Atropos. Federico BettiЧитать онлайн книгу.

âJo. Sapo kisha ardhur nga njÃ« shÃ«rbim dhe tÃ« dielÃ«n vendosÃ«m qÃ« tÃ« darkonim sÃ« bashku. NjÃ« picÃ« pÃ«r tâi rrÃ«fyer njÃ«ri tjetrit ndonjÃ« gjÃ«.â

âDhe si tâu duk ajo atÃ« ditÃ«? E qetÃ«, apo kishte ndonjÃ« gjÃ« qÃ« nuk shkonte? Ishte ndoshta e shqetÃ«suar pÃ«r ndonjÃ« gjÃ«?â

âMÃ« foli pÃ«r telefonatat qÃ« merrte. I shtinin frikÃ«n, edhe sepse nuk e kuptonte se nga mund tâi vinin.â

âNuk e kishte idenÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l se kush mund tÃ« ishte?â

âJo.â

âNuk e kishte denoncuar nÃ« polici?â

âNuk di si tâju pÃ«rgjigjem.â

âE kuptoj.â

âA mund tâju pyes se si Ã«shtÃ« e mundur qÃ« gjendeni nÃ« shtÃ«pi nÃ« kÃ«tÃ« orÃ« tÃ« ditÃ«s? NÃ« kÃ«tÃ« orar pÃ«rgjithÃ«sisht punohet.â

âKjo Ã«shtÃ« njÃ« javÃ« tepÃ«r e qetÃ«, pa shÃ«rbime, dhe kur jam kÃ«tu punoj me turne. Deri tÃ« premten do tÃ« punoj nga ora dy e drekÃ«s deri nÃ« dhjetÃ« tÃ« darkÃ«s.â

âNÃ« rregull. Ju kÃ«rkoj qÃ« tÃ« rrini nÃ« dispozicionin tonÃ« nÃ« rast se do kemi ende nevojÃ« pÃ«r ndihmÃ«n tuaj.â

âDo bÃ«j Ã§do lloj gjÃ«je qÃ« tÃ« mund tâju ndihmoj pÃ«r tÃ« gjetur autorin.â

âJu falenderoj.â

Agjenti Finoki u nda me tÃ« vÃ«llain e LuÃ§ia Mistronit dhe doli pÃ«rsÃ«ri nÃ« rrugÃ«.

NÃ« mbrÃ«mje do tÃ« takonte dajÃ«n dhe kushurirÃ«n e vajzÃ«s.

LanÃ« takim nÃ« Komisariatin e policisÃ«. Luixhi Mistroni, e bija Laura dhe gruaja e tij Antonia Ãipola hynÃ« brenda nÃ« sallÃ«n e vogÃ«l tÃ« pritjes dhe filluan tÃ« flisnin sapo agjenti Finoki erdhi nga jashtÃ«.

âMÃ« vjen keq nÃ«se ju kam shqetÃ«suar nÃ« kÃ«tÃ« orÃ« tÃ« darkÃ«s. SidoqoftÃ« do tÃ« mbarojmÃ« shpejtâ, foli agjenti si fillim.

âNuk ka problemâ, tha daja i LuÃ§ias.

âPo bisedojmÃ« pak me gjithÃ« personat me tÃ« cilÃ«t mbesa juaj ishte nÃ« kontakt tÃ« afÃ«rtâ, sqaroi Marko Finoki duke iu drejtuar dy bashkÃ«shortÃ«ve. âDuam tÃ« marrim sa mÃ« shumÃ« informacion qÃ« tÃ« jetÃ« mundur pasi kjo mund tÃ« na ndihmonte nÃ« zgjidhjen e Ã§Ã«shtjes.â

âNe jemi tÃ« gatshÃ«m tâju ndihmojmÃ«, me aq pak se mund tÃ« bÃ«jmÃ«.â

âJu falenderojâ, tha Finoki, pastaj bÃ«ri njÃ« pauzÃ« duke i pyetur tÃ« tre nÃ«se do tâu pÃ«lqente tÃ« pinin diÃ§ka, ujÃ«, kafe, por ata nuk pranuan duke thÃ«nÃ« se do tÃ« shkonin pÃ«r darkÃ« pasi tÃ« mbaronin me policinÃ«.

âDakord. PikÃ«sÃ«pari, a mund tÃ« mÃ« thoni si i kishit marrÃ«dhÃ«niet me LuÃ§ian?â

Qe e shoqja qÃ« u pÃ«rgjigj pÃ«r tÃ« tre: âTÃ« mira i kishim, edhe pse nuk shiheshim Ã§do javÃ«. E dini... gjithkush ka angazhimet e veta. LuÃ§ia ishte shumÃ« e zÃ«nÃ« me punÃ«n, dhe pÃ«r kÃ«tÃ« arsye qÃ«llonte mÃ« shumÃ« tÃ« flisnim nÃ« telefon ose tÃ« shiheshim pÃ«r fundjavÃ«.â

I shoqi dhe e bija tundÃ«n kokÃ«n, duke i konfirmuar agjentit se tÃ« gjitha ato qÃ« po thoshte zonja Antonia ishin tÃ« vÃ«rteta. Hipoteza tjetÃ«r ishte se, nÃ« rast se njÃ«ri nga tÃ« tre mund tÃ« qe autori, ishin marrÃ« vesh tÃ« tre pÃ«r tÃ« mbrojtur njÃ«ri tjetrin.

âPrej sa kohÃ«sh nuk e shihnit LuÃ§ian?â

âUnÃ«... qÃ« prej disa javÃ«shâ, foli kushurira Laura. âKishim shkuar pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« njÃ« xhiro nÃ« qendÃ«r tÃ« BolonjÃ«s njÃ« tÃ« shtunÃ« mbasdite, pÃ«r tâu zbavitur disi dhe ngaqÃ« na kishte treguar pÃ«r telefonatat qÃ« merrte, ajo e ndjente tÃ« nevojshme tÃ« rrinte me dikÃ« qÃ« i besonte.â

âPra u kishte treguar edhe juve pÃ«r telefonatat.â

âNa kishte treguar gjatÃ« njÃ« dreke familjare, afro dy apo tre javÃ« mÃ« parÃ«â, sqaroi daja.

âE kuptojâ, tundi Finoki. âMe aq sa dini, a mendoni se kishte ndonjÃ« person qÃ« mund tÃ« ketÃ« pasur inat apo konflikt me LuÃ§ian? Ose edhe me ndonjÃ« qÃ« mund tÃ« jetÃ« grindur?â

âNuk na vjen ndÃ«rmend ndonjÃ« njeriâ, u shpreh zonja Cipola pasi ishin kÃ«shilluar nÃ«n zÃ« pÃ«r disa Ã§aste.

âFaleminderit. PÃ«r momentin do thoja se mjafton me kaq. Ju kÃ«rkoj tÃ« rrini nÃ« dispozicion. Tani po ju lÃ« tÃ« shkoni pÃ«r darkÃ«.â

U ndanÃ« duke u pÃ«rshÃ«ndetur. Pak pasi daja, e shoqja dhe kushurira e LuÃ§ia Mistronit dolÃ«n nga Komisariati i policisÃ«, agjenti Finoki u pÃ«rgatit pÃ«r tâu kthyer nÃ« shtÃ«pi.

MÃ«ngjesin e ditÃ«s sÃ« nesÃ«rme, kapiten Luci i kÃ«rkoi Xamanjit dhe Finokit qÃ« ta informonin pÃ«r zhvillimet e fundit nÃ« lidhje me rastin e LuÃ§ia Mistronit.

âPo marrim nÃ« pyetje miqtÃ« dhe tÃ« afÃ«rmit e sajâ, e sqaroi inspektori, âpastaj do duhet qÃ« tÃ« dÃ«gjojmÃ« edhe punÃ«dhÃ«nÃ«sin e vajzÃ«s. Nuk Ã«shtÃ« pÃ«r tâu pÃ«rjashtuar fakti se autori mund tÃ« jetÃ« edhe ndonjÃ« koleg i saj.â

âTÃ« afÃ«rmit qÃ« dÃ«gjovaâ, shtoi agjenti Finoki, âkanÃ« nxjerrÃ« nÃ« dritÃ« gjithmonÃ« faktin qÃ« me sa duket vajza merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. Duket se ajo kishte mjaft frikÃ«, tÃ« paktÃ«n nga ato qÃ« donte tÃ« thoshte kushurira e saj.â

âMirÃ« atÃ«herÃ«, vazhdoni tÃ« kÃ«rkoni dhe shkoni shpejt tek personat qÃ« duhet tÃ« merrni akoma nÃ« pyetje.â konkludoi Luci.

Xamanji dhe Finoki tundÃ«n kokÃ«n, dhe pastaj dolÃ«n nÃ« rrugÃ« pÃ«r tÃ« vajtur tÃ« bisedonin me punÃ«dhÃ«nÃ«sin e vajzÃ«s dhe dy miqtÃ« qÃ« figuronin akoma nÃ« listÃ«n qÃ« u kishte dhÃ«nÃ« e Ã«ma e LuÃ§ia Mistronit.

Inspektori filloi nga BeatriÃ§e Santini, qÃ« administronte njÃ« dyqan cigaresh nÃ« rrugÃ«n San FeliÃ§e.

Kur mbÃ«rriti aty, nuk gjeti asnjeri tek njÃ«sia tregtare.

âJu shqetesoj?â

âÃfarÃ« dÃ«shironi?â, e pyeti shitÃ«sja.

Xamanji i tregoi kartÃ«n identifikuese tÃ« policisÃ«, dhe pastaj shtoi se do dÃ«shironte tÃ« bisedonte me tÃ« nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.

âKa qenÃ« njÃ« goditje e rÃ«ndÃ« pÃ«r mua. Lajmin ma dha e Ã«maâ, foli BeatriÃ§e Santini, qÃ« nuk dukej e surprizuar nga vizita e inspektorit tÃ« policisÃ«.

âE kuptoj. A mund tÃ« mÃ« sqaroni

Скачать книгу