistÃ« hetimi, nÃ« pritje pÃ«r tÃ« mÃ«suar rezultatet nga kontrolli nÃ« apartamentin e LuÃ§ia Mistronit.

Nga orari i drekÃ«s, inspektori Xamanji bashkÃ« me Marko Finokin, u paraqitÃ«n tÃ« dy nÃ« apartamentin numÃ«r 10 nÃ« rrugÃ«n Krakovia pÃ«r tÃ« folur me Paolo Karnevalin.

I ranÃ« ziles

Скачать книгу