Raji: Boek Een. Charley BrindleyЧитать онлайн книгу.
heb, zal ik wat ham en eieren bakken voor het avondeten. Wat denk je daarvan?"
Fuse trok zijn jas aan en ging langs de achterdeur naar buiten waar Ransom hem stond op te wachten. Het kleine paard hinnikte, zette een twaalftal snelle stappen in de richting van de schuur en rende dan terug naar Fuse.
"Ransom, hoe ben je buiten geraakt?" Hij aaide de nek van het paard. "Ik weet dat je niet over die omheining kan springen en de grendel is aan de buitenkant. Heb je de omheining kapotgetrapt? Ik ga eerst naar Stormy kijken en dan gaan we je omheining herstellen."
Het paard liep voorop naar de schuur en Fuse haastte zich achter hem aan.
Toen ze bij Stormy's stal kwamen, was het hek open. Fuse knipperde en schudde zijn hoofd.
"Ben ik aan het hallucineren, Ransom, of bewoog dat hek toen we binnenkwamen?" Hij keek rond in de stille schuur en omhoog naar de koerende duiven. Hun kopjes gingen op en neer en heen en weer terwijl ze hem bekeken. Hij haalde zijn schouders op. "Misschien heb ik een bril nodig."
Stormy stond zwaar te ademen naast haar trog met haar hoofd naar beneden.
"Hallo, Stormy, schatje. Nog steeds geen baby, hé?"
Hij streelde haar nek en ze tilde haar hoofd op naar hem met haar ogen halfdicht.
Hij knielde in het hooi en voelde met zijn hand langs haar buik. "Ik voel hem bewegen. Het zal niet lang meer duren nu." Hij controleerde haar trog; hij was halfvol. "Je hebt niets gegeten vandaag."
Ransom keek ook in de trog en begon dan Sormy's haver op te eten.
“En je hebt nog genoeg water. Ik weet dat je je ellendig voelt, maar je kan niet de hele dag zonder eten en drinken." Hij zag dat ze nog meer dan genoeg hooi had. "Wel," zei hij en stopte even, "er valt hier niet veel te doen voor mij. Ik ga de varkens verzorgen en de koeien melken. En dan zal ik terugkomen om te zien hoe het met je gaat."
* * * * *
Fuse werd wakker van een luid gebons. Hij greep zijn kussen en trok het over zijn hoofd. Even later was het geluid er weer. Hij gooide de dekens van zich af en ging rechtop zitten.
Zou het mama zijn? Maar waarom zou ze kloppen?
In enkel zijn pyjamabroek haastte hij zich de trap af. Toen hij bij de voordeur aankwam en het licht aanklikte, was het gebons er weer, maar het kwam van de achterkant van het huis.
Hij keek naar de klok op de schouw: 3:45.
Wie staat er in godsnaam aan de achterdeur op dit uur?
Toen Fuse zich door de donkere keuken haastte, werd er weer geklopt; dit keer met nog meer aandrang. Hij deed het licht aan in de keuken en gooide de deur open.
"Jij!"
Het was het meisje dat hij de dag voordien slapend in de schuur gevonden had. Ransom huppelde rond bij de trap naar de porch en was bijna even opgewonden als zij.
Het meisje brabbelde iets en gebaarde naar de schuur.
"Wat zeg jij allemaal?" Fuse rilde van de kou. "Ik versta je niet."
Opgewonden ratelde ze weer wat onverstaanbare woorden en stampte met haar kleine voet op de grond. Dan bewoog ze heen en weer met haar armen alsof ze een baby vasthield die ze wiegde.
“Stormy!” riep Fuse en rende naar de schuur.
Hoofdstuk vier
Fuse hoorde Stormy's gekrijs zodra hij door de deur van de schuur was.
Hij haastte zich naar de stal waar de merrie trillend door de weeën met haar hoef over de grond schraapte. Ze keek naar hem met grote ogen en maakte een keelgeluid.
Een lantaarn die aan een haakje hing, verspreidde een flikkerend geel licht. Fuse vroeg zich af waarom hij brandde. Toen het meisje achter hem binnenkwam, besefte hij dat ze daar de hele nacht geweest moest zijn.
Stormy hinnikte en liep in een halve cirkel terwijl ze naar haar achterhand keek.
"Oh, nee." fluisterde Fuse toen hij controleerde hoever het stond met de bevalling. "Stuitligging."
Hij liet zijn hand langs de zij van het paard glijden en keek dan naar het meisje. Ze keek van hem naar het paard en was duidelijk ongerust.
"Het veulen probeert er achterwaarts uit te komen."
Ze schudde haar hoofd.
"Ransom!" Fuse struikelde bijna over het andere paard dat met wijd open ogen naast Stormy stond. "Je loopt in de weg."
Met zijn knie duwde hij Ransom opzij terwijl hij Stormy probeerde te troosten. Het meisje nam Ransom vast bij zijn manen om hem de stal uit te trekken. Zodra hij eruit was, kwam zij weer binnen en sloot de deur.
"Bedankt."
Fuse knielde bij de wateremmer om zijn handen en armen te wassen en gluurde naar haar gehavende koffer die in het stro lag. Hij was blij dat ze daar geslapen had, anders waren Stormy en haar baby misschien gestorven voor het ochtend werd.
"Ik moet de achterbenen vinden." zei hij terwijl hij zijn handen afspoelde in het ijzige water.
Het paard ging liggen, wriemelde rond en ging dan weer staan. Fuse bracht de emmer naar haar achterhand en hield haar staart uit de weg om haar te wassen. Stormy vond het koude water maar niks. Ze probeerde hem te bijten.
"Ik heb dit nog nooit alleen gedaan." Fuse ontweek de paardentanden. "Maar ik heb papa al geholpen met de koeien." Hij spoelde zijn handen opnieuw in de emmer. "Hou haar hoofd even vast."
Het meisje zei iets dat Fuse niet begreep en toen hij naar haar keek, haalde ze haar schouders op. Plots had hij het door: Ze sprak geen Engels.
"Haar hoofd!" zei hij en wees naar Stormy terwijl hij op zijn eigen hoofd tikte om duidelijk te maken wat hij bedoelde.
Het meisje knikte begrijpend, maar voor ze Stormy kon vastpakken, probeerde ze Fuse weer in zijn been te bijten. Hij sprong weg en gooide de wateremmer bijna omver. Het meisje sloeg haar armen om Stormy's nek en hield het paardenhoofd stevig vast tegen haar zij.
"Ja, dat bedoelde ik. Hou haar goed vast."
Stormy schopte naar Fuse, maar raakte de metalen emmer in de plaats waardoor hij tegen de muur vloog.
"De achterhand van het veulen is eruit, maar zijn voeten niet." Fuse veegde zijn handen aan zijn pyjamabroek. "We hebben maar een paar minuten meer voor hij zal proberen te ademen. Zo zal het nooit lukken. En het kan ook Stormy's dood betekenen." Hij wist dat het meisje hem niet begreep, maar benoemen wat hij deed, maakte het duidelijker voor hem.
Toen Fuse het veulen weer naar binnen begon te duwen, viel Stormy op haar knieën en rolde op haar zij. Fuse en het meisje probeerden het tegenstribbelende paard vast te houden. Hij duwde tegen het veulen en stak zijn hand ernaast. Stormy schreeuwde en kwam weer recht in een poging weg te raken van Fuse. Hij hield haar vast en stak zijn arm tot aan zijn elleboog in haar om de voeten van het veulen te zoeken.
Het meisje verloor haar grip en voor ze haar armen weer om de nek van het paard kon slaan, zette Stormy haar tanden in de dij vanFuse. Hij schreeuwde het uit en gaf een klap op haar neus met zijn vrije hand zodat ze losliet.
Het meisje kon eindelijk haar armen weer rond de nek van Stormy slaan en trok haar hoofd weg. Fuse vond de achterbenen van het veulen, hij pakte de hoeven in zijn hand en trok ze naar achteren. Stormy viel zwaar ademend op het strobed. Ze probeerde weg te wriemelen, maar het meisje hield haar stevig vast.
"Ik heb zijn voeten beet."
Fuse probeerde de achterbenen van het veulen in de goede positie te krijgen - zij moesten er eerst uit. Stormy verzette zich tegen het getrek, maar hij liet niet los en trok dan zijn voorarm en de hoeven voorzichtig uit haar zodat de hoeven niet tegen de vliezen zouden stoten.
Stormy probeerde weg te komen van Fuse en het meisje, en kwam moeizaam recht. Het meisje schreeuwde tegen Stormy terwijl ze haar grip op haar hoofd weer probeerde te verstevigen.
"Pers