Atropos. Federico BettiЧитать онлайн книгу.

âÃa ka ngatÃ«rruar ai djalÃ«? MÃ« duket nÃ« rregull ai djalÃ«.â

âMos u shqetÃ«soniâ, e qetÃ«soi agjenti Finoki, âDuam vetÃ«m tÃ« flasim me tÃ«.â

âSidoqoftÃ« besoj se ai Ã«shtÃ« nÃ« punÃ« nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«â, sqaroi gruaja.

âPor kur mund ta gjejmÃ«? A keni ndonjÃ« ide se kur kthehet?â

âVetÃ«m nÃ« rast se nuk ka ndonjÃ« angazhim tÃ« veÃ§antÃ« pas pune, pÃ«rgjithÃ«sisht e takoj nga ora 18 apo 18:15 nÃ« Ã§do ditÃ« tÃ« javÃ«s. Dal me Tobin pÃ«r shÃ«titjen para mbrÃ«mjes dhe, kur kthehem, ai gjendet duke parkuar ose duke zbritur shkallÃ«t.â

âA dini tÃ« na thoni se Ã§farÃ« makine ka zoti Karnevali?â

Kjo pyetje e gjeti tÃ« papÃ«rgatitur zonjÃ«n, pasi nuk ishte fare eksperte nÃ« fushÃ«n e automjeteve. TÃ« vetmet mjete transporti qÃ« njihte mirÃ« ishin autobuzÃ«t qÃ« i pÃ«rdorte kur shkonte nga shtÃ«pia deri nÃ« qendrÃ«n e qytetit tÃ« dielÃ«n mbasdite.

âJu faleminderit pÃ«rsÃ«ri, zonjÃ«.â, tha Xamanji, âDo kalojmÃ« prapÃ« kÃ«tej nÃ« mbrÃ«mje.â

PÃ«rshÃ«ndetÃ«n tÃ« dy zonjÃ«n dhe Tobin, qÃ« do tâi shkonte nga pas pÃ«r tÃ« marrÃ« tÃ« paktÃ«n disa pÃ«rkÃ«dhelje prej ndonjÃ«rit prej tyre, dhe pastaj u kthyen tek makina me tÃ« cilÃ«n kishin ardhur.

Nuk do kishte kuptim qÃ« tÃ« prisnin shumÃ« orÃ« deri nÃ« mbÃ«rritjen e Paolo Karnevalit, kÃ«shtu qÃ« vendosÃ«n tÃ« shkonin nÃ« QendrÃ«n Operative dhe Xamanji do tÃ« pÃ«rfitonte kÃ«shtu pÃ«r tÃ« marrÃ« ndonjÃ« lajm tÃ« mundshÃ«m nga Kriminalistika dhe nga pathologu qÃ« qe ngarkuar pÃ«r tÃ« kryer autopsinÃ«.

PrindÃ«rit e tij ishin vÃ«rtet tÃ« lumtur pÃ«r tÃ«, e shihnin tÃ« kÃ«naqur, dhe ndiheshin krenarÃ« edhe tek tÃ« afÃ«rmit dhe miqtÃ« e familjes.

PÃ«rveÃ§se shkonte nÃ« shkollÃ«, kryente edhe ndonjÃ« punÃ« tÃ« vlefshme dhe fitimprurÃ«se, pÃ«r aq pak para sa mund tÃ« merrte.

Nuk do tÃ« ishte shumÃ«, por pÃ«r njÃ« djalÃ« qÃ« studion Ã«shtÃ« gjithnjÃ« mÃ« mirÃ« sesa asgjÃ« fare.

Kjo ishte ajo Ã§ka tregonin pÃ«r punÃ«n qÃ« kishte gjetur i biri.

SiÃ§ dukej nuk ishte i vetmi, dhe kÃ«shtu kishte njohur edhe disa bashkÃ«moshatarÃ« tÃ« tjerÃ« tÃ« tij me tÃ« cilÃ«t herÃ« pas here dilnin shÃ«titje, shkonin tek Kopshtet Margerita ose nÃ« Sheshin Maxhore tÃ« shtunÃ«n mbasdite, argÃ«toheshin, dhe ndonjÃ«herÃ« qÃ«ndronin edhe jashtÃ« pÃ«r darkÃ« sÃ« bashku.

Me ato pak qÃ« fiton, arrin tâi dalÃ« pÃ«r zot vetes edhe pa i dhÃ«nÃ« para ne.

Ishte njÃ« punÃ« e thjeshtÃ«, bÃ«hej fjalÃ« vetÃ«m pÃ«r tÃ« shpÃ«rndarÃ« fletÃ«palosje. E kush nuk do dinte ta bÃ«nte njÃ« punÃ« tÃ« tillÃ«? Mjaftonte vetÃ«m tÃ« shpÃ«rndante fletÃ«palosje publicitare rreth e rrotull. NÃ« apartamente, nÃ« vendet publike ose edhe vetÃ«m nÃ« rrugÃ«, dhe loja kishte mbaruar. Nuk i qe kÃ«rkuar asgjÃ« tjetÃ«r, asnjÃ« lloj tjetÃ«r detyrimi.

E lehtÃ«, e lehtÃ« si tÃ« pish njÃ« gotÃ« ujÃ«.

Dhe kjo ishte ajo qÃ« bÃ«nte Ã§do mbasdite, njÃ« orÃ« ose maksimumi dy orÃ« nÃ« ditÃ«, vetÃ«m nÃ« ditÃ«t mes javÃ«s, pasi kishte mbaruar shkollÃ«n dhe kishte bÃ«rÃ« detyrat. Fundjavave do tÃ« Ã§lodhej, argÃ«tohej, dhe do tÃ« shpenzonte njÃ« shumÃ« minimale nga paratÃ« e fituara: si fÃ«mijÃ« kÃ«mbÃ«ngulÃ«s qÃ« qe, ishte marrÃ« vesh me prindÃ«rit qÃ« tâi mbanin gjysmÃ«n; tani qÃ« kishte mundÃ«si, donte tÃ« kontribuonte nÃ« shpenzimet e shtÃ«pisÃ«, me aq sa do tÃ« mundte.

Vazhdonte kÃ«shtu punÃ«n me lehtÃ«sinÃ« tipike tÃ« moshÃ«s sÃ« vet, pa pyetur veten as se Ã§farÃ« po reklamonte.

MbrÃ«mjen e po asaj dite, nÃ« orÃ«n 18:30, inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki u kthyen nÃ« rrugÃ«n Krakovia pÃ«r tÃ« biseduar me Paolo Karnevalin.

I ranÃ« ziles dhe pas pak minutash u gjendÃ«n nÃ« apartamentin e tij.

âU njoftova pak mÃ« parÃ« pÃ«r ardhjen tuaj.â, shpjegoi djali. âPo ju prisja. Hyni kÃ«tu nÃ« dhomÃ«n e ndjenjes.â

U ulÃ«n nÃ« njÃ« tavolinÃ« katrore me dimensione mesatare dhe, pas prezantimit, Xamanji filloi tÃ« fliste.

âMÃ« falni qÃ« erdhÃ«m nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«. Nuk e di nÃ«se jeni mÃ«suar tÃ« darkoni shpejt, por sidoqoftÃ« kemi pÃ«r qÃ«llim vetÃ«m tâju marrim pak nga koha juaj.â

âMos u bÃ«ni merakâ, iu pÃ«rgjigj Karnevali. âNÃ« fakt doja tÃ« dija arsyen e kÃ«saj vizite.â

âDuam tÃ« bisedojmÃ« nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.â

âÃfarÃ« ka bÃ«rÃ«? I ka ndodhur ndonjÃ« gjÃ«?â

Dukej se nuk dinte asgjÃ« se Ã§farÃ« i kishte ndodhur ish tÃ« fejuarÃ«s sÃ« tij ose, nÃ«se edhe e dinte, e fshihte mirÃ«.

âKÃ«tÃ« mÃ«ngjes, Ã«shtÃ« gjetur e vdekur nga e Ã«ma brenda nÃ« apartamentin e saj.â

Paolo Karnevali mbylli sytÃ« pÃ«r disa Ã§aste, pastaj i hapi prapÃ« dhe tha: âMÃ« vjen shumÃ« shumÃ« keq. Si ndodhi? A keni zbuluar ndonjÃ« gjÃ«? Ma ha mendja se, pÃ«rderisa jeni kÃ«tu, Ã«shtÃ« akoma herÃ«t pÃ«r tÃ« dhÃ«nÃ« ndonjÃ« emÃ«r.â

âJemi duke punuar pÃ«r kÃ«tÃ«â, sqaroi Xamanji, âPÃ«r momentin dimÃ« vetÃ«m se e Ã«ma kishte shkuar nÃ« shtÃ«pinÃ« e tÃ« bijÃ«s dhe, pasi nuk kishte marrÃ« asnjÃ« pÃ«rgjigje, ishte kthyer tÃ« merrte kopjen e saj tÃ« Ã§elÃ«save. Kur kishte hapur derÃ«n e apartamentit, LuÃ§ia Mistroni gjendej e shtrirÃ« mbi dysheme.â

TÃ« paktÃ«n pÃ«r momentin nuk tha asgjÃ« nÃ« lidhje me telefonatat kÃ«rcÃ«nuese.

âShpresoj qÃ« tÃ« mund ta gjeni shpejt autorin. PÃ«rse keni ardhur tÃ« flisni me mua? UnÃ« nuk e shihja mÃ« LuÃ§ian qÃ« kur u ndamÃ« disa muaj mÃ« parÃ«.â

âDuhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« dhe ajo e ish tÃ« fejuarit Ã«shtÃ« njÃ« nga pistat.â

âAshtu siÃ§ ju thashÃ«, unÃ« nuk di asgjÃ«. Nuk e shihja LuÃ§ian qÃ« prej disa muajsh.â

âDimÃ« se kohÃ«t e fundit grindeshit shpeshâ, tha inspektori.

âJua tha e Ã«ma?â

âPo.â

âE kuptoj. NÃ« rregull, kohÃ«t e fundit tÃ« fejesÃ«s sonÃ« grindeshim shpesh, por kjo nuk do tÃ« thotÃ« se jam unÃ« autori.â

âNuk duam tÃ« themi kÃ«tÃ«. Ashtu siÃ§ jua thashÃ«, duhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« qÃ« mund tÃ« na Ã§ojÃ« tek ai qÃ« e ka bÃ«rÃ«. PÃ«rse ziheshit?â

Pati

Скачать книгу