Atropos. Federico BettiЧитать онлайн книгу.

vajza juaj? E kam fjalÃ«n pÃ«r tÃ« afÃ«rmit, miqtÃ« dhe tÃ« njohurit. PÃ«rsa i pÃ«rket vendit tÃ« punÃ«s mjafton qÃ« tÃ« na thoni emrin e firmÃ«s.â

Gruaja mori njÃ« fletÃ« letre, filloi tÃ« shkruante dhe, me tÃ« mbaruar, tÃ« dy policÃ«t e kuptuan se do tâu duhej tÃ« bÃ«nin goxha punÃ« pÃ«r tÃ« arritur tÃ« flisnin me tÃ« gjithÃ« nÃ« njÃ« kohÃ« sa mÃ« shkurtÃ«r.

Xamanji e mori fletÃ«n, e palosi dhe e vuri nÃ« xhep.

âNga hera e fundit qÃ« jemi parÃ«, a ju ka ardhur ndÃ«rmend ndonjÃ« gjÃ« qÃ« mendoni se mund tÃ« na ndihmojÃ« nÃ« punÃ«n tonÃ«?â, e pyeti mÃ« pas.

âPÃ«r momentin jo, por nuk e kam harruar. Sapo tÃ« kem ndonjÃ« gjÃ« pÃ«r ju, nuk do tÃ« hezitoj tâju telefonoj.â

âJu falenderojmÃ«.â, tha Marko Finoki.

âTani Ã«shtÃ« mÃ« mirÃ« qÃ« tÃ« largohemi, zonjÃ«. Na pret puna.â KÃ«tÃ« herÃ« ishte inspektori Xamanji ai qÃ« foli.

TÃ« dy policÃ«t u ngritÃ«n gati nÃ« njÃ« kohÃ«, pÃ«rshÃ«ndetÃ«n gruan dhe dolÃ«n.

Fleta qÃ« u kishte dhÃ«nÃ« gruaja, panÃ« se ishte shumÃ« e hollÃ«sishme: pÃ«r Ã§do emÃ«r nÃ« listÃ«, qe specifikuar lloji i njohjes apo i lidhjes dhe, pÃ«rbri qe shÃ«nuar edhe adresa e atyre qÃ« u dihej.

Xamanji vendosi qÃ« tÃ« fillonte me emrat e atyre pÃ«r tÃ« cilÃ«t kishte tÃ« dhÃ«na tÃ« plota dhe do tâua linte si detyrÃ« agjentÃ«ve nÃ« zyrÃ« qÃ« tÃ« plotÃ«sonin listÃ«n me tÃ« dhÃ«nat qÃ« mungonin.

Inspektori do tÃ« merrej me tÃ« afÃ«rmit dhe agjenti Finoki me miqtÃ«.

Para se tÃ« fillonin punÃ«n e vÃ«shtirÃ« tÃ« mbledhjes sÃ« informacionit, kaluan prapÃ« nga stacioni i policisÃ« dhe Xamanji pÃ«rfitoi nga rasti pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« dy fotokopje tÃ« listÃ«s qÃ« kishte pÃ«rpiluar gruaja: njÃ« kopje ia la agjentit Finoki, njÃ« ia dha agjentit tÃ« ngarkuar pÃ«r kÃ«rkimin e tÃ« dhÃ«nave qÃ« mungonin dhe origjinalin Xamanji e vuri prapÃ« nÃ« xhep.

VII

AtÃ« mÃ«ngjez autobuzi ishte mÃ« shumÃ« se i mbushur me njerÃ«z: shumÃ« studentÃ« po shkonin nÃ« shkollÃ« dhe zinin pjesÃ«n mÃ« tÃ« madhe tÃ« vendeve tÃ« autobuzit. NÃ« asnjÃ« rast burri nuk e kishte problem tÃ« rrinte nÃ« kÃ«mbÃ«, pasi e dinte se rruga qÃ« do tâi duhej tÃ« bÃ«nte, qe mjaft e shkurtÃ«r.

Pasi arriti nÃ« stacionin qÃ« gjendej mÃ« afÃ«r me destinacionin ku i duhej tÃ« shkonte, zbriti dhe eci nÃ« kÃ«mbÃ« nÃ«pÃ«r trotuare.

Kaloi unazÃ«n dhe nisi tÃ« pÃ«rshkonte RrugÃ«n Maxhore nÃ« drejtim tÃ« qendrÃ«s sÃ« qytetit. Pas afro pesÃ«qind metrash, u kthye nga e djathta pÃ«r tÃ« shkuar nÃ« rrugÃ«n San Vitale dhe hyri nÃ« oborrin e njÃ« dyqani lulesh.

âMirÃ«dita.â, tha si fillim, âPo mendoj pÃ«r tÃ« blerÃ« ca lule. I dÃ«rgoni edhe nÃ« shtÃ«pi, apo jo?â

âSigurishtâ, iu pÃ«rgjigj vajza.

âNÃ« rregull.â

âDhe pÃ«r Ã§farÃ« lulesh e keni fjalÃ«n?â

âKrizantemÃ«â, ia ktheu burri, âNjÃ« tufÃ« tÃ« madhe me lule krizantemÃ«.â

Vajza heshti pÃ«r njÃ« Ã§ast, duke analizuar me mend kÃ«rkesÃ«n, pastaj filloi tÃ« pÃ«rgatiste tufÃ«n me lule.

âÃshtÃ« e mundur tÃ« flas me titullarin?â

âNuk Ã«shtÃ« pÃ«r momentin.â

âKur mund ta gjej?â

âNÃ« pÃ«rgjithÃ«si kalon nga dyqani mbasdite, andej nga mbrÃ«mja.â

âÃdo ditÃ«?â

âZakonisht po, vetÃ«m nÃ«se nuk ka ndonjÃ« angazhim tÃ« veÃ§antÃ« qÃ« e pengon.â

âFaleminderit pÃ«r informacionin dhe pÃ«r lulet. A mund tâi mbani kÃ«tu deri sot nÃ« mbrÃ«mje?â

âSigurisht.â

âNÃ« rregull, atÃ«herÃ« nÃ« mbrÃ«mje.â

âA njiheni?â, pyeti vajza, duke e patur fjalÃ«n pÃ«r titullaren e saj dhe burrin qÃ« e kishte kÃ«rkuar. âNÃ«se marr lajm prej saj, ndoshta edhe mund tâi them paraprakisht se ju erdhÃ«t kÃ«tu dhe do tÃ« kaloni prapÃ« nÃ« fund tÃ« ditÃ«s.â

âMos u bÃ«j merak, nuk ka problem. Mund tÃ« kaloj fare mirÃ« dhe pa i thÃ«nÃ« ndonjÃ« gjÃ« ju paraprakisht.â

Vajza tundi kokÃ«n, dhe kur burri kishte dalÃ« prej pak minutash, u mendua prapÃ« pÃ«r sjelljen e tij jonormale.

AtÃ« mbrÃ«mje, pa patur asnjÃ« njoftim paraprak tÃ« shitÃ«ses lidhur me vizitÃ«n e atij burri nÃ« mÃ«ngjes, ky i fundit dhe titullarja e dyqanit tÃ« luleve folÃ«n pÃ«r gati njÃ« orÃ« nÃ« barin nÃ« krah tÃ« dyqanit.

Kur tÃ« dy u ndanÃ«, titullarja hyri pÃ«rsÃ«ri nÃ« dyqan, mori tufÃ«n me lule krizantemÃ« dhe e vendosi nÃ« dhomÃ«n e vogÃ«l nÃ« fund tÃ« dyqanit.

VIII

Inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki ndanÃ« detyrat: njÃ«ri do tÃ« merrte kontakt me miqtÃ« e LuÃ§ia Mistronit, ndÃ«rkohÃ« qÃ« tjetri do tÃ« fliste me tÃ« afÃ«rmit.

PÃ«r momentin, gjÃ«ja mÃ« e rÃ«ndÃ«sishme ishte tÃ« gjente informacione nÃ« lidhje me vajzÃ«n dhe personat me tÃ« cilÃ«n kishte mÃ« shumÃ« kontakte.

Zhvillimet e mundshme do tÃ« vinin mÃ« tej si rrjedhojÃ« llogjike.

E filluan shpejt mÃ«ngjesin, duke u telefonuar personave njÃ« nga njÃ« pÃ«r tÃ« planifikuar takimet: pÃ«rveÃ§se marrjes sÃ« informacioneve tÃ« vlefshme, kjo do tâu shÃ«rbente edhe pÃ«r tâi njohur dhe krijuar njÃ« ide si fillim.

Stefano Xamanji arriti tÃ« takonte, nÃ« tÃ« njÃ«jtÃ«n ditÃ«, Dario Banjaran dhe Luna Paltrinierin.

TÃ« dy i thanÃ« se ishin miq tÃ« vjetÃ«r tÃ« vajzÃ«s sÃ« vdekur, dhe tÃ« dy mbetÃ«n pa fjalÃ« sapo morÃ«n lajmin.

Zoti Banjara ishte agjent imobiliar qÃ« punonte nÃ« njÃ« filial nÃ« RrugÃ«n Della Barca.

Ai dhe inspektori lanÃ« takim nÃ« zyrÃ«n e tÃ« parit, ku Xamanji arriti nÃ« kohÃ« pavarÃ«sisht trafikut.

âPÃ«rshÃ«ndetje, ju jeni Dario Banjara?â, tha Xamanji si fillim.

âPo, unÃ« jam.â

âKÃ«naqÃ«si qÃ« ju njoh. MÃ« quajnÃ« Xamanji... Stefano.â

âMirÃ«dita. Si mund tâju ndihmoj?â, pyeti agjenti imobiliar. âMua mÃ« erdhi krejt papritur. Jam akoma i tronditur. MÃ« kÃ«naqÃ«si do tâju ndihmoja, me aq sa mundem.â

âFaleminderitâ, tha Xamanji, âNdÃ«rkohÃ«

Скачать книгу