Вазьмі сваю свяцільню. Группа авторовЧитать онлайн книгу.
замяніць плітку на кухні і ў ваннай, пакласці ў зале лінолеум. Гэтай ідэяй ён падзяліўся за сняданкам з Машай. Тая падтрымала мужа. Пасля працы Курачкін набыў неабходны будматэрыял і прыняўся перфаратарам збіваць старую плітку.
Калі Маша вярнулася дадому, то пачула непрыемны гук электраінструмента.
– А гэта што? – здзівілася яна.
– Рамонт, – адказаў Курачкін. – Як і дамаўляліся.
– Але ж у мяне з заўтрашняга дня адпачынак. Я не думала, што ты так хутка яго пачнеш. Проста хацела цябе падтрымаць.
– Вялікі дзякуй, – усміхнуўся муж. – Але цяпер гэты працэс не спыніць, не стрымаць! – пры гэтым ён паказаў адбітую плітку на падлозе.
Курачкін шчыраваў да сямі гадзін вечара – да часу, калі дазваляецца шумець. Але суседзі ўсё роўна былі незадаволеныя. Так, адна з суседак гучна выказалася, праходзячы міма дзвярэй іх кватэры:
– Знайшлі час. Маглі б і летам! Калі ўсе едуць на дачы і ў адпачынак.
– Ведаеш, як у нас стане прыгожа! – ужо вечарам падзяліўся думкамі з жонкай муж.
– Уяўляю, – адказала Маша, а потым запыталася: – А ты ведаеш, колькі разоў чалавек можа хадзіць у адпачынак?
– Як мінімум два разы, – адказаў Курачкін.
– Гэта не ва ўсіх. У мяне звычайна адзін адпачынак. І ты хочаш, каб я правяла яго ў разбуранай табой кватэры?
– Не хвалюйся. Я хутка скончу! – паабяцаў муж.
Штовечар Курачкін вяртаўся з працы і браўся за справу. Маша ў гэты час сыходзіла з дому і да позняга вечара шпацыравала па горадзе. Былі цёплыя вясновыя вечары. Не сцюдзёна, як зімой. Чаму і не развеяцца?
У перадапошні дзень Машынага адпачынку Курачкін скончыў рамонт.
– Ну вось, цяпер у нас парадак і прыгажосць, – абвясціў радасна ён. – Ды і ты свежым вясновым паветрам надыхалася. А то кісла б у кватэры ўвесь адпачынак.
– Ага, – усміхнулася жонка. – Дзякуй, што так клапоцішся пра мяне.
Ішлі дні, тыдні… Неўзабаве адным ліпеньскім днём Курачкін зазбіраўся ў адпачынак.
– Міша, а ты любіш закруткі: агуркі, памідоры? – запыталася Маша.
– Вядома. Пад бульбачку ў самы раз, – адказаў муж.
– Дык вось. Як ты ідзеш у адпачынак, а я працую, то чаму б табе не паехаць на дачу і не заняцца нарыхтоўкай стратэгічнага запасу на зіму? – пацікавілася жонка.
– Хто, я?! – здзівіўся Курачкін. – Але ж у мяне былі іншыя планы на адпачынак. Ды, нарэшце, я закруткамі ніколі не займаўся.
– І ў мяне былі іншыя планы на адпачынак, – адказала Маша. – Але рамонт – справа неабходная. І нарыхтоўкі на зіму таксама. Камусьці патрэбна гэтым займацца. А як ты будзеш вольны, то чаму не навучыцца такому рамяству? Ты ж у мяне вунь які майстар на ўсе рукі!
Курачкін зразумеў, што ад «камандзіроўкі» на дачу яму не адбіцца.
– Ведаеш, гэта цудоўная ідэя, – адказаў ён. – Таксама свежым паветрам падыхаю. А ўжо якіх закатак нараблю! Ты ў мяне яшчэ ўрокі практыкі будзеш браць!
– Згода! – засмяялася Маша.
А вось рэцэпт, па якім рабіў зімовыя запасы Курачкін, так і застаўся сакрэтам.
Усе